9.

***

Selammm.Bu bölüme özel fotoğraf kaydum içimden geldi. Ben mandalina yerken yaziyorum inşhallah mandilanın suyu yüzüme gelmez. Amin. Doğrusu şu an aklımda hiç ilham yok. Yorum ve oyları bekliyorum. Seviliyorsunuz (Benim tarafımdan)

Ölmek istiyordum. Bir mezarım olsun istiyordum. Belki annem ve babam yerine ben ölsem daha mutlu olurlardı herhalde. Belki hep istediğim hayatı yaşarlardı. Ben ise ağrılarımdan kurtulurdum. Belki doğrusu buydu.

Ben olmasammutlu olurlarmıydı? Annem ve Babamın mezarının önünde bunu düşünüyordum. Benim canımdan çok sevdiğim babam benden nefret ediyordu. Ondan ayrılmayı, nefret etmeyi istedim. Olmadı sadece gece yarısı "Allahım babam beni ablam gibi sevsin" dua ederdim. Ondan ayrılamazdım. Zaten ben babama benzerdim. Belki o yüzden kendimi sevmezdim.

Babam kucağını açtığinda sarılmak için koşardım fakat o beni kenara atıp ablama sarılır onun saçlarını öperdi. Benim saçlarımı ise döverke eline dolanıyo diye keserdi. Etrafta erkek gibi dolanırdım. Belli olmasın diye bere takardım. O sırada 7 yaşıma rağmen uyuşturucu kullanıyormiş gibi gözükürdüm.

Benim kumral saçlarım vardı. Ablamın benim hayran kaldığım sarı saçları vardı. Çok güzeldi kendine bakan biriydi. Bense kendime pek bakmaz ölü gibi evde gezerdim. Babamın mezarının kenarına geldim. Toprağı temizleyip suladım.

Küçük plastik kapta yaprak sarması yapmıştım babam çok severdi. Benden bile çok. Doğrusu beni sevdiğini düşünmüyordum. Mezar taşının kenarına koydum. "Sen seversin" diye fısıldadım.

Annemin mezarına doğru ilerledim. Anneme elimdeki beyaz tamamen açmış gülu getirdim. "Merak etme dikenlerini koparttım" dedim bu sefer onunda toprağını temizliyip suladım.

İlerideki beyaz siyah bir güvercım bana bakıyordu. Ona baktığımda uçup gitti. Ve elimdeki buketi aralarına bıraktım. Çok küçük bir buketti içinde gelincik vardı. Gelincik ölüm demekti. Gelinciklerin hepsi ölmüş gibi duruyordu zaten.

Mezarlıktan ayrıldım. Eve kadar yürüdüm arada mesafe vardı ama ben yürümek istemiştim.

Eve geldiğimde çantamı bırakıp Sabiti aradım o zamana kadar bir şeyler yedim. Sabit geldiğinde mekana gittik. Halil ile konuştuk.

Bu hayatta Halil i bir tek ben tanırdım diyerleri yaklaşmak istemezdi. Halil e ortak noktamız vardı. Babalarımız. Oda babasını severmiş benim gibi fakat onu kapının önüne atmış.

Sonra pis işlere bulamıs büyümüş ve bu hale gelmiş. Bunların hepsini sırf inadından yapmış. Zaten bendeki inadı görüp sevmişti. Beni ilk gördüğünde benden birkaç yaş büyük bir çocukla kavga ediyordum.

Çocuktum ve o erkek ve güçlüydü. Bemde kaybetmemek için çocuğun kollarını kemirmiştim resmen. Ağızıma kan tadı bile gelmişti. Ondan sorna beni kendi evladı gibi gördü.

Yalan yoktu inadım inattı. Karşımda kim olursa olsun mantıklı düşünüp karşımdakini yenerdim. Ablamba hiç bir şey çaktırmazdım. Ve körü olan bir şey vardı. Salihle sevgili olduğumu öğrensen ne yapacaktı. Şükür bu gün maçı yoktu. Kendimi zorladım ve konuştum.

