122. Bölüm

Özgürlüğü Seven İnsanlar

Ben, özgürlüğü seven insanları severim.

Kendi olan, başkalarının fikrine beş kuruş etmeyen insanları.

Onlar her zaman olmak istedikleri yerdedirler.

İstedikleri insanlarla.

Ne isterlerse yaparlar. Nasıl isterlerse.

Kurallara değil, ruhlarına uyarlar.

Böyle insanlar yürüyen bir yüktür — ağırdırlar, çünkü taşıdıkları kendi gerçeklikleridir.

Devrim gibi kokarlar. Bağımsızlık gibi.

Bir alev gibidirler — yakarlar, ama ışık da olurlar.

Ben, prensiplerine sadık kalanları severim.

Ayakta duran bir fikirleri, vazgeçmedikleri bir mevkileri vardır.

Kabul edilip edilmemeleri umurlarında değildir.

Masadaki dikkat dağıldığında bile onlar hâlâ oradadır —

sessizce ama güçlüce.

Bu insanların iç dünyası güzeldir. Çünkü onlar sınır tanımazlar.

Kafes nedir bilmezler. İple bağlanmazlar.

Kısıtlanmayı hak etmezler — ne bir kişiden, ne bir fikirden, ne bir düzenden.

İnatçıdırlar.

Düşüncesiz değil, düşüncesizce kararlıdırlar.

Gerçek’tirler.

Hücumdur onlar.

Ateştir, dalgadır.

Kurşun gibidir, etki gibi.

Tsunami, tayfun gibi.

Beğenilmezler her zaman.

Uyum sağlayamazlar her yere.

Ama fark edilirler.

Girdikleri odada, dokundukları masada, yaşadıkları dünyada varlıkları hissedilir.

Çünkü özgürlük uzaktan kokar.

Ama herkesin koklamaya cesareti yoktur.

— Ivo Ivanov tarzında