Uyum ve keşif

Azna ve Alas bu yerden kurtuldular. Ne mutlu onlara! Şimdi bu canavar alemini iyice tanımaları lazımdı. Ormandan dışarı çıkıp öncelikle çölü geçtiler. Daha sonra kızıl topraklara girdiler. Garip bir alem. Her telden şeyler vardı. Azna ne yapsın! Alas kızıl topraklarda av arayışına girdi. Akşam bastırmıştı bile. Soğuklar başlayacaktı. Bir çukur buldular. Kayalıkların arasındaki bu çukur onları koruyacaktı. Alas ateş yaktı. Biraz Azna yalnız kalacaktı. Açlardı. Onlara yemek lazımdı. Bu cılız topraklarda ne bulabilirlerdi? Alas, elinde iki garip kuşla döndü.

_Ben yemem!

_Yersin! Yersin! Hem de nasıl...

Mecburdu. O zengin ve ihtişamlı hayat burada yoktu. Azna bu şımarık tavrı bırakmanın doğru olacağına karar verdi.

_Tamam.

Alas güzel bir akşam yemeği hazırladı. Karınları bir güzel doydu. Şimdi uyku sırasıydı.

Azna yorgun düşmüştü. Uyku ve uyanıklık arasında gidip geliyordu. Pişmanlık yaşıyordu. Ne vardı da böyle bir işe kalkıştı. Şu çektiklerine bir bakıyordu.

Hep saçmalamasından kaynaklıydı. Bir daha böyle bir şey yapmayacaktı.

Alas da bir hava içerisinde yanı başında uykuya dalmaya çalışıyordu. Kimdi bu adam?

...

Sabah olur olmaz yola koyuldular. Şehirlerin incisine giriş yaptılar. Çok güzel bir şehirdi. Kendi âleminden bir fark yoktu.

_Eee! Burada ayrılık vakti gözüküyor Alas! Ben yolculuğuma devam edeceğim.

Sen de kendi yoluna...