“Ellerim kanadı bugün. Acılarım diken gibi battı bana. Ellerini ellerime aldı, ıssız ellerim dolup taşan caddelerin sıcaklığıyla doldu. Gözlerime baktı. ‘Her şey düzelecek’ dedi. O bile hayattan yorulmuşken, kanayan ellerime üfledi.” Geçmişimiz bizim tuzağımız. Gizli saklı sırlarla kaplı kara bir kutu gibi. Ayağımıza dolanan ipler bizi düşürebilir miydi?

Hayatı bir anda değişen, hayalleri altüst olan Lâlin gerçekleri öğrendiğinde her şeyin bir yalan olduğunu anlayacak..“Kimdim ben onun için? Sonu yazılmış bir hikaye mi? Onun hayatında ki rolüm neydi? Kafamın içinde durmadan dönen sorular. Belki de asla cevabını alamayacağım sorular. Ne yapmalıyım? Gitmeli miyim, yoksa bu bilinmezliğin içinde kalıp kendimi mi kaybetmeliyim?