4.

Maviden

Evet soluğu karakolda almıştık çocukları pert etmiştik

Bizi nezaretteki çıkarmalarını bekliyorduk

-"DÜŞTÜM MAPUS DAMLARINA ÖĞÜT VEREN ÇOK OLDU"

"Sus artık gözünü seviyim sus sabahtan beri aynı nakarat be abi kafa oldu binbeşyüz"

Adam sonunda sustu

Barlas abi"LAN SİZİN NE İŞİNİZ VAR BURDA YA SİZİ ANLADIMDA GÜZELİM SEN NİYE BULAŞTIN BUNLARA DERİNİMDE 3 TANE DELİ FİŞEĞİ BİR ARAYA GELMESİNE İZİN VERİP MARKETE GÖNDERMİŞ "diye kükredi

" Off canım çok cips çekti"

Barlas" Mavim güzelim şuan tek derdimiz cips mi"

"Evet"

Barlas"Allah'ım sen bana sabır ver mavi çıkalım bir ben sana cips alıcam abim"

Polis abi içeri girdi

Bizi komserin odasına götürdü

~~~~~~~~~~~~~~~~

Kamera görüntülerini izledik

Derin"Ben bu üç deliyi hangi akıla başlarında biri olmadan gitmelerine izin verdim. "

Barlas"bir anlasam"

Derin ablanın söylenmeleri

Abimin içimizden geçmesi ile eve gelmiştik (bizim evdeki en normal olay)

Ha bu arada abim cips almıştı

Ben odama çıkma kararı aldım

Odama gidip yatağıma uzandım gözlerimi kapattım

~~~~~~~~~~~~~~

Uyuyamıyorum baran abimde aklım kalmıştı ya oda beni bırakıp giderse belkide anne baba yokluğunu baran abiyle gidermeye çalışıyordum, annem ve babam niye yoktu yoksa bizi terk mi etmişlerdi yada ölmüşlermiydi niye yoktular

Abim bırakmasındı beni dayanamazdım ölmesindi abim şehit haberini kaldıramam bırakmasın beni o da beni bırakmasın

Onların yokluğunu çekiyordum onlara bir kere bile sarılmaya ihtiyacım vardı

Abimler ve ablam olmasa kimsesiz hisederdim.

En sonunda dayanamayıp ağlamaya başladım uyuyamıyordum

Odanın kapısı açıldı gelen barlas abiydi

Ağladığımı görünce kaşları çatıldı yanıma gelip yatağıma oturdu

Barlas abi" Mavi neden ağlıyorsun güzelim "

"Uyuyamıyorum abi "

Barlas"bunun için ağlanırmı ben seni uyuturum "

Başımı göğsüne yasladı bir yandanda saçlarımı okşamayı ihmal etmiyordu

Karanlık beni kendine çekti

Yazardan

Barkın kahvaltıyı salondaki büyük masaya hazırlamış masaya son birkaç çatal koyuyordu derin salona gelmiş uyku sersemi koltuğa oturmuştu uykusu açılmak üzereydi ardından barlas girdi duha ise koltukta oturmuş telefonu ile oynuyordu barlasın girdiğini görünce abisini yanına çağırdı barlas kardeşinin yanına oturdu ve onu dinlemeye başladı

Duha"abi ben mavimi iyi görmüyorum abimi özlüyor farkındayım dün döndüğümüzde beri uyuyor, başka zamanda ise bazen onun hıçkırık sesleri geliyor ama giremiyorum belki benim yanımda rahatça içini boşaltamaz diye çok çaresiz hissediyorum"

Barlas"Mavimin iyi olmadığını biliyorum abimin bizi bırakması gitme ihtimali onu çok üzüyor"

Derin" Peki annemle babamın şehit olduğunu kaldırabilirmi ,o olayda o gün arabanın durdurulmasıyla Annemizle babamızı delik deşik bir şekilde şehit edip mavimi daha kundaktaki halini alıp bir aileye sattıklarını yaşanılanları kaldırabilir mi bilmiyorum ama ona nasıl söyliyceğimiz hakında hiç bir fikrim yok "

O anda vazonun kırılma sesi salonda yankılandı kapının önünde onları dinleyen sesizce akın akın göz yaşları döken maviyi beklemiyorlardı

Dörtlü birden ayağa kalktı

Barlas "abicim "

Mavi"onlar gitmişler benide yanlarında götürselerdi abi "

Duha" Mavim o ne demek güzelim biz ne yapardık o zaman sen bize onların emanetisin sen bizim canımızsın mavim"

Mavi"benim annem ve babam niye bana şeker almadı? ,niye bana sarılmadılar? ,niye benle oyun oynamadılar? ,yoksa çok mu çirkinim,uslu değilim, o yüzden mi abi? neden beni parka götürmediler? dışarıya çıktığımda bir çocuk görmüştüm yere düşmüştü annesi hemen onu kaldırıp kucağına aldı dizindeki küçük yarayı öptü babası ise onu teseli etti bende düştüm hemde birçok kez düştüm ne annem yaramı öptü nede babam teseli etti "

Herkesin gözlerinden akın akın yaşlar süzülüyordu

Derin" hiç öyle şey olur mu sen çirkin bir çocuk değilsin birtanem onların sadece zamanı doldu belki bir annemiz hiçbir zaman olmasada bende senin yaralarını ablan olarak sararım olmaz mı annemiz yok biliyorum ben senin ablan olsam olmazmı"

Mavi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı ne acıydı değil mi mavinin annesi yanında değildi içindeki boşluk belki biraz kapanabilirdi ama dolmazdı

Mavi ablasına sarıldı başını onaylar şekilde salladı

Öztürk kardeşlerin kalbine sanki defalarca hançer saplıyorlardı

Mavi Barlasa döndü ve konuşmaya başladı

Mavi"abi sen doktorsun herkesi kurtarıyorsun onlarıda kurtarsan olmazmı "

Barlas kendini çok çaresiz hissediyordu dudaklarında acı bir tebessüm oldu gözlerinden akan yaşlara zıtlıkla

Barlas"hayır güzelim onları malesef getiremem ama getirebilme gibi bir şansım olsaydı bir saniye bile düşünmeden yapardım"

Mavi bir kaç tane vazoyu kırdı ardından

Mavi"YAKLAŞMAYIN "

Maviye doğru barkın atılmıştı mavi geri geri giderken barkın durdu

Barkın"Yaklaşmıyorum güzelim sakin ol yaklaşmıyorum"

Mavi nin gidicek yeri kalmayınca duvar köşesine sindi bacaklarını kendi çekti elleriyle kulaklarını koyup kafasını yatırıp kolarını bedenine sardı

Ağlamaktan nefes alamıycak duruma geldiğinde duha maviye sıkıca sarıldı

Barlas sakinleştirici yine alıp geldi mavinin bileğini canını acıtmıycak bir şekilde yaptı bileğini öptü maviyi yatağına yatırdı derin kardeşinin saçlarını okşuyordu

Barlasın telefonu çaldı abisinin aradığını görünce hızla açtı

Barlas"Alo abi"

Baran"abim ben eve geldim nerdesiniz salonda yoksunuz "

Engameden dolayı abilerinin geldiğini duymamışlardı bile"

Barlas"Mavimin odasındayız abi"

Baran telefonu kapattı yukarıya mavinin odasına çıktı

Mavinin halini ve kardeşlerinin halini görünce telaşlandı"

Baran"noluyo burda sizin bu haliniz ne birisi bana hemen açıklasın"