"Halil amca"

"Efendim kızım"

"Sana bir şey diyeceğim. Ama lütfen sakin ol"

"Ne oldu kötü bir şeymi oldu? "

"Hayır bu daha farklı"

"Ne oldu?"

"Şeyyyy... Hani şu genç boksör olan Salih var ya..." sözümü kesti.

"Sana bir şeymi yaptı öldür de öldüreyim kendi ellerimle doğrarım"

"Yok yok sakin ol. Işte o Salihle ben sevgiliyim"

Söylerken çok zorlandım. Halil donmuştu. Şu an tepki vermiyor du.

"Halil amca? Bir şey demiyecek misin?"

"Nediyim. Bilmiyorum. Salih iyi çocuktur. Ama biraz ani oldu sanki"

Eğer yanımızda başka biri olsa böyle tepki vermezdi. Benim yanımda rahattı. Kimseye belli etmezdi.

"E ne diyim. Hayırlı olsun. Amaa seni üzerse söyle onun iki bacağını kırarım"

Güldüm

"Tamam"

Odadan çıkıp Halilin bana yap tırdıği odaya gittim. Üzerim değıştirip odadan çıktım. Maçlar iyi gidiyordu. Ama bir adam bana alıcı gözüyle bakmıştı. Ve bunu belli ediyor. Maç sırasında bana dokunmaya çalışıyordu. Odama gidip eşyalarımı alım eve gittim.

Derlerime çalışırken bildirim geldi

Boksör sevgilim🤍: Aşağı in güzelim.

Ne burayamı gelmişti. Hemen inmiştim. Elindeki buketi bana uzattı. Buketin üzerinde kırmızı güller ve beraber olduğumuz fotoğraflarımız vardı. Ne ara çekmişti bilmiyorum.

Hiç çaktırmadı. En sonunda dayanamayarak hızlıca sarıldım. Oda beni belimden tutup bir kez döndürmüştü.Çok mutlu olmuştum. İleriden bir ses geldi

"Fıstık"

Baktığımda mekandaki o bana dokunmaya çalışan adamdı. Burda ne işi vardı. Salih tanıyordu ondan önce onun maçını almıştım birkere. Salih sinirle adama doğru koşup yumruklar atmaya başladı. Adamda ona karşılık veriyordu. Salih daha sert vuruyordu. Adam bir süre sorna kaçmıştı. Ben hemen Salihin yanına gittim. Elleri kanıyordu. Adamın arkasından küfurler savuruyordu.

"Seni o fıstık diyen ağızıni görüne sokarım pezevenk"

Ağızıni kapattım

"Ayıp"

Sorna elinden tuttum

"Elin kanıyor. Burda bekle"

Kaldırıma otutturup evden pansuman eşyalarını getirdim. Yavaş ve dikatli olarak pansumanını yaptım.

"Şerefsize bak en güzel anımın içine etti"

Elini yiyece sardıktan sorna omzuna yaslandım.

"Boşver sen onu, bana sevgilim buket yaptırmış bu mutluluğumu kimse bozamaz"

"Sen iste daha büyüğünü yaptırım güzelim"

"Bak sana ne diyecem"

"Dinliyorum"

"Hani biz sevgiliyiz ya"

"Evet"

"Bende Bunu Halil amcaya söyledim"

Aniden hareketlendi.

"Hala yaşıyorum dimi. Çünkü ben az sorna yok olucam"

"Yok öyle değil. Seni seviyormuş. İyi çocukmussunn"

"Öyleyimdir"

"Bana egolu diyene bak"

"Bunlar gerçekler güzelim"

Gülümsedim. Biraz sohbet ettik. Sorna uyumamı söyliyerek eve gönderdi.

***

Evettttt bu bölüm nasıldı. Başında ağlaýip sonunda güldüğüm bir bölüm oldu. Ve malesef duam tutmadı. Ve tam gözüme mandalina suyu geldi. Gözüm yaşli a dostlar. Seviliyorsunuzzzzzzzzzzz.