Bölüm:7

Merhabalar! Haftalardır bölüm gelmiyor, bugün telefi ediyoruz ard arda birkaç bölüm gelecek. Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı görmek istiyorum.🙏❤️

Begüm baskın yapar gibi mutfağın kapısında "halan!" Soluk soluğa devam etti. "HALANLAR! Lar diyorum çünkü üç halan birden geldi Ece!"

Gözlerim irice açıldı. "Hayır ya!" Derken, içeriden gelen gürültülü konuşmalar bu gecenin ve yarının da pekte sakin geçmeyeceğini gösteriyordu.

Arhan, "bu kadar abartılacak ne var ben anlayamadım?" Dediğinde Begüm'le ikimiz ona manidar bir gülüş sunduk.

***
 

"Polissin yani?"

"Ayol komiser diyor çocuk! Şeyleri var onların Nerminciğim," diyen Neriman halam Arhan'a döndü.

"Rütbe."

"Heh rütbeleri! Yani yüksek bir mevki işte!"

"Maşallah! Evlilik yok heralde? Yüzük falan göremedik, e tabi Elacığımda bizi düğüne çağırırdı!" Diyen Nesrin halam, Ela teyzenin yalandan gülümsemesine sebep oldu.

"Tabi tabii, o da nasipse yakın inşallah!" Diyince Nermin halam hayal kırıklığına uğramıştı.

"Ah! Görüştüğü var yani! Bende bizim kız--" Nermin halamın büyük kızı Erva annesini sertçe böldü.

"Çay demleyeyim mi!?"

Babam bunu bekler gibi, "demle prensesim. Elinden bir çay içelim!" Diyince bu yaşımda bile kıskanmadan edemedim.

Babam yeğenlerini de bizden ayırmazdı. 8 kuzenimiz vardı.

Neriman halam en büyükleriydi. Sonra Nesrin halam, babam ve Nermin halam geliyordu.
Aralarında en sevdiğim halamda Nesrin halamdı.

Tabii annem hiçbirini sevmez, beni de en çok Nermin halama benzetirdi. Nermin halam en sinsileriydi. Neriman halamla kapışırlardı. Ama Nesrin halam hepsinin aksine çok saftı.

Neriman halamın bir oğlu, birde kızı vardı. Metehan ve Melis. İkisi de evliydi. Nesrin halamın ikizleri, Ferit ve Feyza. Ferit abi evli, Feyza abla ise boşanmıştı. Nermin halamın ise dört çocuğu vardı. 3 kızdan sonra 1 erkek. Erva, Elif, Burcu ve Batuhan. Erva yeni mezun olmuştu, diğerleri okuyordu.

Buraya da sadece Erva ve Feyza abla gelmişti.

"Sen nasılsın Leyla?" diyen Neriman halamla, Begüm beni dürtükledi.

Kafamı 'ne var' der gibi salladığımda, kaşlarıyla abisini işaret etti.

Bakışlarım Arhan'a döndüğünde, halamlar onu soru yağmuruna tutmuştu. Ela teyze öylece onları izlerken, oğlunu ordan nasıl kurtaracağını düşündüğüne yemin edebilirdim.

"Ben napayım?" Dedim kısıkça.

"Öf adam nişanlı sayılır halanlar hala kız ayarlamaya çalışıyor!"

Dediği beynimde şimşekler çakmasına sebep olurken, "değil ama sonuçta! Hem görüşüyorlar mı abinle? Telefondan falan..." dediğimde Begüm gözlerini şüpheyle kıstı.

"Ne bu sorgu sual doktor hanım?"

"Hiç öyle merak ettim,"

"Yani benim bildiğim görüşmüyorlar, annem öyle yengemle gelin güvey oldu. Abim yemekte tamam dese de siz gidince anneme olmaz o iş dedi."

Bir anda gözlerimin içinin güldüğünü hissettim. Dudaklarım iki yana kıvrılırken, bakışlarım Arhan'a düştü.

Elleri dizlerinde, resmen hazır ol bir vaziyette halamları dinliyor başıyla her dediklerini onaylıyordu.

Çok tatlıydı.

Bir anda ayaklandım.

"Arhan," dediğimde herkes suspus oldu. Tüm bakışlar bize dönerken "şu mutfakta sana gösterdiğim iş sözleşmem vardı ya, o yarım kalmıştı ona bakalım mı?"

