30. BÖLÜM: BEKLENMEYEN ÖPÜCÜK

Merhaba arkadaşlar
İyi okumalar:)

"Sana seviyorum diyemem ama kalabalık bir ortamda gülerken ilk sana bakarım."

~Anomim

Günler benim onu uzaktan izlememle geçerken onun her geçen gün daha da korumalarla her yere gitmesi geçiyordu.

Neden bu kadar koruma alıyor yoksa beklediği bir şey mi var?

"Yine mi onu izliyorsun?" Lila her zaman elinde kahve bulundurduğu gibi bugün de bulunduruyordu.

"Sence çok kahve tüketmiyor musun?" Diye sordum. Gözlerini devirip bir yudum içti.

"Kahve beni zinde tutuyor, aklımın kullanmama yardımcı oluyor." Dediğinde güldüm.

"Eminim ondan dolayı." Dediğimde sadece güldüm.

Çok takmayarak yanıma doğru geldi. Elindeki bardağı masaya bırakarak bilgisayara baktı.

"Ver biz de bakalım,bizimkiler ne yapıyor diye." Bilgisayarı hafif kendine çevirip parmaklarını klavyede gezdirdi. Başka bir kamera sistemine girdiğinde burası teşkilatın dinlenme yeriydi. Çoğu kişi yemek yiyordu ama bizim takım, Lila hariç birbirleriyle konuşuyordu.

Al ve Kara karşılıklı oturuyordu ve konuşurken daha çok birbirlerine bakıyordu. Daha doğrusu Al arada kaçamak bakışlarını Gri'ye gönderiyordu ama Gri ifadesiz bir şekilde duvarı izliyordu ve tek kelime etmiyordu. Sadece arada bir Ak'ın söylediğine tek tük cevaplar veriyordu.

Lila bir tuşa bastığında sesler karışık gürültülü bir şekilde duyuluyordu. Yüzümü buruşturdum. Ellerim kulaklarımı kapatmak için yukarı kalkarken Lila bir tuşa bastığında sadece bizimkilerin sesi duyuldu. Bu işten anlıyordu.

"Vay be sen de bunu biliyorsun,yani tabi ben de biliyorum ama aniden açınca kulağımı kapatmak zorunda kaldım."

"Arada sırada yapıyoruz böyle şeyler. Can sıkıntısı." Deyip izlemeye başladı. Onunla birlikte ben de izliyordum.

"Ya geçenlerdeki maçı izledin mi? Hani Fenerbahçe ve Çarşambaspor." Dedi Ak. Yine her zaman ki gibi erkekler maç konuşuyordu.

"Evet, hı hı tabi." Gri ifadesiz bir cevap verdiğinde Ak göz devirip Kara'ya bakıyordu.

"İzledin mi sen?"

"Her zaman..."

Ak ve diğerleri anlamamıştı ama Kara bit anda daldığı yerden uyanır gibi silkenince Ak kahkaha atmıştı. Al'ın dudaklarında bir gülümseme oluştu.
Gri göz devirmişti ama onunda dudaklarında bir kıvrılma gerçekleşti.

Bir tek Lila gülmüyor onlara üzülerek bakıyordu. Daha çok Kara'ya hayal kırıklığına uğramış gibi bakıyordu.

Omzumla dürttüm.

"Ne oldu,neyin var?"

"Hiç, hiçbir şey." Desede inanmadım. Geçenlerde Ak söylemişti. Bir derdi vardı ve bu dert izlediği adamlaydı.

"Neyse ya sizin muhabbet pek sarmıyor ben kafeye gidiyorum,gelen var mı?" Diye konuşan Ak'la beraber gözlerimiz ona kaydı.

Gri yerinden kıpırdanıp ayağa kalktığında Al ve Kara da ayağa kalktı. Ak ve Gri yan yana giderken Kara ve Al daha kamera açısından çıkmadığını gördük.

Al tam hareket ediyordu ki kolunu tutan Karayla birlikte ona döndü.

"Bu nasıl geçecek Efil,hep birbirimize bakıp hiçbir şey olmamasını mı izleyeceğiz?" Diye sordu Kara sinirle.

Al'ın adı Efil.

"Yapma Gökhan, teşkilatta bu yasak ama biz bile bile bunu yaşıyoruz daha fazlası ne onlar kabul eder ne de biz."

Kara'nın ismi Gökhan.

"Biz birbirimize aşığız." Dedi inkar edercesine Kara.

Al inkar etmek için ağzını açacakken tekrar konuştu Kara.

"Beni seviyorsun,ben de seni seviyorum." Lila sert bir nefes verdiğinde ona baktım. Gözleri titriyordu izlediği sahne karşısında.

Al tam karşılık veriyordu ki dudaklarına beklenmeyen bir öpücükle şok oldu. Gözleri irice açılırken Kara onu kendine çekip öpmeye başladı. Kamera burada son bulunurken bunu yapanın Lila olduğunu gördüm.

Arkasına dönüp hızlıca burayı terkederken nefesimi verdim. Sevdiği adam bir başkasını öpüyordu bu çok kötü bir durumdu.

Ayağa kalkacakken birden ikinci telefonuma uzun zaman sonra bir bildirim geldi. Bu beni şaşırtırken cebimden çıkartıp telefonu açtım.

Bir mesajdı. Mesajı açıp baktığımda bilmediğim bir telefondan geldiğini gördüm.

0542****: Çok yakında tekrar görüşeceğiz Hayal. Ve o zamana kadar kendine iyi bak:)

Mesajla kalakalırken bunun kim olduğunu hemen anladım. Adımı bir tek bilen kişiydi.
Umut Demirkan...

-Son -