"İnsanlar, kelimelerin sadece birer araç olduğunu düşünür. Oysa kelimeler, dünyayı şekillendirir. Onları elinden aldığınızda, insanın ruhu çıplak kalır; geçmişini, kimliğini ve geleceğini kaybeder. Sessizlik sadece bir boşluk değil, aynı zamanda bir aynadır. Ve o aynada yüzleştiğiniz şey, bazen en büyük korkularınız, bazen de en saf gerçekliğinizdir."

Krallık çöküşteydi. Topraklar kurumuş, umutlar solmuştu. Halk, son nefesinde bir mucize beklerken, kral göklere yakardı—ve yaratıcı, duasına cevap verdi. Bir mucize olarak doğan iki çocuk… Bir kız ve bir erkek. Onlar, kaderin seçilmişleri, yalnızca birbirlerine dokunduklarında ortaya çıkan gizemli işaretlerle kutsanmışlardı. Bu işaretler, krallığın kurtuluşunun anahtarıydı. Ama her mucize, gölgeyi de çağırır. Hırs ve açgözlülükle kör olmuş bir kadın, bu çocukları ayırdı ve onları hiç bilmedikleri, yabancı hayatlara sattı. Yıllar geçerken, iki ruh ayrı düşmüş olsa da, kaderin dokunuşu asla unutulmaz. Her adım, her nefes onları yeniden bir araya getirecek ve unutulmuş bir kehanetin zincirleri kırılacak. Krallığın kaderi onların ellerinde… Ama önce, birbirlerini bulmaları gerekecek.