38. Bölüm

Ilgaz dan

Ada öğrencisinin başı dertte olduğunu yaşam parkına gittiğine dair mesaj atmıştı Ama içimde bir huzursuzluk vardı Aramalarıma da cevap vermiyordu Arabama atladığım gibi parka gittim Benimle beraber bir ambulans da gidiyordu İçimdeki huzursuzluk büyürken parka vardım Dolaşıp Ada diye bağırırken kalabalık dikkatimi çekti Aralarında girdiğimde yerde yatan benim karım Adaydı

Hemen eğilip kucağıma aldım Seslenmelerim cevap bulamazken sağlık görevlileri geldi Sedyeye alınırken pantolonundaki kan dikkatimi çekti Ambulansa onunla beraber binerken elini tutmaktan başka bir şey yapamadım Ona ya da bebeğimize bir şey olursa ne yapardım Onu koruyamamıştım İçimdeki korku dakika geçtikçe büyürken hastaneye geldik Apar topar içeri alınırken o hamile demekten başka bir şey yapamadım

Kapıda beklerken ömrümden ömür gitti Adasız yaşayamazdım Hayatta kal ne olur Ne olur hayatta kal Saatler saatleri kovalarken sonunda doktor geldi Ilgaz bey Ada hanım geldiğinde kanaması çoktan başlamıştı Malesef bebeği kurtaramadık Kendisinde ezikler haricinde bir sorun yok Biraz sonra odaya alınacaktır Geçmiş olsun dediğinde Ada'nın iyi olmasına sevinsem de bir parçamız gitmişti Ada bu durumun üstesinden nasıl gelecekti

Ada odaya alındığında derin bir uykudaydı Sabaha kadar gözümü kırpmadan onu izledim Saçlarını okşadım, elini tuttum, kalbim ne kadar sevebilirse o kadar sevdim Sabah gözlerini yavaş yavaş açılırken Ada sevgilim diyerek seslendim

Ada ilk baş tavana bakarken elini karnına götürdü Boşluk onda son yaşadıklarını hatırlatırken gözleri dolarak bana baktı Bebeğim dedi Sadece devamını getiremedi Benim de gözlerim dolup başım düşerken anlamıştı Bebeğim diyerek kıvrılıp bana arkasını dönerken ağlamaya başladı Tek ve son söylediği kelime buydu bir daha konuşmadı Doktorlar yataktan çıkmamak şartıyla çıkartmıştı Ada'yı kucağıma alırken Balımlar geldi Onlara kimin haber verdiğini bilemesem de beraber arabalara doğru geçtik Ada kucağımdaydı ama bir şeyler değişmişti hissediyordum

Arabaya geçtiğimizde Balım beni kenara geçti "Çok geçmiş olsun Ilgaz Duyunca bizim bile canımız yandı Kim bilir sen nasılsındır Ada bana mesaj attı Annemler de kalmak istiyormuş Biz o yüzden geldik Çok üzgünüm" Balım'ın söyledikleri şok etkisi yaratırken ne diyeceğimi bilemedim Bebeğimden sonra Ada'yı da kaybediyordum Şuan da bu durumda Ada ile tartışmak istemediğim için Ada'yı Balım'ın ailesine götürdüm

Arabadan inerken beni istemezken Balım'ın yardımıyla içeriye geçmişlerdi Ada'nın yatağı çoktan hazırdı Hemen yatırıldı Dinlenmesi için bırakıldı Çorba yapılıyordu Kısa bir ayak üstü sohbetten sonra eve geçmek için izin istedim Ada beni görmek bile istemiyordu

Ada dan

Hastane de uyandığımda anlamıştım İçimde büyük bir boşluk vardı Elimi karnıma götürdüğümde gerçeklerle yüzleşme zamanıydı Sadece bebeğim diyebildim Boğazım düğüm düğüm oldu Ilgaz beni kucağına aldığında ona sığınmak, onda saklanmak istedim Ama artık bunu yapamazdım Ben parçamızı koruyamadım Sahip çıkamadım ona Ilgaz'ın yüzüne nasıl bakardım Ya beni suçlarsa, ima bile etse yaşayamam ki ben

Günlerce yataktan çıkmayıp uyuduktan sonra yavaş yavaş bahçede oturmaya başladım Öylece saatlerce boşluğa bakarak günlerimi geçirdim Ilgaz'ın aramalarına cevap vermiyor, mesajlarına bakmıyordum Kimseyle de görüşmüyor sadece bahçede öylece oturuyordum Raporumun bitme süresine çok az kalmıştı Rapor bitinceye kadar hiç bir şey yapmak istemiyordum İçimden raporumu uzatmayı düşünsem de işimi de kaybetmek istemiyordum

