8 🧡 KENDİME ETTİĞİM DUALARIM SENİNDİR!

Nefsin istediğin de değil!

Kalbi hissettiğin de aşık olursun!

A. Ö.

Duymuyor Devrim, Aysima kötüydü cümlesinden sonra hiç bir şeyi. Beyninde dönen bin türlü kötü senaryoya kafa göz dalmak isterken saniyesinde kalkıyor masadan, sandalyesini düşürerek. Onunla birlikte Çetin ve diğerleri de ayaklanırken hepsi endişe ile dikiyor gözlerini Devrim'e.1

"Ta.. Tamam anne. Geliyoruz biz. Sen bırakma Hacer teyzeyi. "

Hepsi ayakta dikilirken Devrim düşen sandalyeye bir tekme savurup," Vedat amca...Yine sinir krizi geçirmiş sanırım. " dediğinde kimse tek soru daha sormadan durumun vehametini anlayıp koşuyorlar arabaya.

Devrim geçtiği direksiyonda gaza bastıkça basarken ona inat yollar gittikçe uzuyor sanki. Düşüyor gözlerine o an ay yüzlü sevdası. Gözlerinden düşen iri damlalar yüreğini sıkarken Aysima'nın yaşadığı korkuyu düşündükçe çıldırıyor. Ne halde olduğunu bilmedikçe kurdukça kuruyor kafasında.

O sırada telefonda olanları anlamaya çalışan Ali ile gözler ona dönüyor fakat birşey öğrenemediği çattığı kaşları, sıktığı yumruklardan belli. Telefonu kapayıp avcunda sıktığında, " Benzin bidonunu zor almışlar elinden. Mutfak perdesini falan yakmış tutuşmuş her yer ama şükür diğer odalara sıçramadan söndürmüşler." Devrim'e döndüğünde, "Baban gelmiş. O müdahale etmiş," diyor içi bir nebze olsun rahatlarken. Biliyorlar ki sakinleştirir o.

Oysa Devrim'in içine kezzap dökmüşler gibi eriyor, lime lime parçalanıyor içi. Vedat'ı sakinleştirseler ne fayda? Aysima'sı iyi mi ondan haber vermedikten sonra!

Sonunda sokaktan girdikleri anda toplanan kalabalığın yanında ani frenle durup iniyorlar beklemeden.

İnsanların arasından geçip baktıklarında Vedat oturmuş yanında Devrim'in babası ona kızarken ağzına tutuşturuyor sigarayı. Devrim, içinden yükselen öfke ile bakarken bir şey demeden hızla uzaklaşırken annesinin telefonda söylediği önemli bir cümle yankılanıyor kulaklarında.

Tepeye doğru koştu...

İşte o an... O an kalbinde daha önce hiç tatmadığı bir acı ile önce inliyor, "Aysima.." diye. Daha sonra Allah'ın verdiği kuvvetle nefes almadan koşmaya başlıyor yokuşu. Evler hızla geçtiği için yanından kayar gibi görünürken kalbinin birazdan göğsünden çıkacak gibi olduğunun farkında değil.1

Evler geçiyor...

Arabalar geçiyor...

İnsanlar, Sokaklar geride kalıyor fakat yol bitmiyor! Aysima'sına giden yolların bugün de sonu gelmiyor. Gözleri iyice kızarmış burnundan alıp verdiği nefesler yüzünün sertliği ile korkutucu bir hale büründüğünün farkında olmadan daha da yükleniyor bedenine. Böyle bir gün için harcamayacaksa gücünü, onca yaptığı boks ne b*ka yarayacak! Onca patlattığı kum torbasının hakkını nasıl verecek!1

Soluk soluğa kendi kendine, hadi koçum! Hadi! Hadi be hadi! Diye naralar atıp yolları katederken yüreğine çöreklenmiş endişeyi katletmek istiyor!

Bu nasıl bir korkudur ki ömründen ömür götürüyor!

Sonunda tepenin eteğine yetiştiğin de başını kaldırıp bakıyor. Küçük bir gölge misali görünen kızın saçalarını seçiyor ilk. Rüzgara karşı durup savrulurken aslında ne kadar güçsüz olduğunu saklıyor. Devrim aklını yitirmesine ramak kala bu defa rahat derin bir nefes alıyor. Daha sonra tekrar dinlenmeden koşmaya başlıyor yine. Nefesini alacaksa da Aysima'sı yanındayken almak istiyor.

Aysima tam tepenin ucunda iki kolu yanına düşmüş omuzları çökmüş halde sarsıla sarsıla ağlıyor. Çekinmeden... Sessizliği yırtarcasına bağırıp çığlık çığlığa söküyor içindeki derdi.1

Her bir delice hıçkırık Devrim'in yüreğini dağlarken tam arkasında durduğunda ellerini dizlerine yaslayıp, "Aysima.." diye sesleniyor kalbinden koparcasına. Korkuyor yanına adımlamaya!1

Aysima, yaşadığı korku, işittiği sözler, yıkılan hayallerin acısı ile kendinden geçmiş. Babasının estirdiği terörü düşünürken kahroluyor. Annesine ettiği hakaretler, dayaklar... Bunu sen şımarttın sözleri!1

Buraya kadar nasıl geldiğini dahi bilmezken burada... Tam burda ölmek istiyor. Geri dönüp enkaza dönen hayallerinin yasını tutup gün gün erimeye devam edeceğine burada gömülmek istiyor.