Arhan bunu beklermiş gibi minnetle gözlerini açıp kaparken hızla ayaklandı.

"Bakalım bakalım. İş önemli."

"Kız başladın mı doktorluğa?"

"Yok hala! Nişandan sonra!" Derken Arhan beni kolumdan tutarak salondan çıkarmıştı bile.

Beraber mutfağa girerken, "Neydi bizim yarım kalan iş ya?" Diyip beni kapıya yasladığında gözlerimi kocaman açtım.

"Arhan..."

"Siz? Yuh siz birlikte misiniz!?" Erva'nın şokla söyledikleri Arhan'ın hızla benim önümden çekilmesine sebep oldu.

"Hayır hayır, yanlış anladın. Biz şey için," bakışlarım Arhan'a döndü. "Ney için söylesene Arhan!?"

"Sözleşme." Dedi düpedüz. Bu rahatlığı beni öldürecekti.

Güldü. "Sözleşme için nerdeyse dudak dudağa! Vay be bizde sizi abi kardeş bilirdik!"

"Kan bağı var mı yok? Ne abi kardeşi? Benim Begüm'den başka kardeşim yok!" Arhan'ın söyledikleriyle Erva bir kahkaha daha patlattı.

"Of çayları dökeceğim! Çıkın önümden!" Diyip elindeki tepsiyle mutfaktan çıkıp gitti.

"Ya sen n'apıyorsun!?" Derken Arhan'ın koluna bir tane patlattım.

Yerinden kıpırdamazken, "bir şey yaptığım yok." Dedi bir anda ciddileşirken.

Bakışlarım mutfak kapısı ve gözleri arasında mekik dokurken, "sadece seni halamların dilinden kurtardım." Diyip ada tezgahın önündeki sandalyeyi çektim.

Bir anda kolumdan tutup oturmamı engelledi. Kaşlarım çatılırken, bakışlarım kolumdaki eline gitti.

"Ben burada saatler önce yapmaya çalıştığımız konuşmadan bahsediyorum Bahar,"

Kalbim yine ve yine depara koşmaya başladı. Başımı yüzüne kaldıramadım. Eli kolumdan kopmadan yavaşça aşağı inerken, sıcak elime tutundu.

Sıcacık bir şeylerin içime aktığını hissederken, yanaklarımın kızarmamış olması için dua ediyordum.

"Bahar..." derken iri vücudu vücuduma yaslandı. Beni ada tezgahına neredeyse yapıştırmış, kalçamın tezgaha yerleşmesine sebep olmuştu.

Bacaklarımın arasına yerleştiğinde, başımı yavaşça yüzüne kaldırdım. Yeşillerindeki yoğunluk yutkunmamı sağlarken, kalbim ağzımda atıyordu.

Avucu avucuma yaslıyken, başını da alnıma yasladı.

"Arhan," sesi ağzımdan inler gibi çıkarken, Arhan gözlerini sıkıca yumdu.

"Bu işte... her seferinde bana böyle yapıyorsun, nefesimi kesiyorsun. Seni her görüşümde, düşünüşümde. Gözlerin, dudakların aklıma her düştüğünde nefesim kesiliyor..." kısık sesle söyledikleri başımın dönmesine, midemin kasılmasına sebep olurken parmakları elimi sıkıyordu.

Gözlerim kapalı kirpiklerinde, sıcak nefesi nefesimdeydi. Dudaklarını yaladığında, "senelerdir bekliyorum. Senelerdir bu," derken dudağı hafifçe dudağıma değdi.

Nefesim kesildi.

Gözlerimi sıkıca yumarken, "yapma..." diyebildim. Yumuşak dudakları konuşurken dudaklarıma çarptı ve bu onu deli ediyormuş gibi kendini bana bastırdı.

Kalbim neredeyse ağzımdan çıkacaktı. Boynumdan yüzüme doğru bir ateş sarmışken, dudaklarının baskısını dudaklarımda hissettim.

Gözlerim şokla açılırken, duyulan tiz sesle nasıl ayrıldığımızı anlamadım bile.

Bölüm sonu.

Yine yaptım yapacağımı!😁😁 Yorumlara bekleniyorsunuz.