Günlerce düşünsem de işin içinden çıkamadım Şimdi ne yapacak, nereye gidecektim Ilgazdan ayrılacak mıydım Artık yapayalnız mı olacaktım Nefes alabilecek miydim Yine ev tutup yeni bir düzen mi kurmam gerekecekti Balım'ın ailesi benim ailem gibi davransa da misafirlik bir yere kadardı

Düşüncelerim beni boğarken Ilgaz'ı gördüm Rüyalarıma gelsin diye dualar ettiğim adam karşımdaydı O kadar çok özledim ki onu Günlerdir atmayan kalbim atmaya başladı sanki Hiç bir şey söylemeden yanıma çöktü O da bitmişti görebiliyordum "Ada" dedi İsmimi söylerken bile canı yanıyordu "Ne yapmak istiyorsun Ada Benimle gelmeyecek misin gerçekten Bize bunu neden yapıyorsun En çok birbirimize ihtiyacımız olduğumuz zamanda neden beni sensiz bırakıyorsun Ada Lütfen artık buna bir son ver"

O kadar haklıydı ki söylediklerinde Ama ben yapamazdım "Ilgaz ben boşanmak istiyorum" Söylediğim bomba gibi aramıza düşerken Ilgaz tek kelime edemedi "Ne demek boşanmak istiyorum Ada Evliliğimizi bitirecek ne yaptım ben Ne değişti Beni sevmiyor musun Ben seni sevmiyor muyum Güvenmiyor musun"

"Ilgaz bunların hiç biri değil sebep Ben benim problem Ben bebeğimizi, bizden bir parçayı koruyamadım Şimdi nasıl yüzüne bakarım Nasıl hiç bir şey olmamış gibi devam ederim Ben bizi hak etmiyorum"

Ilgaz sinirle kalkıp volta attıktan sonra yanıma gelerek önümde eğildi Ellerimi tuttu Saçımı okşadı "Güzelim bu senin bilerek isteyerek yaptığın bir şey değildi Başına bunların geleceğini nereden bilebilirdin Bizim beraber olmamız lazım Ada Bizim birbirimize ihtiyacımız var"

Ilgaz ile bu konuşmayı yapalı bir hafta geçti Ben hala Balım'ın ailesiyle kalıyordum Yarın okula başlamam gerekiyordu Kendi gücümü bulamasam da bulmayı diliyordum

Ilgaz dan

Ada'yı Balım'ın ailesine bırakıp eve geldim Onunla ve bebeğimizle hayal kurduğumuz eve En son cinsiyetini öğrenmek için çıkıyorduk bu evden Her yerde bebek dergi ve kitapları yatak odamızda aldığımız panduflar Evet panduflar Onları elime atıp yatağının yanına çöktüm öylece Gitmişti, bizden gitmişti Gözlerimden yaşlar düşerken acım daha da büyüdü büyüdü Sanki beni yok etti

Kendimi ilk toparlamaya yakın olduğum an o dengesizi buldum Yakasına yapışıp hesap sorarken onun değil benim onlara engel olduğumu söylüyordu Onun yüzünden bebeğim belki de Adadan olmuştum ama o beni suçluyordu Kesinlikle hastaydı ve kapatılması gerekiyordu Dövmeye bile gerek olmadığı için hızlıca ittirerek bıraktım Ailesini uyardıktan sonra orada yapacak başka işim kalmamıştı

Ortalarda darmadağın gezerken en büyük destekçim Batu ve Selim olmuştu Batu Ada'nın sadece zor bir süreçten geçtiğini bana döneceğini söylese de ben pek umutlu değildim Selim ise daha önce bir çok zorluğu atlattığımızı bu süreci de sevgimizle aşabileceğimizi söylüyordu Ben ise artık Ada'nın beni sevdiğinden emin olamıyordum

Bu süreçte Ada'yı sadece uzaktan izleyebildim Balım'ın kaçamak çektiği resimlerde günden güne çöküşünü izledim Karşısına çıkmam günlerimi aldı Onu gördüğümde koşup sarılmak, her şeyin geçeceğini söylemek istedim Ama o bizden çoktan vazgeçmişti Boşanmak istiyordu Bebeğimizin kaybından kendini sorumlu tutarken bana gelmek istemiyordu Ben ise bebeğimden sonra onu da kayıp ediyordum Tek isteğim onu sarsıp kendine getirmekti Ama o bile işe yaramayacak gibiydi

Ne yapmalıydım Ada bana arkasını döndüğü için arkamı mı dönmeliydim Ya da aşkımla onu sararak bu karardan vazgeçmesini mi sağlamalıydım