REVİR: KISIM 3

Odayı araştırırken Emre bana seslendi.

”Ece, buraya bakmalısın.”

Emre’nin olduğu yere ilerledim. Bir kaç kavanozun içinde parmak, kulak ve bir göz vardı. Hepsinin tek tek fotoğraflarını çektim. Güneş iğrenerek konuştu.

“Ögh, hangi psikopat böyle bir şey yapar?”

Emre ona dönüp konuştu.

”Bilmediğimiz için buradayız prenses.”

Güneş gözlerini devirip Gece’nin yanına giderken Emre alaycı bir ses çıkardı. Biz odayı incelemeye devam ederken bir anda oda sallanmaya başladı. Kavanozlar yere düşüp parçalanırken Alp bağırdı.

”BURADAN HEMEN ÇIKMALIYIZ!”

Hepimiz koşuştururken ağır bir dolap Güneş’in üstüne düştü. Güneş çığlık atıp acıyla bağırırken Poyraz ve Emre dolabı zar zor olsa da Güneş’in üstünden kaldırdı. Emre hiç düşünmeden Güneş’i bir anda kucağına alıp koşmaya devam etti. Güneş acıyla yüzünü buruşturmuştu ve Emre’ye iyice sokulmuştu. Önümüzdeki duvarlar ve ışıklar tek tek yıkılırken çıkışımız tamamen kapandı. Panikle hala yerle bir olan odaya bakarken Doğa endişeyle konuştu.

”Hepimiz öleceğiz!”

Zeynep Doğa’ya bakıp konuştu.

”Hayır ölmeyeceğiz Doğa. Burada olmaz.”

”Başka bir yolumuz mu var?!”

Doğa gözlerinden yaşlar süzülürken bana doğru yürüdü.
“Sen yaptın, senin yüzünden!”

”Doğa sana yemin ederim ki ben hiçbir şey yapmadım.”

”Senden dolayı oldu bunlar! Hepimizi buraya topladın! Şimdi oda yıkılıyor ve… Öleceğiz!”

Poyraz yanıma gelip konuştu.

”Doğa sakin ol, kimsenin hatası değil bu.”

Doğa alayla güldü.

”Hepsi onun yüzünden, hala fark etmediniz mi? Sana yemin ederim Ece, eğer burada bana bir şey olursa seni öldürürüm. Çok ciddiyim!”

Poyraz Doğa’yı uzaklaştırırken sert bir sesle konuştu.

”Doğa yeter bu kadar. Ece kimseyi onunla gelmesi için zorlamadı. Kendi isteğinle buradasın.”

Doğa ve Poyraz tartışırken telefonuma bir mesaj daha geldi.

’Bazı ölümler engellenemez *mon ange*’

Doğa haklı, Allah’ım burada öleceğiz. Hayır ben burada ölemem. Bunu istemiyorum. Panikle etrafıma bakarken üstten bir kapı açıldı. Atlas saçları dağılmış bir şekilde endişeyle bize bakıyordu. Ege mutlulukla konuştu.

”Atlas!? Tam zamanında!”

”Şimdi size uzatacakları merdivenden tırmanın tamam mı?”

Hepimiz onayladık. Bize bir merdiven uzattılar. Önce Doğa, ardından Gece, Alp ve Ege çıktı. Sıra Emre’ye gelince Emre yavaşça Güneş’i yere indirdi. ben Güneş’in ayakta durmasına yardım ederken Emre Güneş’i sırtına aldı.

”Şimdi sıkıca bana tutun tamam mı Güneş?”

”Tamam”

Güneş sıkıca Emre’yi tutarken Emre merdivenlerden çıktı. Poyraz’la ikimiz kalınca Poyraz önden çıkmam için çekildi. Tam merdivene ilerlerken kameramın olmadığını fark ettim.
“Kameram yok!”

”Tamam, sen yukarı çık. Ben kameranı alıp geleceğim.”

Ben Poyraz’a itiraz edemeden hızlıca tekrar morg odasına koştu.