3.Bölüm Mirza Eroğlu

Neydi beni bu kıza yakınlaştıran? Neydi beni ona çeken.Mıknatıs gibiydi bir şey beni ona çekiyordu.Naifliği hoşuma gittiği kadar o saçlarının rengi teninin beyazlığı bile dikkatimi çekiyordu.Hiç bu kadar dikkatimi çeken bir kadın olmamıştı.Bir kaç kişiyle beraber olmama rağmen böylesine istediğim ve arzuladığım sadece oydu.İlk kez bu kadar yoğun duygular hissediyordum.İlk kez içimden devamlı gülmek geliyordu.

-Oğlum niye erken geldin?

Annemin sesiyle elimdeki kahvemi masaya bırakıp ona döndüm.Annem hep bizi düşünür.Beni, abimi, kız kardeşimi...Hepimize ayrı ayrı özen gösterir.Annelik böyle kutsal bir şey demekki.Kendinden çok sevdiklerini düşünmek.Babamın arkadan gelen sesi benim cevap vermeme fırsat vermemişti.

-Neden soruyorsun hanım işi gücü arkadaşı vardır.

Babama dışarı çıkacağım söylemiştim.O da tahmin etmiştim sanırım bir kız meselesi olduğunu.

-Kimmiş bakalım bu arkadaş? Ben tanıyor muyum?

Annem sorusunu bu sefer bana yöneltmişti.

-Yok annem tanımıyorsun.Yeni tanıştım zaten bir şey yok ortada büyütmeyin sakın.

Annem evlenmemi istediği için bana acele ettireceğini biliyordum.Hemen tanışmak isteyecekti.Daha ortada bir şey yok büyütme dememe rağmen bir sürü soru sıralanmıştı bile.

-Güzel mi nasıl bir kız? İsmi ne ? Ne zaman tanıştınız oğlum söylesene?

-Anne fırsat vermiyorsun ki konuşayım.

Babam ikimizin diyoloğuna sessiz kalarak kenardan bizi izlemeyi seçti.

-Aman tamam oğlum ne yapayım merak ettim bende.

-Bir şey yok anne daha yeni tanıştım.Tek bir soruna cevap vereceğim başka bir şey sorma lütfen.İsmi Deniz.Daha çok yeni aramızda bir şey yok o yüzden size söyleme gereği duymadım.Tamam mı canım annem.Zaten beni biliyorsun doğru kişiyse getiririm yanına merak etme sen.

-Peki öyle diyorsan öyle olsun.Seslenmiyorum şimdilik.Ben gideyim de çeyiz hazırlayayım.

-Anne!

Annem arkasını dönüp hemen uzaklaştı.Babama bakıp güldüm.O da bana bakarak yapacak bir şey yok dedi.

-Bana Beril'i sen alır mısın? Benim biraz işlerim var sonra hazırlanacağım.

-Tamam alırım sen hallet işlerini.

Elimdeki kahveyi masaya bırakıp odama geçtim.Gideceğimiz mekanı önceden ayarlanmıştım.Sakin olsun diye de üst katını kapattırmıştım.Deniz için tasarladığım bale ayakkabısına baktım.Gerçekten istediğim gibi olmuştu.Gümüş gri rengi çok asil göstermişti.Çiçek almak istemedim çok klasik olacağı için.En güzeli böyle diye sabahtan imalathaneye verdim.Onunla ilk tanıştığımda tasarlamıştım.İlk gördüğümden itibaren dikkatimi çekmişti.İlgi duymuştum ona.Ayakkabıları alıp siyah kutunun içine yerleştirdim.Gri kurdeleyle de üzerine fiyonk yaptım.Daha sonra kutuyu bir kenara bırakıp hazırlanmaya başladım.Beyaz gömlek ve siyah kot pantolon giydim.Çok mu klasik oldu diye düşündüm ama geri vazgeçtim.Böyle onun için daha özenli olduğumu düşündüm.Sadece bir tişört pantolon giymek istemedim.İlk resmi bir buluşma olduğu için özenli olmalıydım.İlk izlenim sonuçta.Saate baktığımda buluşma saatine bir saatin olduğunu gördüm.Sorun olmaması için evden erken çıkıp mekana gittim.İncelemeleri yapıp çalışanlara her şeyin hoşuma gittiğini belirttim.Ama sanırım masada tek bir şey eksikti.Güzel bir mum.Mum her zaman romantikliği simgelemiştir benim için.

-Pardon masaya bir tane ortaya mum koyabilir misiniz?

-Tabi efendim hemen getiriyorum.

Masanın ortasına konulan mumla her şey müthiş olmuştu.Kutuyu çalışanlara teslim edip ben istediğimde getirmeleri için tembihlemiştim.Lavaboya gidip kendime aynadan baktım evet her şey iyi görünüyordu geriye sadece Deniz'in gelmesi kalmıştı.Lavabodan çıkıp masanın olduğu yere geçip denizi izlemeye başladım.Deniz gibi sakin ve gösterişliydi.Ne kadar güzel olduğunun farkında bile değildi.

-Bekletmedim umarım.

Deniz'in sesiyle arkamı döndüm.İnce, güzel, anlatamayacağım bir sesi vardı.

-Hayır gel lütfen hoşgeldin.

Ceketini çıkarmasına yardım edip yerime geçtim.Aç olup olmadığını sordum.Hayır der gibi kafasını salladı.Bir anda sessizlik oldu.O bana baktı ben ona.Sanki ikimizde birbirimize bir şey anlatmak ister gibi sadece gözlerimizle konuşuyor gibiydik.

-Nasıl birisin seni tanımak isterim tabi sende izin verirsen?