"Aysima"

Çok mu şey istemişti sanki! Virane olan kalbi yeniden hayata döndürmekti istediği. Gün gün içinde büyüyen acısını bir nebze olsun dindirmek... Uzaklaşmak... Küçüklüğünde düşlediği hayaline kavuşmak istemişti.

Bunda bir günah yoktu ki?

Varsa bir günah kalbini bu hale getirendeydi!

Varsa bir günah... Sırf okuyup hayaline kavuşmak için gecelerce uykusuz kalıp çırpındı diye ona etmediğini bırakmayan babasındaydı!1

Varsa tek suçu günahı... Dilinin lal olmasıydı!1

Daha da ağladı. Herşeyi geride bırakıp çekip gidecek gücü olmadığı için biraz daha kahroldu.

"Aysima cevap ver!! "

İrkildi.

Anında arkasını döndüğünde gördüğü yüzle şok olurken yutkundu. Fark etmemişti ona delice seslenen adamı.

Şimdiye kadar hep sağırdı zaten bana...1

Devrim sinirlenmişti beyninden geçen düşünceyle. Ağzı yüreğindeyken bas bas bağırıyor fakat duymuyordu Aysima'sı onu. Görmüyordu aşkta boğulasıca kadın!1

"Ne.. Ne işin var burada? "Aysima kollarıyla gözlerini silerken, çekiyor kızarmış burnunu.1

Acıdan kıvranan küçük bir çocuk var sanki karşısında Devrim'in. Kalbi öyle bir acıyor ki... Cehennem azabı yüreğine inmiş gibi! Duramadı, dayanamadı onu öyle görmeye! Vardı yanına Aysima'nın. Küfretti ayıba, günaha arada ki mesafeye! Olamayacakların imkansızlıkların gelmişine geçmişine sövdü!1

Koca elleri ikinci kez yer ederken ay yüzlüsünün göz altlarında, titredi içi. Dokunmaya kıyamadığı gözlerinden yaşları silerken "Ağlama..." diye fısıldadı içinden acı acı koparcasına!1

Aysima dayanamadı bu yakınlığa. İki yanına düşmüş titreyen kollarını kaldırıp beline sardı. "Neden! Neden!"1

Devrim gözlerini kapayıp derin bir nefes alırken içine akan acıları yutup Aysima'nın başını iyice yaslıyor göğsüne. Aysima daha sıkı sarılıp tişörtünü avuçlarında sıkıyor. "Neden olmuyor hiç bir istediğim! Ne günah işledim ki! Ne yaptım ki ben! " Kederli hali ile dökerken içini kahrediyor Devrim'i. " Annemle konuşurken duydu bizi. Arkamdan nasıl iş çevirirsin dedi, vurdu! Vursun tamam! Tamam da ne hakla alıyor geleceğimi elimden! Gitmeyeceksin bir yere, kır dizini otur evinde dedi, neden! " Daha da yükseliyor sesi. " Hadi kahrolası her şey kötü gidiyor da sen niye düşüyorsun peşime! Niye hiç olmadık yerlerde bitiyorsun yanımda! " Niye hep böyle bitik görüyorsun ki beni...1

Geri çekilip yaşlı kızarmış gözleri ile bakıyor Devrim'in gözlerine. İçi ezilirken, Neden tam bitti içimde derken yeniden bir şey yapıp yine tutsak ediyorsun kendine! Çektiği eziyet yetmiyor bir türlü!1

Devrim ona bakan güzel gözlü kıza bakarken yutkunuyor. Duruyor öylece. Zaman geçiyor... Geçen zamandan korkuyor. Tutup bağlayamıyor bir yere. Esiyor rüzgar, Aysima'nın güzel kokusu değiyor göğsüne. Yine yutkunuyor.1

Aysima'sı ondan gitmek için çırpınıyor sanki.

Ama kalsa ağlayacak... Yanacak, kahrolacak!

Bakıyor gözlerinin içine çekinmeden.

İlk defa!

Gideceksin. Bizim mahallede olmayan başka bir hayat. Bizim mahallede olmayan başka insanlar. Bizim mahallede olmayan başka yüzler... Bizim mahallede olmayan... Olamayan.. Olmayan... Diye devam ediyor işte. Körfez'den başka bir yerde açacaksın gözlerini. Gözlerin başka gözlere değecek belki.. Öleceğim Aysima! Yüreğim dağlanacak. Sevdiğim gülün dikenleri kanatacak ömrümü. Sen ki ömrümün diğer adı... Beni benden alacaksın. Ama gülmezsen neye yarar. Gülüşünde gizli huzurum. Şimdi soruyorsun ya neden? Neden yanımdasın her seferinde...1

Sarılıyor göz yaşını dökmeye korktuğu yerde. Sımsıkı sarıp kulağına eğilerek cevaplıyor sorusunu aşığı olduğu Mevlananın sözleri ile.

"Heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel..!

Huzur bulacağın kıyılarım senindir...

Umutların solar kurur da su bulamazsan...

Beraber sulayalım gözyaşlarım senindir...1

Kanadın kırılır da maviye uçamazsan ne güne duruyor, al!

Kanatlarım senindir.

Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan

kendime ettiğim dualarım senindir..."

Sıcak nefesi değerken sevdalısının kulaklarına...

"İşte... Bu yüzden yanındayım... " diye fısıldıyor.1

***

BÖLÜM SONU

YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN!

İnstagram adresimi takip etmeyi unutmayın @ozsoowan_hikayelerii

BİR DİĞER BÖLÜM İÇİN DÜZENLEMEYE GİDİYORUM HEMEN 🩷