Yeşil Gözler

Ece'nin Anlatımıyla

uyandığımda hastanedeydim, en son hatırladığım şey ise kafamın arkasına yediğim darbe ile yere yığılmam ve tepeden bana bakan bir çift yeşil göz. Bu yeşil gözlerin sahibini bulmam lazım, çünkü katil o gözlerin sahibi. Çoktan bir kişi öldürülmüştü, sıradaki kurbanı için plan kuruyor. Ben bunları düşünürken kapıda bir polisin beklediğini fark ettim.

"Konuşmak için mi buradasınız polis?"

"Dedektif."

"Tamam, ne konuşmak istediğinizi sorabilir miyim?"

Dedektif karşıma oturdu, büyük kehribar gözlerini bana dikmişti.

"Bana bayılmadan önce ne olduğunu anlatmalısın Yargıç."

"Yargıç mı?"

"Sınıftaki bütün olayları sen çözüyormuşsun, ve başkansın. Bence yargıç çok uyumlu oldu."

Bunları nereden biliyordu? Aynı zamanda Yargıç diye lakap olmaz, berbat!

"Tamam bay Dedektif, öncelikle derste ellerimi yıkamak için izin aldım, lavaboda ellerimi yıkarken bir çığlık sesi geldi, ve bu sese rağmen kimse çıkm-"

"Koridordan bir çığlık sesi geldi ve kimse dönüp bakmadı? Aynı zamanda neden ellerini yıkamaya gittin?"

Ben konuşurken sözümü kesip sorularını ardı ardına sorunca önce yüzüne baktım, bu kadar ciddi durması normal miydi?
"Kağıt kesiği. Her neyse, kimse çıkmadı bende lavabodan çıkıp sesin geldiği yere bakınca yerde Mert'i gördüm. Kanlar içindeydi. Ardından güvenliğe haber vermek için merdivenlere yöneldiğimde kafama bir darbe aldım ve yere yığıldım. En son bir çift yeşil göz gördüm."

Beni dinlerken Mert'in yerde yattığını gördüğümü söylediğimde kaşları çatılmıştı. Pür dikkat beni dinliyordu. Yeşil gözleri gördüğümü söylediğimde ayağa kalktı.

"Teşekkürler Yargıç."

çıkarken durdu, bana döndü.

"Adım Atlas."

Ardından kapıyı kapatıp çıktı. Şimdi ne olacaktı? Kafamı duvara yasladığımda hissettiğim acıyla elimi kafamın arkasına götürdüm. Bir sargı bezine dokununca hayal kırıklığına uğradım. Cidden, kafama neyle vurmuştu bu psikopat?

"Ece, Poyraz sorgulanıyor. Sanırım katil o."

Zeynep'in sesiyle kafamı kapıya çevirdim. Oldukça şüpheli bakıyordu bana.

"Bir sıkıntı mı var?"

"Ne işin vardı orada?"

"Çığlık sesi gelince merak ettim."

"Daha dikkatli olmalısın Ece."

İç çekerek ona baktım, endişeli görünüyordu.

"Biliyorum.."

Zeynep odadan çıkınca kafamı yastıklara gömdüm, bende sorguluyordum. Neden lavabodan çıkıp oraya gitmiştim? Merak ettiğimden mi? Korktuğumdan mı? Belki de başka bir şey görmeyi umuyordum.

~Poyraz'ın Anlatımıyla~
Polis arabasından inip karakola ilerlerken hala inanamıyordum. Yanlış zamanda yanlış yerde olduğumdan dolayı göz altındaydım. Üstelik yeşil gözlerim olduğundan dolayı kurtulma şansım %20! Hah, sınıftaki kimsede beni savunmadığı için hala suçlu sayılıyorum. Karakola girdiğimizde beni bir odaya aldılar.

"Anlat bakalım Poyraz Güler, o saatte orada ne işin vardı?"

"Çığlık sesi geldikten sonra merak ettim, o sesten sonra Ece sınıfa gelmeyince de merakım arttı, aynı zamanda korktum ve koridora çıktım."

Memur konuşacakken kapı çaldı, içeri 20li yaşlarda genç bir çocuk girdi.

"Mustafa abi, Emre Nehir Poyraz'ın o saatte sınıfta onlarla ders işlediğini, Ece Uyar gelmeyince sınıftan çıktığını söyledi."