3.0

-Anne bu etek sanki biraz sıkıyor gibi!

Üzerime giydiğim okul eteğime bakarken bir yandan da anneme sesleniyordum. Annem yanıma geldiğinde " Dur bir bakayım" dedi. Geçen sene eteğim bol geliyor diye yanlarından dikmişti. Yanlarındaki dikişleri açtıktan sonra eteğim tam olmuştu.

-Senin şu büyük kıyafet alma işin sonradan hayat kurtarıyor.

Annem ben tabiki bakışlarını attıktan sonra " Bu yaz kilo aldın, ilk defa" dedi.

-Bunların hepsi rahatlıktan.

***

Okul bahçesine girince gözlerim İlker ile ilk karşılaştığımız yere takılmıştı. Yüzümde hafif bir tebessüm oluşmuştu. Zaman çok çabuk geçiyordu üç koca yıl olmuştu bu okula geleli. Geçen sene bu zamanlar Özgür ile sahte sevgili yalanımızı oynuyorduk. Hayat çok garipti, olaylar çok çabuk değişiyor hiç bir şey aynı kalmıyordu.

Kısa saçlarımın bir kısmını kulağımın ardına sıkıştırıp içeri girdim. Okul bahçesinde ki durum her sene olduğu gibi aynıydı. Herkes kendi halinde takılıyor, kimisi koşarak arkadaşına sarılıyordu. Birinin bana doğru geldiğini fark edince dikkatle o kişiye bakmıştım. Kahkaha atıp kollarımı iki yanıma açtım. Bana sarılmış üstüne birde etrafında bir kere döndürmüştü.

-Bende seni özledim Özgür. Acaba indirsen mi beni?

Özgür gülümseyip beni yere indirdi. Özgür'ün arkasından ağır adımlar ile gelen İzel'i görünce

" Koşsana!" dedim.

İzel " Hiç havamda değilim İpek" dedi.

-Ee sen bilirsin

İzel'e doğru koşmaya başladım. İzel benim ona doğru koştuğumu fark edince gözlerini kocaman açmıştı. Kollarımı İzel'in boynuna sarıp " Selam" dedim.

İzel kahkaha atıp " Selam deli kız" dedi.

Özgür yanımıza gelip " Eee nasılsınız?" dedi.

-Ben çok iyiyim ya siz ?

Özgür bir şeyler anlatıyordu onu dinliyordum ama bir kaç saniyeliğine de olsa gözlerim İlker'i aramıştı.

-İlker nerede?

Özgür " Gelir birazdan ya" diyip İzel' e döndü.

Kulağıma biri eğilip " Yoksa beni mi arıyorsun?" dedi. Yerimden sıçramıştım ama arkama dönüp

" İlker" demiştim pek bir sevinçle. Sonra kollarım benden bağımsız bir şekilde İlker'in boynuna sarıldı. Belki birazcık istemiş olabilirdim. İlker sarılışıma karşılık verip " Bende seni özledim güzelim" dedi sessizce.

Özgür ve İzel'in üzerimizde olan bakışlarını hissettiğimde kollarımı İlker'in boynunda çektim.

Özgür kaşları çatık bir şekilde " Hayırdır İpek? İlker'i pek bir özlemişsin" dedi.

-Olur mu canım makarnam hepinizi çok özledim.

Özgür gülüp " Şaka yapıyorum İpek" dedi. Rahat bir nefes verdikten sonra sınıfımın sırasına doğru ilerledim. Müdürün aylar süren konuşması bittikten sonra sınıfa çıkıp gözüme kestirdiğim bir sıraya geçip oturdum.

Çantamdan defterimi ve kalemliğimi çıkartım. Hocayı beklerken camdan dışarı bakıyordum. İlker'e sarıldığım an gözümde canlanıca gülümsemiştim. Gülümsediğimi fark edince yüzümü buruşturmuştum.

İlker ile aramda arkadaşlıktan başka bir şey olmadığı halde neden ben onu bu kadar çok özlüyordum. Sanki aylar öncesine kadar kanlı bıçaklı olan biz değilmişiz gibi davranıyorduk.

İlk başlarda birbirimize laf sokup duruyorduk. Sonra nedense içimdeki kin İlker'in bileğimi burktuğumda ettiği yardım ile yumuşamıştı daha sonrasında bir hırka en sonunda bu hale gelmiştik belkide. Birbirimize iyi davranmaya başladığımızda kalbimizdeki o buz yavaş yavaş erimişti.

Her ne kadar kalbimdeki buz erise de İlker ile arkadaşlıktan daha ötesini düşünemiyordum. İkimizi bir arada düşünmek bile tuhafıma gidiyordu.

-Selam.

Yanımdan gelen ses ile kafamı sesin geldiği tarafa çevirmiştim.

-Yine mi sen kıvırcık kafa?

-Benden gerçekten de kurtulabileceğini mi sandın?

-Ne biliyim en son gözlerimin önünde kendini öldürmeye çalışıyordun.

Deniz gözlerini devirip " Eğer kimseyi çağırmasaydın belki şu an cennetteki köşkümde sabah çayımı içecektim" dedi.

-Bence cehennemde zebanilerle birlikte yakan top oynardın.

Deniz saçlarını savurup yanımdaki çantayı itip yanıma oturdu.

-Benden ayrılamıyor musun sen?

Deniz " Yok" dedi.

Bu kızda bir tuhaflık vardı ama hadi hayırlısı.

***

Her zamanki masamızda toplanmış çay içiyorduk.

Özgür kantinin giriş kapısına bakıp duruyordu "Hayırdır?" dedim daha fazla kendimi tutamayarak.

Özgür " Ne hayırı? " dedi.

İlker " Kıvranma Özgür ne haltlar karıştırıyorsun?" dedi.

Özgür"Ben bir halt karıştırmıyorum ya sen?" dedi İlker'e tuhaf bir bakış atıp. Tuhaf bir bakış atmıştı çünkü ne dediğini sadece İlker anlıyordu ya da İzel'de anlamıştı.

Bizimkiler birbirleri ile atışırken içeri Deniz girmişti. Bizim masaya bakıp gülümseyip geçti. Bir dakika ne yaptı? Şaka mı bu kız.

Üç ayda ne yaşamıştıda bu kız böyle değişmişti. Hayattan bir dakika bile zevk almayan kız şimdi ortalıkta gülücükler saçıyordu.

Etrafımdaki olaylar o kadar çabuk değişiyordu ki. Bu okulda geçirdiğim yalnız günlerim vardı. Özgür ile geçirdiğim günlerim vardı, İlker ile geçirdiğim sayısız kavgalarım vardı. İzel ile sinirden parçaladığımız fileler vardı. Deniz vardı....onun hakkında bir şey düşünmek istemiyorum neyse.

Tek ve gerçek olan bir şey vardı ki bu okul daha çok şey görecekti ve bunun sadece başlangıç olduğuydu.