Deniz gülümseyerek bana baktı.

-Kısaca anlatayım ben sana kendimi.Biliyorsun bale yapıyorum.Yakın zamanda beklediğim bi yarışma var ona hazırlanıyorum.Bu aralar biraz yoğunum.Günlerin nasıl geçtiğinin farkında bile değilim.Hem sen beni biraz da olsa tanıyorsun sen anlat kendini.

Önce neyden bahsedeceğimi düşündüm.İşim hakkında biraz bahsetmek istedim.Onunla konuşmak iyi hissettirmişti.Her şeyi unutmuştum.Sadece ona odaklanmıştım.Onunda beni dikkatlice dinlemesi bana odaklanmış olması beni çok mutlu etmişti.

-Ben ayakkabı tasarımcısıyım.Kendimize ait bir firmamız var.Tasarımları ben yapıyorum.Abim ve babamla beraberiz.Abim evli tahmin edersin ki.Beril tek yiğenim desem doğru olmaz belki ikinci bir cadı daha yolda.Bir de kız kardeşim var.Şuan okuyor.

-Ne güzel ben tekim, annem ve ben varız sadece.

-Babanı sorsam çok mu ileri gitmiş olurum?

-Şehit oldu 2 yıl önce.Polisti,çatışma çıkmış.

-Özür dilerim hatırlatmak istemezdim.

-Önemli değil zamanla alışıyor insan.Üzülüyorsun ama belli edemiyorsun.

Ne kadar önemli değil dese de yüzü biraz düşmüştü.Üzüldüğünü hissedebiliyordum.Sandalyemi yanına yaklaştırıp garsona elimi kaldırdım.Deniz benim ne yaptığımı anlamaya çalışırken garson kutuyu getirmişti bile.Elimi uzatıp kutuyu aldım.Masaya koyduğum kutuya Deniz bakıp daha sonra bana baktı.

-Senin için küçük bir hediye.

-Neden zahmet ettin.Gerek yoktu gerçekten.

Utanarak verdiği cevap karşısında sadece gülümsedim.Utanmak bile ona yakışıyordu.

-Aç lütfen umarım beğenirsin.Hoşuna gideceğini düşündüm.

Deniz kutuyu açtıktan sonra bana döndü.Hiç beklemediğim bir hareketle utanarak sarıldı.Ellerinin titrediğini hissedebiliyordum.Bende ona karşılık verdim.Saçlarının kokusu sarhoş olmama yetmişti.

-Neden zahmet ettin.Çok mutlu ettin beni.Mahçup oldum gerçekten.

-Küçük bir hediye gibi düşün.Yakışacağını düşündüm.Kendim tasarladım.

-İnanmıyorum bide sen mi tasarladın.Ne kadar mutlu oldum inanamazsın çok ince bir hareket.

Deniz'e gülümseyip sandalyeyi alıp yerime geçtim.Garsona iki kahve söyledikten sonra denize doğru baktım.

-Ne kadar anlamlı ve derin görünüyor.İçinde çok şeyler biriktirmiş gibi.Çok güzel.

-Evet öyle gerçekten.Çok severim denizi özellikle izlemeyi.Sakinlikten çok hoşlanırım.

-Bir gün gidelim beraber deniz kenarına.Sadece susarız ve denizi seyrederiz.

-Neden olmasın.

Kahvelerimizi içip kalktık.Dışarıya çıkınca hava serindi.Deniz üzerine ceketini giyip bana döndü.

-Ben gitsem iyi olur saatte geç oldu.Annem merak etmesin.

-Ben bırakayım seni evine kadar.

-Yok hayır zahmet olmasın ben gideyim.

Deniz götürmemi kabul etmeyince daha fazla ısrar etmek istemedim.Taksi çağırıp sessizce bekledik.Taksi gelince gideceği yere bırakmasını söyledim.Eline fazla fazla para verdim.Deniz fark etmeden vermiştim çünkü görseydi eminim kabul etmeyecekti.Taksi yanımdan uzaklaşınca arabamı vale getirmişti.Arabama binerek eve doğru sürdüm.Sakin ve güzel geçmişti her şey.Bu kadar normal olması gerçekten mucize gibiydi.Çünkü hayatımda her zaman önüme engeller çıkmıştır.Mutlaka aksilikler olmuştur.Bir şeyleri düzene girerken bir şeyler mutlaka yıkılır.Her şey rayında giderken beklenmedik bir sorun olmuştur.Umarım bundan sonra her şey güzel olur.Deniz bana iyi gelmişti.Onunla olmak iyi hissettiriyordu.Önüme çıkan araba bir anda nefesimi kesmişti.Direksiyonu ne kadar çevirsemde engel olamadım.En son takla attığımı hatırlıyordum.Büyük bir sesin kulaklarımda çınladığını hissettim.Dışardan gelen sesleri duyuyordum tepki vermek çok zordu.

-Sedye getirin.

-Nabzı çok yavaş.

-Ne hale gelmiş adamın yüzü tanınmıyor.

-Arkadaşlar dağılın.Herkes yoluna gitsin.

-Trafik çok sıkıştı beklemeyin devam edin.Yolu açın arkadaşlar.

Bi anda sesler kesildi.Bulanık gördüğüm her yer karardı.Kalbimde hissettiğim ağrıyla tamamen nefesim kesildi.Sanki her şey bitmiş gibiydi.Burda bitti.Başlamadan bitti.

Evet arkadaşlar bu bölümümüz de burda sona erdi.Yeni bölümde bizi neler bekliyor bakalım.Umarım beğenmişsinizdir.Beğendiyseniz yorumlarda belirtirseniz mutlu olurum:)