60. Bölüm

Murat, Aslı'nın her kelimesini dikkatle dinlerken sessizdi. Onun yüzündeki her duygu değişimini, sesindeki her titremeyi takip ediyordu. Aslı derin bir nefes aldı, gözlerini yere indirip bir süre düşündü. Sonunda başını kaldırdı ve acı bir gülümsemeyle, "Bu kadar," dedi.

Sonra hafifçe titreyerek devam etti. "Babamı bir daha görmedim... Daha doğrusu görmeye çalıştığı her seferde kaçtım. Sanki yılların acısını ona böyle çektirebilirdim. Ama aslında kendimden kaçıyormuşum."

Sesi çatladı, bir an durup boğazını temizledi. Gözleri uzaklara daldı, hafızasındaki karanlık bir anıya dokunmuş gibiydi. "Vurulduğumda... Tek hatırladığım, beni arabaya taşırken kesik kesik yüzünü gördüğüm anlar... ve sonra her şey karardı."

Murat, bu sözler karşısında yutkundu. Göğsünde suçluluk dolu bir ağırlık hissetti. Gözlerini yere indirip bir an sustu, ardından fısıltıya yakın bir sesle, "Üzgünüm," dedi. "Keşke seni hiç bulmamış olsaydı... ya da keşke seni babandan önce tanısaydım."

Bir süre sessizlik oldu. Murat derin bir nefes alarak yerinden kalktı, tereddütlü bir adımla Aslı'ya yaklaştı. Ellerini uzatıp nazikçe omuzlarına dokundu. "Seni seviyorum," dedi, sesi hafifçe titreyerek. "Hem de çok seviyorum."

Aslı, Murat’ın bu sözleri ve sarılması karşısında şaşkındı. O an için Murat’ın samimiyetine inanmış gibi hissetti. Ama içinin bir köşesinde hâlâ o soğuk, mesafeli taraf vardı.

Aslı, Murat'ın kollarından sıyrılıp doğruldu. Derin bir nefes aldı ve ona dikkatle bakarak, "Benimle ilgili merak ettiğin başka bir şey var mı?" diye sordu. Murat kısa bir an düşündü, ardından hafifçe gülümseyerek, "Yok," dedi.

Aslı hafifçe başını salladı. "Güzel," dedi ve bacaklarını karnına çekip kollarıyla sardı. Gözlerini boşluğa dikti, bir süre sessiz kaldı, sonra aniden, "Baban kim?" diye sordu.

Murat bu soru karşısında toparlanıp dikleşti. Yüzünde bir gerilim belirmişti. "Öğrenmenin sana bir yararı yok," dedi, sesi biraz soğuktu. Tam devam edecekti ki, Aslı lafını kesip kararlı bir şekilde, "O zaman geri dönmek istiyorum," dedi.

Murat bu söz karşısında hızla Aslı'ya döndü. Gözleri bir anda sertleşmişti. "Asla!" dedi, sesi keskin bir emir gibiydi. "Dönmüyoruz."

Aslı, Murat’ın bu tepkisine imalı bir şekilde tek kaşını kaldırarak baktı. "Neden?" diye sordu.

Murat derin bir nefes aldı. "Ölmeni istemiyorum," dedi, ardından duraksadı. Gözlerini kaçırarak ekledi: "Babamın ayağının altına götürmeyeceğim seni. Eğer bir şey yaparım dediyse, yapar. O yüzden geri dönmeyi unut."

Aslı bu cevap karşısında bir süre sessiz kaldı, ardından kısa bir "Peki," dedi. TV kumandasına uzanmak için hareket etti, ancak aniden sol göğsünde bir sızı hissetti. Hafifçe oturup diğer eliyle ağrıyı dindirmek için göğsüne baskı uygulamaya çalıştı.

Murat, Aslı’nın hareketlerini fark etmeden banyoya çıkmıştı. Aslı, onun yokluğunda göğsüne dikkatlice baktığında, koltuk altındaki bir kitleye elinin değdiğini hissetti. Dokunduğunda canı acıyordu. Bir an durup düşündü. "Bunu daha önce fark etmemiştim." Gözlerini aşağı kaydırıp dikkatlice incelediğinde, göğüs kafesinin ortasında da benzer bir şişlik gördü. Endişeyle tişörtünü indirip Murat’ın gelmesini bekledi.

Birkaç dakika sonra Murat banyodan çıkıp yanına oturdu. Aslı tereddütle ona döndü. "Sana bir şey göstereceğim," dedi, sesi biraz titriyordu. Tişörtünü kaldırmaya yeltendiğinde Murat, gülümseyerek, "Yok, olmaz, utanırım!" diye şaka yaptı. Ancak Aslı’nın göğüs kafesindeki büyük kitleyi görünce yüzü aniden ciddileşti.

Eliyle şişliğe dokunmak için yaklaştı ama Aslı hemen konuştu. "Koltuk altımda da birkaç tane var," dedi ve vücudunu biraz döndürdü. Murat, koltuk altındaki kitleleri gördüğünde yüzü endişe doluydu. "Başka bir yerde şişlik var mı?" diye sordu. Gözleri korkuyla Aslı’nın yüzünde geziniyordu.

Aslı başını iki yana salladı. "Bilmiyorum," dedi hafif bir sesle. "Birkaç gündür bir gerginlik hissediyordum ama kitleleri fark etmemiştim. Açıkçası, ağrı olmadığı sürece dikkat etmemişim," diye ekledi.

Murat hemen ayağa kalktı. "Yarın hastaneye gitmeliyiz," dedi, sesi kararlıydı. "Ne olduğunu anlamamız lazım."

Aslı, Murat’ın korkuyla karışık ifadesine bakarak hafif bir gülümseme denedi. "Sen hangi branştaydın, doktorken?" diye sordu, konuyu biraz hafifletmek istercesine.

Murat kısa bir süre duraksadı. "Dahiliye'deydim," dedi, ardından ekledi. "Ama çok kalmadım. Uzmanlığımı aldıktan sonra kısa bir süre yaptım ve ayrıldım."

Aslı, Murat’ın gözlerindeki endişeyi görmezden gelemiyordu. O an, yalnızca Murat’ın yüzünde değil, içinde de bir bir şeyler kopuyordu.