YÜRÜDÜĞÜN YOLDA SENİ BEKLEYEN YİNE SENSİN

Yaraların en derinini bile, başkasının merhametine ihtiyaç duymadan iyileşmek zorundadır. Yokuş ne kadar dik olursa olsun, tırmanışta sana eşlik edenler bir noktada vedalaşır, yollar ayrılır. Varış noktası ise her zaman sensin.

Kimsenin dönüşünü, vicdanını ya da bir “özür” lütfunu bekleme. Beklentiler, seni zincirleyen en ağır prangadır. Bırak, inciten incittiğiyle kalsın. Senin en büyük zaferin, onların yokluğuna rağmen yeşermeyi, büyümeyi ve o tepeye tek başına, dimdik çıkmayı başarmandır.

İyileşmek, bir hak ediş değil, kendine karşı duyduğun en büyük saygıdır. Kendini, sana yaşatılan acıya esir etme lüksün yok. Güneşin en tepede seni beklediği o zirveye ulaşmak için, sırtındaki yükleri indir ve sadece ilerle. Affetmek zorunda değilsin, ama iyileşmek zorundasın. Kimsenin izin belgesi olmadan, kendi ruhunu özgür bırak.

Uç kuşlar misali uç yüksel yükseldikçe aslında hayatımda olan manzaranın güzelliğin farkına varacaksınız. Sonra kendine hafif bir kıracaksın ben bu manzarayı nasıl kaçırdım ama sonra kendine şu sözleri fısıldayacaksın ;

Bu yolları bu güzelliği ben yaratım ,ve bunları görmem için uçmam gerekiyordu ,Unutma sen Tanrı'sın Tanrının seninle birlikte olduğunu unutma yolda sensin yolcuda .