Yüzümdeki yalandan gülümsemeyi derinleştirdim son dört yılda epeyce ustalaşmıştım. Bugün benim için milat sayabileceğimiz bir gündü .Ben bugün Antalyadan evime İzmir'e dönüyorum derin bir nefes aldım okulumu bitirmiştim zar zor geçen dört yıl
Mahalleden ayrılmak zor olmuştu yada ailemden . Küçükken aşık olduğum mahallem büyüdükçe bana dar gelmeye beni boğmaya başlamıştı bunda onunda payı vardı
Aras!
Gözümü açtığımda yanımdaydı, büyüdüğümde yanımdaydı , herzaman yanımdaydı o benim en yakın arkadaşımın abisiydi aramızda 5 yaş vardı lise sonda büyük bir cesaretle karşısına çıkıp onu sevdiğimi söylemiştim
Hoş onun dışında herkes biliyordu
Acımasızca bana gülmüş,Abim daha küçüksün duygularını anlamaman çok normal hayranlık tır o demiş ve sonrada saçlarımı kariştirarak sevmişti .
Herşeye hazırdım reddedilmeye , kabullenilmeye de ama sevgimin küçümsenilmesine hazır değildim .
Sonrasında ondan kaçmıştım Melis ile daha az bulusmuş onlara gitmez olmuştum . Abisi ile konuştuğumu bilmesine rağmen içeriğini anlatmamiştim , utanmıştım.
Çok geçmeden arasın başka bir ile okumaya gideceğini öğrenmiştim
Liseden sonra okumamıştı ve bir anda okumak istemesi hepimizi şoka sokmuştu Melis bana üzülerek hayatında biri olduğunu onun için onunla aynı yerde olmak için okumaya devam ettiğini söylemişti
Ona beni sevmediği için kızmıyordum ona kızma nedenim sevgimi küçük görmesi,a aşağılamasiydi .
O gün gittiği o gün onu son görüşümdü vedalaşma mış ondan köşe bucak kaçmıştım
Melis onun üzüldüğünü söylemişti küçük kardeşi olarak beni görmek istediğini söylemişti
Tam o gün bitirmiştim sevgiye dur diyemezdim ama onu frenlemeyi öğrenmeye başlamıştim önce ona abi demeye alıştım yıllarca içim acıyarak derdim o zamandan sonra içimden gelen oydu
Seviyordum ama bu ona göstereceğim anlamına gelmiyordu içimde başlattığı o yangın sönmüyordu
Birşey yapmamasina rağmen affedemiyordum
Liseyi bitirene kadar geldiği zamanlarda evden kaçmış , babaannemlere kalmaya gitmiştim haberim yokmuş gibi davranmıştım .
Bu durum bizimkileri kizdirmaktan başka bir işe yaramamıştı sahi bizimkiler diyorum yaa Melis ; aynı sınıfta olan kayıp ikizim her şeyimiz aynıydı tek fark onun simsiyah olmasıydı siyaha aşıktır kendisi biraz da çatlaktı . hakan ; aynı sınıfta olan diğer kayıp ikizim , sırdaşımdı belki de melisten çok onunla konuşurdum kapalı kutuydu . Kardeşi Melih gurubun haylazı diyeceğimiz tipte bir çocuktu . Eren abi Aras la yakınlardı o da o sebeple bizimle aynı gruptaydı benim gibi bitmeyen gönül yangını vardı ve bunu sadece ben biliyordum dertlinin halinden dertli anlardı . Zeynep bizim yangının adı Eren abinin gönül yangını sessiz sakin bir kızdı ama iyi dert ortağıdır. Ve en değerlim selim namı değer şehzadem abim
Liseyi bitirmemle bizimkilerle büyük bir kavgaya tutulmuştum babam inatla şehir dışında okuyamazsin diyordu annem ise içimden geleni yapmamı tercih zamanı bizim gruptan kimseye haber vermeden halletmiştim babamda zamanla alışmıştı . Pılımı pırtımı toplayıp Antalya'ya okumaya göçmüştüm
4 YIL boyunca annemler sık sık gelmiş bende tatiller de gitmişti Melis ile konuşuyor o farketmeden istediğimi öğrenip abisi yokken İzmir'e dönüyordum
Ama bu 4 yıl geride kalmıştı artık 22 yaşındayım şimdi bir lise öğrencisi değil hemşireydim otobüs durduğunda gülümsedim
Mahalle her zamanki gibi adetlerini bırakmamış geri döndüğüm için sokakta boydan boya masalar kurulmuştu otobüsten indiğimde gördüğüm abimle hızlanıp kollarımı boynuna doladım
"Ulan kızamıyorum da nasıl özlemişim "
Kikirdayarak ellerimi daha da sıktım o da belimi kavradiginda bir iki dj öyle kaldık ayrıldığımızda kaşlarını çatarak
" Antalya da kalmak istediler bende orda bıraktım "
Kaşları çatılı yüzümü inceledi sonra kocaman gözlerle
" Çok güzel degilmi şehzadem baksana bana efil efil "
Bana bakıp göz devirirken ban takildigini bildiğimden takmıyordum gözlerindeki ışıltı belli ediyordu özlemişti beni en son 4 ay önce gelmişlerdi
VEeee ben geldim biraz kısa bir bölüm oldu ama yarın dah uzun bir bölümle karşınızda olacagim oy vermeyi unutmayın ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum
Okur Yorumları | Yorum Ekle |