34.Bölüm

"Umay ses yapma kızım abinler uyuyor"

"annecim bilerek yapıyorum zaten uyansınlar hayinler"

"bence de uyansınlar kızım,"

babam elime masadan sürahiyi alıp verdi

"ben kapıyı açıyorum hızlı olman gerekiyor"

"anlasıldı komutanım"

babam elleriyle yansklarımı tutup anlımı öptü

"sağ salim dön kızım "

hızlı adımlarla merdivenlere yöneldim koridorun en sonundaki oda oğuz abimlerindi Alya abla uyanmıştı zaten odada tek uyuyordu şuan ilk iş onu uyandırmak . odaya sessizce girdim komodinde duran bardağı alıp su doldurdum yanına fazla yaklaşmadan üzerine suyu fırlattığım gibi dışarı çıkıp kapıyı kapattım hemen deniz abimin odasına girip aynısını ona yaptım kaldı bir Alparslanın odasına da girip son olarak onun kafasından aşağı sülahiyi boşaltıp dışarı fırladım merdivenlerden inerken aynı anda gür bir ses duydum

"UMAYYYY"

"biliyorum beni bu kadar seviyorsunuz ama gitmem lazım"

kapıdan çıktığım gibi kendimi arabaya attım karargaha gittim üzerimi değiştirip timin yanına gittim hepsi dinlenme odasında uyukluyordu eee biraz pislik fena olmazdı odanın demir kapısına elimle hızlı hızlı vurmaya başladım hepsi birden ayağa kalktı tamam hepsi olmaya bilir çünkü Aras koltuktan aşagı düştü

"ne oluyor lan ?" Osman abi

"baskın mı yedik?"Şeyda

"silahım nerde?" dursun

"berem nerde?" Bekir

"çorabım yoğğhhhhhh" Ali

"ayağım ayağım nerde ulan Ali donumu aldın ses etmedim ayağımdan ne istedin "

ve Aras'ın anlam veremeyip kahkahaya boğulduğum sözlerinden sonra konuştum

"asker ne o sabah uyanmak zor mu geldi"

"haşa komutanım"

"o zaman Şeyda üsteğmen siz uyumuyordunuz ben yanlıs gördüm "

"söz konusu bile olamaz komutanım"

"ha yani ben körüm"

"estağfurullah komutanım"

"ha yani siz uyuyordunuz"

"Osman abiii kurtar beni"

Şeyda ile de biraz uğrastıktan sonra tek ayak üstünde yerde birşeyler arayan Aras'a döndüm

"hayırdır Aras ne arıyorsun"

"komutanığgmm"

"efendiğğgmm"

"komutanığgmm"

"efendiğğgmm"

"komutanığgmm"

"lan söyle artık"

ağlamaklı olan sesiyle

"ayağım"

"ne olmuş ayağına "

"yok bulamıyorum, her yere baktım"

kahkahamı son anda tuttum

"ne demek yok koltuğun altına baktın mı ?"

"baktım"

"hımmm masanın altına?"

"oraya da baktım"

tim gülmemek için kendini zor tutuyordu

"hadi o zaman bahçeye cıkıp arayalım"

"bulabilir miyiz ki?"

elime omuzuna koyup 2 kere vurdum

"buluruz tabii hadi hep birlikte arayalım"

Aras sekerek dışarı çıktı bizde timle beraber çıkıp çardaga geçtik Aras'ı izlemeye koyulduk

"yazık ya çocuk kafayı yedi iyice"

"Şeyda komutanım sizi de gördük"

"sus Dursun"

"emredersiniz komutanım"

iki dakika sonra Aras koşarak yanımıza geldi

"KOMUTANIĞGMM"

"EFENDİM"

"KOMUTANIĞGMM"

Osman abi

"eyvaaaah yine başladık"

"söyle lan ne söyliyeceksen"

"buldum komutanım ayağımı buldum"

şasırmış gibi

"hadi ya nerde buldun"

"bıraktığım yerdeymiş komutanım, annem hep'nereye koyduysan ordadır' derdi de inanmazdım "

"hadi gözün aydın o zaman"

"Aras koçum sen ayaklarını park mı ediyosun da koyduvum yerdeymiş diyorsun"

"olirmu öyle şey Osman abi"

derin bir oh çekti Osman abi

"bian evet diyecek sandım"

Aras gülerek devam etti

"hem bu devirde ayak park etmek mi kaldı eskiden di o Osman abi sen kafayı yedin herhalde"

Osman abi elini anlına vurdu ,Albay pistasının bize doğru koşarak geldiğini gördüm

"gençler görev var sanırım, söyle çavuş"

"komutanım Albay sizi hareket odasında bekliyor "

"geliyoruz"

hemen ayağa kalkıp harekat odasına gittik albay endişeliydi

"albayım"

"Aslan , gelecek olan tim kayıp neyseki yerlerini biliyoruz fakat hızlı olmalısınız yaralı var başı dağ istiyorum"

"anlaşıldı"

"helikopterle gideceksiniz saat bası rapor istiyorum"

"emredersiniz"

"hadi bakalım, evlatlarım size güveniyorum"

hemen odadan çıkıp hazırlandık helikoptere binip yola çıktık