Bölüm:29 “Urla”

Bölüm fotoğrafındaki sisler merak konusu?? Bu bölüm cinsiyet öğreniyoruz!! Çok heyecan!!

Tahminleri alayım şimdiden! Yoruma kalp bırak! 🩷🩵 👉👉👉


Finale son 1! 🥹🥹

Urla/İzmir

Gece yarısını biraz geçmişti. Arabanın farları, ıssız yolların üzerine uzun ve soluk ışıklar düşürüyordu.

Bahar, başını camdan dışarı çevirmiş, yol kenarındaki mandalina bahçelerinin arasından esen hafif rüzgârların dallardaki yaprakları oynatışını izliyordu.

Nisan ayının başları İzmir baharı karşılamıştı bile…

Uzaklardan denizin tuzlu esintisi burnuna çalınıyordu. Urla’ya giriş yaptıklarında, hava daha da yumuşamış şehir hayatı kasveti yerini Ege’nin huzuruna bırakmıştı.

Arhan direksiyonun başında, bir eliyle direksiyonu tutarken diğer eli Bahar’ın dizlerinde sıcacık ellerinin içerisindeydi.

Bahar gözlerini yolun sonundaki loş ışıklara dikmişken, “iyi uyudun mu? Bir yerin ağrıyor mu?” Diye sordu Arhan, göz ucuyla ona bakarak.

Bahar iç çekerek gülümsedi. “Yok, aksine kendimi hafiflemiş ve enerjik hissediyorum.” Dedi bakışlarını ona dikerken. “Buraya aylar sonra ilk gelişim ve sanki kaybolmuşta evime dönüyormuş gibi heyecanlıyım…”

Arhan gözlerini tekrar yola çevirdi. “Belki de artık kaybolmamak için buradayızdır.”

Bahar kaşlarını çattı. Bakışlarını tekrar yola çevirdi. Bir şey söyleyecekti fakat vazgeçti. Yolun kenarındaki zeytin ağaçları, karanlıkta gölgeler halinde süzülüyordu.

Bir an çocukluğuna gitti. Dedesinin tarlada ona söylediklerini hatırladı. “Zeytin ağaçları uzun yaşar, bizden çok şey bilirler…”

Araba, arnavut kaldırımı dar bir yola girerken Bahar heyecanlandı. “Burası… mahalleye yaklaştık!”

Arhan onun saf heyecanına içtenlikle gülümsedi. “Evet sevgilim, geldik memleketimize…”

Birkaç saniye sonra, ikisininde çocukluğunun geçtiği sokakların arasından ağır ağır geçerken, uzakta tanıdık yüzler belirdi.

İlk olarak Begüm koşarak arabanın önüne atladı.

Arhan gülerek duraksadı. “Deli kız!”

“Geldiler!” Diye bağıran Begüm’ün heyecanlı sesiyle kapılar açılır açılmak Bahar kendisini Begüm’ün kollarında buldu.

”Sadece birkaç ayda bile çok özledim!” Begüm’ün sıkı sarılışı Bahar’ın elini karnına sararak uzaklaşmasına sebep oldu.

”Yeğenini ezdin halası!” dedi gülerek.

Begüm gözlerini kocaman açtı. “Kızım bu ne ara bu kadar büyüdü!” Dedi şaşkınlıkla.

O sırada Arhan ilk olarak kızını dolu gözlerle seyreden Leyla annesine, ardından Aydın babasına sarıldı. Sonrasında onlar kızlarına yönelince, kendi anne ve babasıyla sarıldı.

“Çocuğumun cinsiyetini de bir sen biliyorsun, ipucu versene be!” Bahar’ın yalvarışları, Begüm’ün kaçar gibi abisine koşuşuyla son buldu.

O sırada Bahar annesini gördü. Annesi son görüşüne göre epey kilo almıştı, fakat öyle yakışmıştı ki…

Leyla bayır aşağı inerken, “yavrum!” Diyerek kızını kucakladı. Yanaklarına öpücük kondururken, “oh annem! Ne çok özledim seni…” derken kızından ayrıldı ve elini bırakmadan bir adım geri gitti.

”Biliyordum anneliğin sana bu kadar yakışacağını…” dedi, gözlerinden yaşlar süzülürken.

Bahar’da gözyaşlarını tutamazken, “az bende özlem gidereyim prensesimle…” diyen Aydın yavaşça kızını sarmaladı.

