ÖLÜM OYUNU

Telefonuma bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmesinin üstünden yarım saat geçmişti. Şu an arkadaşlarımla birlikte karakoldaydım. Emre ve Poyraz’ın sorgusu bitmişti, gitmek için izin verilmesini bekliyorduk. Daha kimseye bir mesaj aldığımı söylemedim. Sessizce hepimiz otururken odadaki gerginlik elle tutulur haldeydi. Bir süre sonra bir komiser yanımıza geldi.

”Çocuklar, okullarınıza gidebilirsini.”

Hepimiz komiserin izniyle karakoldan ayrılıp otobüse bindik. Okula geldiğimizde sonunda konuştum.

”Ben bir mesaj aldım.”

Poyraz merakla bana bakıp konuştu.
”Ne mesajı?”

Hepsi etrafıma toplanmıştı, telefonumu çıkarıp onlara mesajı gösterdim. Poyraz mesajdaki ‘Cara mia’ yazısını okuyunca gözlerinde bir parıltı geçti. Ama bu çok kısa bir süreliğine oldu. Ardından emir verirmiş gibi konuştum.

”Okuldan sonra Tolga Kafede buluşuyoruz.”