104. Bölüm

Turan arkasına yaslandı, "Akşam yemeğine bekliyoruz, görüşürüz," deyip masadan kalktı. Osman Bey ise arkasından mutlulukla baktı.

Turan, restorandaki birkaç kişiyle selamlaşıp çıktı. Arabasına bindiğinde bir süre başını geriye yaslayıp derin bir nefes aldı, kendini dinledi. Sonra motoru çalıştırıp Sıla’yı aradı.

Asude’nin ağlayışı, Kaanhan’ın mızmızlanması ve Alparslan’ın oyun çığlıkları arasında Sıla’nın sesi zar zor duyuluyordu. Sıla gülerek,

"Eve gelmezsen kafayı yerim! Annenler alışverişe gitti, ben daha üç çocuklu anne olmaya alışamadım!" diye bağırarak konuştu. Telefon bir anda elinden alındı, Alparslan babasına seslendi:

"Babaa!"

Kaanhan da abisine uyup, "Baba, baba!" diye neşeyle bağırıyordu.

Turan gülümseyerek,

"Geliyorum, yarım saate hepinizi yiyeceğim!" diye cevap verdi. Çocuklar kahkahalarla annelerine koştular. Sıla da gülümseyerek,

"Gelsin babanız yesin sizi de ben rahatlayayım!" deyip oğlanları gıdıklamaya başladı.

Neşeli sesleri arabanın içini doldurmuştu. Turan, eve gelene kadar çocukların kahkahalarını dinleyerek yol aldı. Apartmana girerken telefonu kapattı.

Sıla, üçünü birden aşağı indirip Turan’a kapıyı açtı. Oğlanlar babalarını görünce hemen kucağına tırmanmaya çalıştılar. Sıla, Asude'yi kucağında tutarken,

"Bunu da al!" deyip Turan’a verdi ve koşarak yukarı çıktı.

Turan şaşkınlıkla,

"Ne oldu?" diye seslendi.

Sıla kahkahalarla,

"Tuvalete yetişmem lazım! Üçüne de sen bakıyorsun. Ben uzun bir duş alacağım, yokum!" diye bağırarak yukarı çıktı.

Turan, çocuklarıyla vakit geçirdi. Bir süre sonra Sıla aşağı indi, Turan’ın yanına oturdu ve Asude’yi kucağına aldı.

Turan, gülerek,

"Bunun pili bitti," dedi.

Sıla da gülerek Turan’ın yanağını öptü,

"Doldururum hayatım," dedi ve Asude'yi emzirmeye başladı.

Bir yandan da sordu:

"Ne yaptınız, konuştunuz mu?" diye gözlerinin içine sevgiyle bakarak.

Turan gülümseyerek,

"Evet," dedi. "Haklıydın. Dinleyip yükümü bırakmak iyi geldi."

Sıla gülümseyerek başını Turan’ın omzuna koydu.

"İçin rahatladı değil mi?" diye fısıldadı.

Turan başıyla onayladı.

O sırada kapı çalınca oğlanlar sevinçle kapıya koştular. Alparslan kapıyı açar açmaz,

"Dayııı!" diye bağırarak Güral’a sarıldı.

Güral,

"Aslanım!" diyerek Alparslan’ı kucakladı. Musa Bey de Kaanhan'ı kucaklayıp,

"Gel bakalım güzel oğlum," dedi.

İçeri girerken ellerindeki paketleri salonun kapısına bıraktılar.

Sıla şaşkınlıkla,

"Neler aldınız yine?" diye sordu.

Güral heyecanla,

"Neler aldık, neler! Bu güzel kıza!" diyerek Asude'yi öptü. Alparslan’ı da severek,

"Bu tatlılığı da unutmadık," diyerek gıdıkladı.

Musa Bey, Kaanhan’ı öpüp yere bıraktı, sonra kızına sarıldı:

"Güzel kızım," diyerek öptü. Asude'ye sevgiyle bakıp,

"Her gün değişiyor," dedi ve onu koklayarak,

"Aynı sana benziyor," diye ekledi.

Sıla babasının yanağını öpüp,

"Ben de sana benziyorum," diyerek başını onun omzuna koydu.

Musa Bey, kızının yanağını sevip Alparslan’ı kucağına aldı. Bir süre oğlanların sevinç çığlıkları evde yankılandı.

Bir süre sonra Eflin Hanım ve Haldun Bey de geldiler. Ev daha da şenlendi.

Birkaç saat sonra kapı yine çaldı. Turan kalkıp Sıla’ya baktı.

Sıla mutlulukla gülümseyerek,

"Çok iyi yaptın," diyerek ona destek verdi.

Turan derin bir nefes alıp kapıyı açtı. Kapıda Osman Bey ve eşi Emine Hanım vardı.

Turan gülümseyerek,

"Hoş geldiniz," dedi ve Emine Hanım’a bakarak,

"İyi ki geldiniz," diye ekledi. Ceketlerini aldı.

Sıla kapıya geldi, Osman Bey’e sarılıp,

"Hoş geldiniz," dedi.

Osman Bey,

"Sağ ol kızım," diyerek sımsıkı sarıldı.

Emine Hanım birkaç adım geride tedirgin durmuştu. Sıla ona doğru yürüyüp sıcak bir şekilde sarıldı.

Sıla’nın sıcak yaklaşımı karşısında Emine Hanım da yavaşça gevşedi ve aynı sıcaklıkla ona sarıldı.

Ev şimdi daha da neşelenmişti.