Karlı Sabah

Karlı bir sabahın içine uyanmışım

Alabildiğine parlak

Gözlerimi kamaştırıyor

Ama yine de kendimi alamıyorum

Kışı sevmezken

Bu güzelliğe nasıl vuruldum bilmem

Değişiyor insan

Ya da değişmek istiyor…

Şu oturduğum sıcacık odada

Yanan sobaya,

Alıştığım ateşe mi borçluyum bunu?

Var olduğum yerden,

Elimde olan şeyden,

Yüzümün bir yanını yakan alevden mi bu kaçış?

Ulaşamadığımı istemek mi,

Şu kara beni hayran bırakan?

Yoksa odayı sarmalayan bu pastel renkler,

Artık eskisi gibi içine çekmiyor mu beni?

Almazken düşünmekten kendimi,

Alırım yanıma kedimi,

Buz gibi soğuğa açılan bu kapıyı,

Açıp sonuna kadar,

Beklerim yanmaktan çatlayan ellerimi,

Yüzümü, akan gözümü

Oradan, uzaktan gördüğüm o güzel yüzünü…