Yemin

Sonsuzluk çemberinden geçmek aslında onun en büyük hayaliydi. Tanrı ve tanrıçalar aleminde boy gösterecek bir kimse yoktu. Öncelikle bu zorluğu geçmek için bazı imtihanlar bulunuyordu. Azna korkusuzdu. Bu çemberden geçmek onu isteğine kavuşturabilirdi. Pek Azna ne istiyordu? Arkadaş. Farklı bir arkadaş diyebiliriz. Hayat arkadaşı. Yalnızlık onu fazlasıyla bunaltmıştı. Azna uçurumun kenarında gezinmeye başladı. Yavaş adımlarla hareket ediyordu. Büyük tanrıyla dalga geçiyordu adeta. Hiçlik tanrısı buna çok sinirlenmiş olsa gerek yıldırımlar gökten yere çakılıyordu. Azna tam tersi keyif alıyordu. O sinirlendirdikçe daha mutlu oluyordu. Çember, yıldız saatiyle uyuşuyordu. Tanrı yılıyla yıldız saati 20000 yıl olmuştu. Çember içten iki doğrultulu şekilde yapılmıştı. Döndükçe Azna'nın gözlerinde film gibi geçiyordu. Azna esen rüzgarlar eşliginde kendini çemberin boşluğuna bıraktı. Saçları son kez dalgalanıyordu. Çemberden içeri girmişti. O da ne! Ne olmuştu? Bir aksilik vardı...