38. BÖLÜM: İkilem

Merhaba arkadaşlar
İyi okumalar

"Aklımdan çıkmıyor
Aklım çıkıyor,o çıkmıyor ."

~Anomim

Umut Demirkan:

Uzun zamandır onu arıyordum ama sanki yer yarıldı içine girdi. Birileri onu koruyordu. Son iki aydır aramama sonuç bulamazken onun bana mesaj atmasıyla tekrar karşılaşacağımı anlamıştım. Ama nerede?

Bu süreçte beni izlediğini düşündüm ki yanılma payım azdı. Onun gibi bir kadının ne olursa olsun aldığı görevi yerine getirmek için her şeyi yapacağını da ve bunun için kendini ödün vermeyeceğini biliyorum.

Yani bu yakında karşılaşacağız demekti.

Son bir haftadır ondan mesaj almamıştım. Ne yapıyordu, planı ne hiçbir fikrim yoktu.

İşlerim için yardımcı ararken artık kimseye güvenemeyeceğimi anladığım için tek başıma çalışacağım. Tabi bu düşmanlarım için harika bir şeydi. Bu yüzden bir süredir korumalarla gidip geliyordum. Tabi bunun için bir çözüm bulmam gerektiğini de biliyorum.

Şimdi masanın başında işlerle boğuşurken kapı tıklandı. Başımı kaldırıp baktığımda yeni gelmiş olan asistanım Aslı idi.

Şirketteki tüm çalışanları çıkarıp yerlerine başkalarını koyduğumu da söylemek isterim. Bu güvenlik bir tek çevrem değil, iş yerim ve mahremiyet için de geçerli idi.

Elimle gelmesini söylerken gülümseyerek elindeki dosya ile bana doğru geliyordu. Güzel bir kızdı. Uzun boylu tam bana uygun bir kızdı ama aklımı karıştıran bir kadın varken başkasına bakamıyorum.

Bu kız aylardır bana yaranmak için elinden geleni yapıyordu. Eğer o olmasaydı bu kızla bir kere ve belki birkaç sefer yatar,ona istediğini verirdim ama şansı o kadın yüzünden sıfıra yakındı.

"Umut Bey, bugün toplantınız Hikmet Bey'le olacak. Öğleden sonra hemen istedi toplantıyı. Bu da istediğiniz notlar." Elindeki dosyayı masama bırakırken kıvrak vücudu ve benimle göz temasını kesmeyişi hâlâ bu işe devam ettiğini gösteriyordu. Bozmak istemedim.

"Çıkabilirsin." Deyip masadaki dosyayı elime almak için uzattığımda Aslı sanki yanlışlıkla olmuş gibi elini bana uzatıp dokundu. Dudaklarını büzüp "Afedersiniz." Dedi.

"Önemli değil, çık hadi." Dediğimde ona pas vermediğimi görünce son bir kozunu kullanarak boş kalmış kahve bardağını almak için eğilirken o koca, elime geniş gelebilecek göğüsleri ortaya çıkmıştı.

Gözleri şehvetle bakıyordu. Giydiği kısa eteği parçalamak için beni beklerken ben ruhsuz gibi onu izliyordum. Kısa bir an sadece göğüsleri karşımda hareket edince gözüm kaydı.

"Aslı,daha fazla oyalama çık hadi. Kahve filan da istemiyorum." Elimle elindeki kahve bardağını alıp masama geri bıraktım. O hâlâ sanki ondan etkileneceğim gibi durması ilgimi çekmedi.

"Peki Umut Bey." Diyerek ümidini kestiğini görünce derin bir nefes alıp verdim.

"Aslı bak, güzel kızsın." Bunu duyunce gülümsedi.
"Güzel bir fizik, güzel yüzün var. Tam yatacağım bir tiptensin." Hâlâ gülümsüyor.
"Ama bunu yapmayacağım."

Cesaretle,"Neden? O kadar aydır sizi etkilemek için her yerimi açtım ama ilginizi çekmedi. Sevgiliniz vardır diye düşündüm ama olsaydı hep yanınızda olurdu ya da birileri görürdü diye düşünüyorum. Görmeyince sevgiliniz yoktur diye sandım."

"Yok zaten."

"O zaman benimle neden yatmıyorsunuz? Size bayılıyorum. Bakın hiçbir şey istemiyorum sadece bir gece benimle yatın yeter. Sizi hissetmek istiyorum." Cesur konuşması dudaklarımda bir gülümseme oluşturdu.

"Hissetmek için iki kişinin kalbi bir atmalı Aslı." Dediğimde hâlâ bana umutla baktığını farkettim.
"Ve senin kalbin hissetmeye hazır iken benim kalbim buna hazır değil."

"Bir sevdiğiniz mi var?"

"Nerden çıkardın?"

"Normalde siz, yani dergilerde,magazin sayfalarında boy boy gösterdiğiniz kadınlar vardı. Ama bu son iki aydır sanki gizlediğiniz biri varmış gibi."

O benden kaçıyordu. Ama yakında görüşeceğiz.

"Hayır yok. Yani evet biri var ama sevdiğim değil."

"Nefret ettiğiniz biri mi?"

Bu soruları sorma cesareti nerden buluyordu?

"Aslı daha fazla soru sormanı yasaklıyorum,hadi çık. Bu kadar yeter."

Dudakları titredi, gözleri doldu.
"Peki Umut Bey,ben çıkayım." Deyip arkasına döndü.

Tam çıkıyordu ki seslenmemle durdu.

"Akşam çıkma,seni istediğin istekle ödüllendireceğim." Derken samimiyim. Zaten bu aralar kafam doluydu. Birileriyle yatmaya ihtiyacım vardı.

"Gerçekten mi?" Dudaklarında gerçek bir gülümseme oluştu.
İsteği gerçekleşmiş ve sanki ondan mutlusu yokmuş gibiydi.

Hafifçe başımı salladım ve bu ona yeterdi.

Gece mesaisi için önce biraz çalışmalıyım.

Aslı giderken ben de işlerimin başına geçtim.

-Son-