Bir nefes aldım ve midemin bulanmasını dindirmesini bekledim. “Elin ağırmış ışığım.” Arkamı döndüğümde onu gördüm. Bu sefer maskesi yoktu. Ve daha çekici- tehlikeliydi..

“Cevabını almaya geldim.” Elleri önünde bağlıydı ve oda benim gibi eldiven takmıştı. Kafasını omzuna yatırdı. “Cevabın nedir ışığım? Gölgem mi olacaksın, yoksa ışığım mı?”

Belki bu kararı vermem için daha çok erkendi. Şu anda istemiyordum. Cevaplamak istemiyordum.

Sigarayı dudaklarımdan ayırdım ve yanımdaki duvara bastırarak söndürdüm.

“Sana gönderdiğim video kararını vermeye yetmedimi Damla?”

Damla.

Arkamı döndüm ve gülümsedim. “Verdim. Kararımı verdim.” Ona doğru bir adım attım. “Senin ışığın olacağım.”

O da bunu bekliyormuş gibi gülümsedi ve elini tutmam için uzattı. “Birlikte. Karanlığa ışık olalım Damla Karaca..”

Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. “Olalım Ayaz.. Karanlığa ışık olalım.”