75. Bölüm

Akşam, Turan eve geldiğinde Sıla onu bekliyordu. Gün boyu kafasını kurcalayan konuları artık paylaşma vakti gelmişti. Derin bir nefes alarak, “Hale bugün bana Hasan’ı annesine söylemekle tehdit ettiğini söyledi. Tavırları hiç hoşuma gitmedi, çok değişmiş. Eskisi gibi değil,” dedi endişeyle.

Turan sessizce dinledi. Sıla, onun yüzündeki ifadeden ne düşündüğünü anlamaya çalıştı ama Turan hiçbir şey belli etmiyordu. Dayanamayıp, “Ne düşünüyorsun?”

Turan kaşlarını hafifçe çattı. “Bilmiyorum. Hasan’la bir daha konuşmadım ama Hale’ye de anlam veremedim. Senin anlattığın kişi, benim tanıdığım Hale gibi gelmiyor. Çok farklı biriymiş gibi anlatıyorsun,” dedi şüpheyle.

Sıla, dudaklarını birbirine bastırıp düşündü. “Belki de yaşadığı gerginlikten dolayı böyle davranıyordur ama beni korkuttu,”

Bir süre sessizlik oldu. Sonra Sıla, aklındaki düşünceyi yüksek sesle dile getirdi: “Demek ki aldatılmak ya da şüphe bile bir kadını altüst edebiliyor…”

Turan hafifçe gülümseyerek “Neyse ki sen aldatılmayacaksın,” dedi ve Sıla’nın yanağına nazik bir öpücük kondurdu.

Sıla gülümseyerek ona doğru eğildi, öpmesini sürdürmesini ister gibi. Turan, dudaklarını hafifçe Sıla’nın kulağına yaklaştırıp fısıldadı: “Sana bir sürprizim var.”

Sıla’nın gözleri parladı, merakla doğrulup “Ne sürprizi?”

Heyecanla Turan’ın arkasından bakarken, Turan masasının üzerinden bir dosya alıp getirerek Sıla’nın önüne koydu.

Dosyanın kapağında büyük harflerle "Soyağacı Değişikliği" yazıyordu.

Sıla, bir an ne gördüğünü tam kavrayamadan Turan’a şaşkınlıkla baktı. “Bu ne?”

Turan ciddi ama hafif bir tebessümle açıklamaya başladı. “Bir süredir araştırıyordum. Şehir dışında bu işlerle uğraşan bir avukat buldum. Ona durumu bir şekilde anlattım. Sana yeni bir kimlik çıkarabilmek için bu belgeleri doldurman gerekiyor.”

Sıla, dosyanın sayfalarını karıştırdı, ama hâlâ tam anlamıyla ne olduğunu kavrayamamıştı. Başını kaldırıp Turan’a baktı. “Nasıl yani? Benimle ilgili ne değişecek?”

Turan, kollarını kavuşturup hafifçe eğildi. “Şimdi hayatım, ölmüş ve nesli tükenmiş bir aile var. Seni onların çocuğu gibi kaydettiriyoruz. Böylece senin soy ağacın o aile üzerinden ilerliyor. O ailede kimse olmadığı için de herhangi bir sorun çıkmayacak. Sen zaten nüfusta yaşamıyorsun ama artık burada, yeni bir kimlikle yaşayacaksın.”

Sıla, duyduklarını anlamaya çalışırken nefesi kesildi. Sonunda “Yani... yeni bir hayatım olacak? Rahatça istediğimi yapabileceğim, özgür olacağım, öyle mi?” diye sordu şaşkınlıkla.

Turan, gözlerini onunkilere dikerek “Evet,” dedi net bir şekilde.

Bunu duyunca Sıla heyecanla yerinden fırlayıp “Teşekkür ederim!” diyerek onu sımsıkı sardı.

Turan, kahkaha atarak “Boğuluyorum, dur!” dedi ve Sıla’yı nazikçe sakinleştirmeye çalıştı. Ama Sıla’nın gözlerindeki mutluluk, o anın değerini daha da artırmıştı.

Sıla, belgeleri tamamladıktan sonra Turan hızla avukata gönderdi. Avukatın bu işteki çabası, sürecin beklenenden daha hızlı ilerlemesine sebep oldu. Üç hafta sonra, Alparslan’ın ağlama krizi sırasında kapı çaldı.

Sıla, Alparslan’ı kucağında sakinleştirmeye çalışırken kapıyı açtı. Postacı , dosyayı uzattığında, Sıla’nın heyecanı gözlerinden okunuyordu, paketini aldı.

Bebek hâlâ ağlıyordu ama Sıla, içinde bir kıpırtı hissetti. Alparslan sakinleşip uyuduktan sonra, rahatça nefes aldı ve dosyanın içindeki nüfus cüzdanını açtı.

Kimlikte, anne ve baba adını okudu. Her iki ismi okurken derin bir iç çekti. Bu isimleri daha önce hiç duymamıştı ama bu belgelerle, ona bir kimlik, bir geçmiş veriliyordu. O aileyi hiç tanımıyor olmasına rağmen, hayatını yeniden şekillendirme fırsatı doğuyordu. Bu kimlik, yalnızca resmi bir belge değil, aynı zamanda hayatına yeni bir yön verecek, bir dönüm noktasıydı. Kimliğini tutarken, geçmişiyle bağ kuramasa da geleceği için umutlu hissediyordu.