FOTOĞRAFLAR: KISIM 1

Poyraz kameramı almaya giderken arkasından izliyordum. Atlas seslendiğinde gözlerimi ona çevirdim.
“Hadi Ece, burası yıkılmadan çıkman lazım.”

”Ama…”

”Aması falan yok! İkilettirme beni!”

Atlas’ın sözleri üzerine hızlıca merdivenlerden tırmanmaya başladım. Ben çıktıktan sonra Atlas aşağı indi.

”Poyraz’ı alıp geliyorum, hemen çıkın buradan.”

Atlas aşağı indiği sırada gözlerim Emre ve Güneş’i aradı. Sonunda, bizimkilerin olduğu yerde onları gördüm. Güneş sandalyede oturuyor ve acıyla bacağını tutarken, Emre Güneş’in bacağının kırılıp kırılmadığını kontrol ediyordu. Sessizce onları izlerken Doğa’nın bana ters ters baktığını hissedebiliyordum. Belki de haklıdır, sonuçta buraya tek de gelebilirdim. Telefonum gelen bildirimle titredi.

’Bunun için kendini suçlama mon ange’

kafamı kaldırıp endişeyle etrafıma bakındım. Bu psikopat beni mi izliyor?

‘Poyraz’ı geri istiyor musun?’

’Evet.’

‘Öyleyse onu almayı hak et.’

Kalbim deli gibi atıyordu, bir manyağım tuzağına düşmüştük. Endişeyle etrafıma bakılırken Atlas merdivenlerden yukarıya geri çıktı. Ardından Poyraz’a ortaya çıktı. Hızlıca Poyraz’a doğru yürüdüm.

”İyi misin?”

”Evet. Al, kameran.”

Elinde dijital kameramı tutuyordu.

”Teşekkür ederim.”

Kamerayı ondan aldım, yanımdan geçip Güneş’lerin yanına gitti. Gayet nazik ve gülümseyen bir tavırla onlarla sohbet etmeye başladı. Bakın, kıskanıyor gibi görünmek istemiyorum ama normalde bana sanki düşmanmışım gibi davranıp arkadaşlarıma nazik davranıyor. Eyvallah, kameramı getirdi çok teşekkürler ama yüzüme baksa daha iyi olur.
Sonunda hepimiz revirden çıktık. Atlas yanıma geldi.

”Ece, biraz konuşalım mı?”

“Olur.”

Atlas’la bir köşeye geçtik.
“Ne işiniz vardı orada?”

”Ben gitmek istedim.”

”Neden?”

”Çünkü şüphelendim. Ve bak, orada bu fotoğrafları çektim.”

Kameramı açtım, ona fotoğrafları göstermek için galeriye girdim. Ama fotoğrafların hiç biri yoktu. Hepsi sanki yok olmuştu.

”Gerçekten, orada bir sürü organ vard-“

”Ece, bak anlıyorum gözlerinin önünde bir arkadaşının ölmesi kolay değil. Ama lütfen, bu şekilde davranma.”

Çaresizce sessiz bir şekilde ona bakakaldım. Atlas beni geride bırakıp ekibinin yanına döndü. Beni, beni şizofren olarak mı görüyor?