Bu özlem giderme öylece uzayıp giderken, yavaş yavaş bahçeye girmişlerdi.

”Yorgunsanız hemen geçin odanız hazır…” diyen Leyla’yla, Begüm öksürdü.

”Bu saatte mi uyuyacaklar ya! Yorgun değillerdir bence!” Dedi araya girerek.

Bahar Arhan’ın elini sıkıca tutarken, “ben arabada öyle güzel uyudum ki, bir çay içmeden uyuyamam… ama Arhan 5 saat araba sürdü…” derken bakışları kocasına döndü.

Arhan tedirginlikle, “yok! Benimde uykum yok!”

“O zaman hepimiz bahçeye haydi!” Dedi Begüm sabırsızca.

Yönlerini değiştirerek arka bahçeye geçtiklerinde, Bahar gördükleriyle nefesini tuttu.

Bahçe fazlasıyla aydınlık ve kalabalıktı. Gördüğü tanıdık yüzler ve bahçenin süsleriyle henüz taze sildiği gözyaşları tekrardan yerini aldı.

“İnanamıyorum!” Derken elleri şaşkınlıkla ağzına kapandı.

Tüm ailesi, sevdikleri buradaydı. ‘Boy or Girl’ yazan stantların önünde, aydınlık bahçede hepsi güler yüzleriyle Bahar’a bakıyorlardı.

O sırada Bahar gözlerini Arhan’a çevirdi.

”Sana bundan iyi bir doğum günü hediyesi veremezdim sevgilim, yine ve yine iyi ki doğdun…”

Bahar ağlayarak kollarını Arhan’ın boynuna doladı.

“Seni çok seviyorum!”

O sırada kalabalıktan sesler yükseldi.

“İyi ki doğdun Bahar Ece! İyi ki doğdun Bahar Ece!”

Arhan Bahar’ın elini avucunun arasına aldı ve çimlerin üzerinde sevdiklerine doğru yürümeye başladılar.

Abileri Ömer ve Emir. Enes, Utku, Ömerin eşi Ferda, Emir’in eşi doğurdu doğuracak Defne, Eylül ablası, Doğukan abisi… tüm ailesi buradaydı…

Hepsiyle teker teker sarıldı. Ardından cinsiyet partisiyle organize edilmiş doğum günü partisinin olduğı alana geçtiler Arhan’la.

Bahar ellerini kavuşturup çenesine yasladı. Gözyaşları akıp giderken, “hepinize çok çok teşekkür ediyorum. Hepinizi çok özledim. Aylar sonra burada olmak, sizinle olmak çok özel ve güzel… hepinizi ayrı ayrı çok seviyorum,” güldü. “Bunların hepsini sen ayarladın Begüm! Sana boşuna organizasyoncu ol demiyorum… neyse birazdan da bebeğimizin cinsiyetini öğreneceğiz…” bakışları Arhan’a döndü.

”Çok heyecanlıyım…”

Arhan stresle saçlarını karıştırırken, “emin ol şu an ter döküyorum! Hadi öğrenelim artık!” Dedi hevesle.

Bahar ilk olarak dilek diledi ve önündeki beyaz pastayı üfledi. Alkışlar koparken, “hadi başlıyoruz!” Diye bir ses yükseldi kalabalıktan.

“10… 9… 8… 7… 6… 5…” diye giderken, Bahar heyecanla Arhan’ın ellerini kavradı.

Birbirlerinin gözlerinin içerisine bakarken, “2! 1!” Dendikten sadece saniyeler sonra büyük bir gürültüyle etrafa bir sis yayıldı. Konfetiler patladı ve kalabalıktan çığlıklar koptu.

Bahar yumduğu gözleriyle bir elibi kalbine attı. “Sanırım kalbim çıkacak… Arhan!” Derken ses gelmeyen kocasını dürtükledi.

”Aç gözlerini birtanem,” diyen Arhan’ın titreyen sesiyle Bahar’ın bakışları ilk olarak kocasına döndü.

Arhan’ın parlayan bakışları hemen arkalarındaki sis bulutundayken, Bahar bakışlarını çevirdiği gibi gördüğü görüntüyle ellerini ağzına kapattı.

Mavi, erkek…

Bir oğulları olacaktı.

BÖLÜM SONU.

Finale 1 bölüm kaldı… Ne düşünüyorsunuz?