Bebek Tehlikede

Kanlar içerisinde ağlıyordu. Kısıl Han şimdi kendine geldi. Bebek mi? Onun bir çocuğu olacaktı.

Kısıl Han, baba olacaktı. Şimdi ne yapmalıydı?

Belen son gücüyle kendini yatağın kenarına itti. Kanlar üzerine bulaşmıştı. Kısıl Han, ilacın etkisini geçirmek için büyü yaptı.

_Dokunma ona! Seni asla affetmeyeceğim! Şeytan!

Kısıl Han, babalık duygusunun mu yoksa vicdanının verdiği üzüntüyle mi pişmanlık içerisinde ölüyordu.

_Ben! Ne yaptım!

_ Yavrumu kendi ellerimle öldürüyordum.

...

_Çabuk ilahi doktoru çağırın! Elinden geleni yapsın. Bu bebeği kurtarmalı!

İki gün iki gece kötü Belen baygın yattı. Uyandığında yanı başında o bekliyordu.

_ Uyandın mı? Daha iyi misin? Bebek nasıl?

_Çek ellerini üzerimden! Senin bebeğin değil!

Sen baba olmayı hak etmiyorsun! Üstelik benim yavrumun babası olamazsın!

_ Zalimliğin gözünü karartmış. Evet! Her şeyi öğrendin. Ben o değilim. Ne de üzülmüşsündür!

Kötü Belen ağlamakla gülmek arası kahkaha atmaya başladı. Kısıl Han dikkatlice onu süzüyordu. Kötü Belen ise derin bir üzüntü ve kin içerisindeydi.

Her şeyi özet geçti. Kısıl Han'a geçmisten bugüne olanları anlattı. O sadece dinledi. Elini biraz sonra onun karnına doğru götürdü.

Kötü Belen izin vermedi.

_Dokunamazsın! Ona bir daha zarar bike veremezsin! Buralardan gideceğim merak etme! Sana en ufak bir zararım olmayacak. Mutlu hayatına devam edersin.

Kısıl Han öfkelendi.

_Bu da nereden çıktı? Bir yere gidemezsin! Seni bırakmam. Üstelik çocuğumuza hamileyken!

_Ovvv çocuğumuz oldu!

_Bana öyle bakma. Bilmiyordum. Bir şeyden haberim yoktu. Bana söylemedin.

_Hak etmiyorsun!

Kısıl Han, onu kendine çekti ve öptü. Sen benim eşimsin.

Kötü Belen, ellerinden kurtulup tokadı bastı.