Sonunda eve gelebilmiştim. Ayakkabılarımı çıkardıktan sonra salona girdim. Çantamı koltuğa fırlattıktan sonra bileğimdeki tokayla saçlarımı topladım. "Göknil." diye seslendiğimde ses çıkmamıştı. Daha gelmediğini düşünerek odama ilerledim. Üstüme rahat bir şeyler giyerek yemek hazırlamaya karar verdim. Odamın önüne geldiğimde kapıyı açtım ve gördüğüm manzara beni çok büyük bir şoka soktu. "Bu ne?" dediğimde arkamdan bir ses bağırarak, "Şakalandın!" dedi. Bu ses Göknil`e aitti.

Gökyüzünü görebilmek değiştirmez yokluğunu. Varlığı silemez hiçliğini. Ve gökyüzü, gökyüzü umudunu bindirmiştir yağmurlarına. Senin, benim, bizim bindirdiğimiz gibi... Bak şimdi de şimşek çakıyor. Yakmıyor mu içini cayır cayır? Har olduğun yetmiyor mu binler kez yar olmaya çalışmana? Bilmezken yalanlarını, bilmek yakmaz mı canını? Avuçlarına düşen yağmur damlalarının yalanları yetmez mi seni yakmaya? Terazinizin kollarının şaşmasına hazır mısınız? O zaman başlayalım! Not: Kan, yaralanma, cinsel içerik vb. sahneler vardır.