Bölüm:9

Merhabalar, yine kısa bir bölüm ama telafisi gelecek. Haftasonları ders çalışmaktan yazmaya pek vakit ayıramıyorum kusura bakmayın, yks2025🥺

Yorumlarınızı hiç görmüyorum, lütfen biraz destek yorumu!🙏 Yıldızı da parlatalım.✨

BEKLE BÖLÜME GEÇMEDEN SANA BİR ŞEY SÖYLEMEM GEREK!

"Kalbim Töreye Esir" adlı yeni berdel kurguma göz attın mı? Kesinlikle okumalısın!

Keyifli okumalar.

Mekana gelmiştik. Arabada yine şaşırtmayarak oldukça sessizdik. Begüm abisinin koluna girmiş, ben ise Begüm'ün yanında çantamı sıkı sıkıya tutarak gergin adımlarla mekana adımladık.

Kır bahçesiydi. Ortada bir platform ve Emir abimle Defne'nin isimleri yazılı, arka planın önünde şık bir masa kurulmuştu.

Konuk masaları çimenlerin üzerindeydi. Oldukça şık ve sade döşenmişti her şey. Ve hava serindi.

İzmir yavaş yavaş sonbahara tam anlamıyla alışmaya başlıyordu. Aralık ayına girmek üzereydik.

Kapıda annem, babam, Defne'nin annesi ve babası vardı. Hepsiyle görüştükten sonra, bizimkilerin olduğu masaya geçtik.

Bu akşam fazla heyecanlı ve gergin geçecekti. Herkes için.

Konuklar neredeyse gelmiş, yemekler servis edilmiş ve yenilmişti bile. Birkaç oyun havası çalınmış, Begüm hepsine kalkarken beni kaldırmaya çalışsa da ben etrafı izlemekten başka bir şey yapamıyordum.

Gelenlerle selamlaşıyor, annemin ısrarıyla birkaç masada biraz oturuyor ve kalkıyordum.

Az önce yüzükler takılmıştı. Şimdiyse ilk dans müzikleri çalmaya başlamıştı.

Cem adrian, Hande Mehan-Sen benim Şarkılarımsın

(Şarkıyı açmanız önerilir.)

Belki bir şarkının her sesinde, Belki bir sahil meyhanesinde.
Belki de içtiğim sigaranın dumanısın.

Herkesin alkolsüz sandığı fakat bizim alkollü olan kokteyllerden, kendiminkinden koca bir yudum aldım.

Defne Bembeyaz bir elbisenin içerisindeydi. Melek gibi çok güzeldi. Abimle dans ederlerken, ikiside gülüyor ve konuşuyorlardı.

Gülümseyerek onları izlerken, masadakiler sırayla kalkmaya başladı.
Abim, kucağında Mira'yla beraber Ferda ablayı. Babam annemi, Serter amca Ela teyzeyi, Doğukan abi Eylül ablayı derken...

Masada sadece Begüm, Arhan ve ben kalmıştık.

O sırada çıplak omuzlarımda hissettiğim soğuk eller, irkilerek başımı arkama çevirmemi sağladı.

Gördüğüm yüz, beklediğimin aksine kuzenim Can'dı.

"Bu dansı bana lütfeder misiniz hanımefendi?"

Bakışlarım anlık olarak masaya kaydı. Begüm kaşlarını kaldırmış, onaylamaz bakışlar atarken Arhan dümdüz bakıyordu.

"Hiç havamda değilim Can. Begüm'ü kaldır istersen?" Dedim ve Begüm'e imalı bakışlar attım.

Begüm alnını kaşırken, Can "peki... Begüm?" Diyerek Begüm'e yöneldiğinde, Begüm bize bakmadan ayaklandı.

Şimdi ise masada sadece biz kalmıştık.

Bir anda elimin üzerine koyulan elin sıcaklığıyla bakışlarım masanın üzerindeki elime kaydı.

Arhan, elini elime sardığında ayaklandı ve beni de zoraki bir şekilde kaldırdı.

Piste çıkmadık. Masanın az ilerisine ilerletti bizi. Kimsenin görüş alanı olmayan bir yere.

Elleri belimi sarmaladığında, şokla bakakaldım.

Ellerimi koymayacağımı anlayınca, ellerini elime sardı ve boynuna götürdü.

Boynu buz gibiydi. Sıcak ellerimi anlık ensesinde gezdirdim.

Gözleri yavaşça kapandı. Alnı alnıma yaslandığında, ayaklarımız şarkının ritmiyle hareket etmeye başladı.

Biz şu an Arhan'la dans ediyorduk.

Bende gözlerimi yavaşça yumdum. Ritme kapıldığımızda, sadece ayaklarımız değil bedenlerimiz ve belki ruhlarımızda kapılmıştı bu oyuna...

Geçmiş değil bugün gibi, yaşıyorum hâla seni. Sen hep benim yanımdasın.

"Bahar..."

İçki kokan nefesi dudaklarıma çarptığında, usulca gülümsedim.

"Efendim?"

Kapalı gözlerimiz, ritme uyan bedenimiz ve konuşan dudaklarımız.

Sadece biz vardık.

"Ruhumun kışı seninle sona erdi.
Artık her mevsim Bahar bana, çünkü sen varsın."

Bölüm sonu.