Kısıl Han Israrcı

Kısıl Han çok sürmedi onun izini öğrendi. Kötü Belen uykusunda ve gece bütün sakinligini koruyordu. Kısıl Han gizlice içeri girdi. Kötü Belen, karnını tutmuş uykudaydı. Kısıl Han şöyle bir onu süzdü. Annelik ne de yakışmıştı ona. Aslında geçirdiği zamanları düşündü. Ona aşıktı. Varlığıyla yanında olan bu kadına bu zulümleri nasıl yaptı.

Belen'in yanına yaklaştı karnını okşadı. Gözlerini açtığı an ağzını kapattı.

_Korkma sana bir şey yapmayacağım! Seni ve yavrumuzu götürmeye geldim.

Kötü Belen çırpınıyordu ve bir süre sonra durdu. Ona zarar vermeyeceğini anladı.

_Git buradan! Seni görmek istemiyorum! Beni ve bebeğin peşini bırak. Artık biliyorsun ben o değilim!

Kısıl Han hiddetlendi.

_Evet, seni istiyorum ama bunu anlamak istemiyorsun!

Kötü Belen sustu.

_Bizim için her şey yanlış görmüyor musun? Bırak beni! Yeni bir hayata başlayayım.

_Bırakmam seni! Anla!

Belen yataktan kaçmaya çalıştığı anda Kısıl Han onu arkasından yakaladı. Götürmeye çalıştığı an bir ses geldi.

_ Doğum! Doğum başlıyor!