62. Bölüm

Birkaç gün sonra, bebeğin hastanede toparlanmasıyla birlikte eve döndüler. Eflin Hanım, daha yumuşak ve destekleyici bir tavır sergilemeye başlamıştı. Bebeğin erken doğması nedeniyle eksik kalan eşyaların alınmamış olması, Eflin Hanım’ı harekete geçirdi. Bebek için alışveriş yapma fikri, hem Turan’ı hem de Haldun Bey’i memnun ediyordu.

Sıla, bebeğiyle birlikte hastanedeki yorgun günlerin ardından nihayet evinde uyuyordu. Bu sırada Eflin Hanım ve Haldun Bey, bebeğe bir beşik almak için dışarı çıkmış, Turan ise akşam yemeği hazırlamakla meşguldü.

Akşam olduğunda, kapı önünden gelen seslerle Sıla uykusundan uyandı. Bir süre, huzur içinde uyuyan bebeğini izledi. Ardından, merakla odasından çıkıp antreye doğru ilerledi. Orada, gülüşmelerin arasında bir şeyleri birleştirmeye çalışan Turan’ı gördü.

Haldun Bey, Sıla’nın geldiğini fark edince hafifçe utanarak, "Rahatsız mı ettik seni?" diye sordu.

Sıla, küçük bir tebessümle, "Biraz hareket edeyim dedim. Hem çok eğleniyordunuz, merak ettim,"

Turan, elindekileri göstererek gülerek, "Beşiği kurmaya çalışıyorum ama beceremiyorum,"

Sıla, yapım aşamalarının olduğu kâğıda uzanarak inceledi. "Neden düzgün ayırmadın?" diye sordu. Bir süre durup kutunun kapağına baktı ve gözleri parlayarak, "Bu çok güzelmiş!" dedi mutlulukla.

Haldun Bey, gülümseyerek, "Eflin beğendi,"

Sıla, Eflin Hanım’a dönüp içten bir teşekkür etti. Eflin Hanım da sıcak bir ifadeyle, "Güle güle kullanın," dedi ve ardından, "Ben sofrayı hazırlıyorum, acıktık," diyerek merdivenlerden aşağı indi.

Sıla, Turan’ın elindeki parçalarla uğraşmasını bir süre daha izledi. Ardından Haldun Bey hafifçe gülerek, "Kalk bakalım beceriksiz, bırak ben yapayım," diyerek Turan’ın yanına oturdu.

Sıla, yavaşça yerinden kalkıp odaya doğru yürüdü. Turan da sessizce arkasından geldi. Bebeğin kıpırdandığını fark edince hemen yanına uzandı ve sevgiyle okşamaya başladı.

Sıla, "Ben bir tuvalete gireyim, sen yanındayken,"

Turan, bebeği sevmeye devam ederken, "Tamam canım," diye karşılık verdi.

Sıla, aynanın karşısına geçtiğinde bir an duraksadı. Yüzüne yansıyan yorgun ama huzurlu ifadeyi izledi. Derin bir nefes alıp iç çekti. Ailesini düşündü… Eğer Güral burada olsaydı, yeğenini bir an bile yalnız bırakmaz, sürekli konuşarak etrafında dönerdi. Bu düşünceyle hafifçe gülümsedi ama içinde bir sızı hissetti. Ya annesi… Şu an ne yapıyordu? Annesinin yıllar önce neler hissettiğini, ancak şimdi, kendisi bir anne olunca anlayabiliyor gibiydi.

Kapının önünden gelen Turan’ın sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı. Bir süre kapıya yaslanıp onları izledi. Turan, bebekle tatlı tatlı konuşuyor, sevgiyle dokunuyordu. Tam o anda Haldun Bey’in sesi duyuldu: "Turan, şunun ucundan tut bari!"

Sıla hafifçe geri adım attı ve Turan’a dönerek, "Git sen, ben de emzireceğim zaten,"

Turan, ayağa kalkıp ona dikkatlice baktı. "Bir şey mi var?"

Sıla, yüzüne hafif bir gülümseme yerleştirmeye çalışarak, "Yok, sadece biraz ağrım var,"

Turan kaşlarını hafifçe çatarak, "İlaçlarını alıyor musun?"

Sıla gülerek, "İçmemek ne mümkün," dedi ve yatağa oturdu.

Turan, gülümseyerek, "Birkaç güne geçer, ama biraz yavaş hareket et," diyerek kapıdan çıktı.

Sıla, bebeğiyle baş başa kalınca onu kucağında hissetmek içini huzurla doldurdu. Küçük bedeninin sıcaklığı, tüm yorgunluğunu unutturuyordu.

Yaklaşık bir saat sonra, Alparslan’ı kucağına alarak odadan çıktığında, antrede hala beşiği kurmaya çalıştıklarını gördü. Üstelik sürekli atışıyorlardı.

Haldun Bey, sinirle iç çekerek, "Kalk, kalk! Yemek yiyelim artık, senin becereceğin yok!" diyerek yerinden kalktı.

Turan, babasının arkasından gülerek, "Şu aralıkta ameliyat yapardım, arkadaş! Bu nasıl bir beşik?" diye sitem etti ve sonunda ayağa kalktı.

Sıla, şaşkınlıkla olan biteni izlerken, Turan bebeği kucağına aldı ve "Hadi sen in, ben getiriyim,"

Sıla, gülerek, "Babanı kızdırmışsın," diye takıldı.

Turan omuz silkerek, "Bırak uğraşsın, yanlış yapıyor sürekli. Düzeltmeye çalışınca da kızıyor. Ben gece hallederim,"

Sıla, alaycı bir gülümsemeyle, "Ama az önce de yapamıyordun ki," diye laf attı.

Turan hafifçe gülerek, "Hallederiz, takma sen," dedi ve birlikte mutfağa yöneldiler.