Bayan Zambak

Yurt odamda oturmuş ders çalışıyordum. Kulaklığımda güzel ve enerjik hissettiren bir şarkı çalıyordu. Fakat aklım sabahki olayda takılı kalmıştı. Aklıma geldikçe hüngür hüngür ağlamak istiyordum. Gözlerim masanın üstüne bıraktığım mendile kaydı. Konuşmamız sürekli aklıma geliyordu.

”Rica ederim yargıç.”

”Bunu nereden biliyorsunuz?”

“Sandığınızdan daha çok şey biliyorum.”

Kim olabilirdi bu Bay İsimsiz? Üstelik zambakları sevdiğimi nereden biliyordu? Bana ‘Bayan Zambak’ şeklinde hitap edişi aklıma gelince hafifçe sırıttım. Bu sırada oda arkadaşım Gamze konuştu.

”Noldu Ece, niye sırıtıyorsun?”

Gamze’ye baktım, duvarına taktığı basketbol potasında alıştırma yapıyordu. Gamze okulun basketbol takımında ki tek kızdı.

“Hiç, izlediğim komik bir video aklıma geldi.”

Bana yaklaştı, ellerini sandalyemin kenarlarına koyup yüzüme doğru eğildi. Yüzlerimiz arasında 2 karışlık mesafe vardı.

”Hmm, nasıl bir video?”

Sandalyemde geriye çekilip konuştum.

”Komik kedi videoları.”

Gamze bana inanmaz gözlerle bakarken bir anda eğildi. Yüzüme o kadar yakındı ki nefesini yüzümde hissediyordum. Sonra geri çekildi. Geri çekildiği için içimden şükrettim. Elinde bugün Bay İsimsiz’in bana verdiği mendil duruyordu.

“Bunu nereden buldun?”

”Satın aldım.”

”Nereden.”

”Niye soruyorsun?”
“Merak ettim Birtanem.”

Bana gülümsedikten sonra alıştırma yapmaya devam etti. Ona gözlerimi devirmekle yetindim.

-(Katil’in Anlatımıyla)-

Hala daha inanamıyordum. Kuzey’de inanamıyordu. Saatlerdir çiçekçilerde dolaşıyorduk. Aslında yanımdaki korumalarım da oldukça şaşkındı. Çünkü ben renkli şeyleri sevmezdim; çiçekleri sevmezdim, romantik kitapları sevmezdim, hayvanları: özellikle tavşanları sevmezdim, renkli kıyafetleri sevmezdim, çocukları sevmezdim, çocuksu insanları sevmezdim, gök kuşağını sevmezdim, siyah dışında saç rengi sevmezdim, kişilik olarak kırılgan ve nazik insanları sevmezdim. Ama şimdi, tüm bu saydıklarımı seven ve saydığım bütün özelliklere sahip bir kız için çiçekçi dolaşıyordum. Pembe zambaklar arıyordum, Bayan Zambak için. Sonunda, küçük bir çiçekçide pembe zambaklardan bulmuştum. Bir demet pembe zambak alıp çıktım.

“Efendim, bu zambakları ne yapacağız.”

”Seni ilgilendirmez Pars.”

Pars sustuğu zaman postaneye doğru ilerledim. Postanedeki kadına Bayan Zambak’ın yurdunu ve oda numarasını verdim. Çiçek yola çıktığı zaman oradan ayrıldık ve arabaya binip malikaneme ilerledik. Umarım hala ağlamıyordur.