Bölüm 30: Son Adım

Son Görev

Küller Kardeşliği'nin lideri Yaren, son savaşın ardından artık huzur içinde bir dünyada yaşama arzusuyla doluydu. Savaş sona ermişti ve tüm tarikatlar devlete teslim edilmişti. Dünyada, eski düzenin kalıntıları temizlenmiş, insanlar özgür ve güvenli bir hayata adım atmışlardı. Ancak Yaren, bir başka amacın peşindeydi. Aras, her zamanki gibi onun yanında, her adımını izliyor ve Yaren’in içsel huzurunu bulmasına yardım ediyordu.

Bir akşam, Yaren ve Aras, bir süreliğine yalnız kalmaya karar verdiler. Geceyi geçirmek için barajın kenarına gitmeye karar verdiler. Gecenin sessizliği, yalnızca suyun hafif dalgaları ve kuşların sesleriyle bozuluyordu. Yaren, suyun kenarına oturup, uzun zamandır hissetmediği bir huzur içinde dinlenmeye başladı.

Aras, Yaren’in yanına oturdu. “Her şey bitti, değil mi?” dedi, hafifçe gülerek. “Dünyada artık bir tehlike yok. Senin işin bitti, Yaren.”

Yaren, gülümsedi ama gözlerinde bir boşluk vardı. “Evet, Aras,” dedi, “Her şey bitti. Ama bir şeyler hala eksik. İçimde bir boşluk var, ama bunu bir daha asla dolduramayacağım.”

Aras, Yaren’in sözlerinden biraz tedirgin olsa da, onun yanında olmak ve onu anlamak için elinden geleni yapıyordu. “O boşluğu her zaman senin yanında olarak doldurabilirim, Yaren. Ama sanırım senin içindeki huzur, sadece seninle barışmanla ilgili.”

Yaren başını salladı, suyun üzerindeki yansımasına bakarak. “Bunu doğru söylüyorsun, Aras. Ama başka bir şey daha var. Her şeyin sonlandığı bu noktada, bir amacım kalmadı. Bu dünyada yapmam gereken her şey, sona erdi.”

---

Son Bir Sohbet

Barajın kenarındaki bu huzurlu gecede, Yaren ve Aras birbirlerine baktılar. Yaren, derin bir nefes alıp Aras’a dönerek, “Bütün bu yıllar boyunca seninle birlikteydim. Ama şimdi bir başka yolculuk başlıyor. Bu hayatı, seninle geçirdiğim her anı, her adımı seviyorum. Ama içimdeki bir şey artık bitti. Şimdi başka bir dünyada, başka bir bedende seni karşılayacağım. Ama şu an, buradayım. Bu anı seninle paylaşmak istiyorum.”

Aras, Yaren’in sözlerinin ağırlığını hissetti. “Yaren…” diyerek sesini çıkarmaya çalıştı ama Yaren parmağıyla ona sessizce işaret etti.

Yaren, adımını biraz daha ileri atarak, Aras’ın karşısına geçti. Yavaşça sırtını baraja döndü, derin bir nefes alarak sözlerini tamamladı: “Bu hayattaki amacım bitti, Aras. Bu dünyada sana karşı hissettiklerimi, her şeyimi sana söyledim. Ama başka bir beden ile karşına çıkacağım günü bekle.”

Yaren, bu sözleri söyledikten sonra, aniden Aras’a doğru adım attı ve onu dudağından öptü. Öpücük, sevdanın bir sonu, ama aynı zamanda bir başlangıcıydı. Ardından, Yaren yavaşça geri adım attı, gözleri Aras’ın gözlerinde kaybolarak, kollarını iki yana açtı.

“Hoşçakal, sevdam,” dedi Yaren, sesi hafifçe titrerken ama kararlı bir şekilde.

Aras, şaşkın ve korkmuş bir şekilde, Yaren’in ne yapacağını anlamaya çalıştı. Ama Yaren, bir an bile duraksamadan, sırtını baraja yasladı ve adımını attı. Bir anlık sessizlik vardı, sadece suyun gürültüsü arttı. Sonra, Yaren’in bedeninin havada süzüldüğü, ardından suyun derinliklerine doğru kaydığı an geldi.

Aras, korku ve acı içinde olduğu bu anı sindirmeye çalışarak bir adım attı, ancak Yaren'in sırtı hala baraja yaslıydı ve artık her şey son bulmuştu.

---

Son Durum: Bütün İhtimallerin Sonu

Yaren’in veda anı, Aras için kelimelerle anlatılamaz bir acıydı. Yaren’in yaptığı, bir anlamda onun içsel huzura kavuşmak için seçtiği yoldu. Bir hayatta, bir dünyada her şeyini ortaya koyan Yaren, şimdi, başka bir bedende yeniden doğacak mıydı, bilinmezdi.

Aras, uzun bir süre barajın kenarında kaldı, Yaren’in kaybolan izini takip etmeye çalıştı. Ama bir şey çok açıktı: Yaren, bir zamanlar bu dünyada çok şey başarmış, çok şey değiştirmişti. Şimdi, kendi yolculuğunun sonuna gelmişti.

Ve o an, Aras, bir gün başka bir bedende, başka bir dünyada yeniden karşılaşacakları umuduyla, gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.

Bölüm Sonu: Sonsuz Veda