42.Bölüm

İyi okumalarr,seviliyorsunuzz❤️

“Ceylan’dan”

Salondan gelen seslerle gözlerimi açtığımda,belime dolanmış olan el ile ilk an afallarken aklıma Mehmet Ali’nin gelmesiyle yüzümde derin bir tebessüm oluşmuştu.

Salondan gelen gülüşme sesleri tekrar dikkatimi oraya vermeme sebep olurken yanıma baktığımda Efe’yi görememiştim,şuan için tek umudum içeri kimsenin girmiş olmaması olsada muhtemelen biri gelip Efe’yi almıştı,çocuk ağlamış ve duymamış mıydık acaba?

Belimdeki eli hafifçe kaldırıp arkamı dönmek için hamle yaptığım sırada Ali ise konuşmuştu.

”Günaydın güzelim”diyip saçlarıma bir öpücük kondurmasıyla kısa süreliğine etkisinde kalırken hızla kendimi toparlayıp arkamı döndüm.

”İçeri biri mi girdi?”diye oldukça telaşlı bir şekilde soru sormamla kaşları çatılırken yüzünde anlamadığını belirten bir ifade vardı.

”Efe’yi Yani biri mi gelip aldı,bizi bu haldeyken gördüler mi?”diye utana sıkıla sorduğum soruyla fazlasıyla gür bir kahkaha atmasıyla elimle ağzını kapatmam bir olmuştu.

”Sussana be adam,rezil olduk”Ben ona birşeyler anlatmaya çalışırken o ise hala gülüyordu,çok güzel gülüyordu...Kafamı iki yana sallayıp düşüncelerimden kurtulurken gülmesinin bitip bana cevap vermesini bekliyordum.

”Ayşe teyze kapıyı çaldı,sen uyuduğun için duymayınca ben çıktım kapıya sonrada Efe odada sıkılınca salona geçti.”diye gülmelerinin arasında bir açıklama yaptığında içimdeki utanç duygusu azalmak yerine daha da arttığında yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum.

Ben bunları düşünürken yanağıma küçük bir öpücük kondurmasıyla daha ne kadar kızarabileceğimi ölçüyordum.Bu sefer bakışlarımın hedefi yer olurken anlık bir istekle bende onun yanağını küçükçe öpüp geri çekilmek için hamle yaptığım sırada dudaklarıma değen dudaklar içimde birşeylerin kıpırdamasına sebep olmuştu.

Dudaklarıma kapanması ve benimde onun öpüşüne karşılık vermemi bozan şey Ömer’in bize seslenmesi olmuştu.

”Abi kahvaltı hazır”diyip kapıyı tıklattığında Hızla Ali’den ayrılmıştım,yine birşeyler mırıldandığını fark etsemde fazla uzatmadan ayaklanmıştık,kapıya geldiğimizde kendime çeki düzen verip mutfağa geçtiğimizde şuan yerin dibine batmak istiyordum.

Ayşe teyzenin bana olan bakışlarında bir değişiklik arasamda gözlerinde hala kendini belli eden sevginin dışında herhangi bir kötü bakış yoktu.Bu içten içe rahatlamamı sağlarken neler düşündüğünü tahmin etmek ise bir o kadar mahcup hissettirsede bende sofraya geçip oturmuştum.

Uzun bir kahvaltı faslından Sonra Ömer ve Rıdvan amca arasında geçen bakışmanın sonucu Ömer Efe’yle beraber mutfaktan çıkarken ne olduğuna anlam veremiyordum ki Rıdvan amca konuşmaya başladı.

”Mehmet seni oğlum gibi severim bilirsin benim gözümde öz oğlumsunda,şimdide Ceylan Kızım geldi o da artık benim kızım oldu.Birbirinizi çok seviyorsunuz bunu gözlerinizden de anlayabiliyorum ama ne kadar birbirinizi sevsenizde bu işin adını artık koymanız gerekiyor.”dediğinde konuşmayı Ayşe teyze devr alırken şuan duyduklarımın etkisinden nasıl çıkıcam onu düşünüyordum.

”Bakın sizi asla şunu yapın bunu yapın diye zorlamıyoruz ama Rıdvan Amcanız doğruyu söyler.Yaşınız geldi,ikinizde eli iş tutuyor çok şükür,birbirinizi ne kadar sevdiğiniz zaten belli en azından aile arasında da olsa bir nişan yapsanız,şu işin adını bir koysanız.”diyip sözünü bitirdiğinde onları dikkatle dinleyen bakışlarım karşımda oturan adama döndüğünde o da bana bakıyordu.

Gözlerimin içine birşeyi sorgular gibi baktığında benden bir onay beklediğini yeni anlamıştım,bunu anlamamla daha ben ne olduğunu anlayamadan gözlerim onaylar anlamda kırpıştırmamla rahatlamış gibi bir hali vardı.

”Mehmet Ali’den”

Sabah ki olan konuşmanın üzerine ilk önce Rıdvan amcalarla konuşmuş ve onlarında müsait oldukları en kısa zamanda yapmaya karar vermiştik.Ceylanın bu konudan her ne kadar korkucağını düşünsemde daha sonrasında bunu gerçekten istediğini anlamak ve gözlerindeki o parıltıyı görmek kendimi iyi hissetmemi sağlamıştı.

Daha herşey tam anlamıyla hazır olmasada Ayşe teyze 1 haftada herşeyin hallolucağını time şimdiden haber verip onları davet etmemi söylemişti.

Ömer evden çıktığımızdan beri ne konuştuğumuzu sorsada ona da timle beraber demeye karar vermiş ve tüm sorularını yanıtsız bırakmıştım.Sonunda dinlenme odasına geldiğimizde tüm timin burada olması açıklama yaptırmamı kolaylaştırıcaktı ve bu rahatlamama sebep olmuştu,Ömer’in konuşmasıyla tüm bakışlar bana dönmüştü.

”Abi söyler misin artık şunu timin yanında söyliyeceğim diye tutturdun”diye sabrının kalan son taneleriyle bana soruyu yöneltip konuşmamı beklediğinde bende daha fazla beklemeyip konuşmaya başlamıştım.

Konuya nasıl giriş yapıcağımı bilemediğim için çareyi direk söylemekte bulmuştum.”Bir daha ki hafta sonu Ceylan’la nişanlanıyorum”diye bodoslama bir giriş yaptığımda ilk tepki hiç beklemediğim biri olan binbaşıdan gelmesiyle şaşırmıştım.

Arda”NE!...Yani daha erken değil mi?”İlkine nazaran ikinci Cümlesini daha sakin bir sesle söylemeye çalışsada sesindeki garip sinir dikkatimi çekmişti.Tam konuşacağım sırada Cem konuşmaya atlamıştı.

”Allah!!!Hayırlı olsun komutanım valla ben kız tarafı oluyorum”diyip konuyu farklı bir yöne çekmesiyle herkesten hayırlı olsunlar gelince en son tepki vermeyen Ömer kalmıştı ki o da konuşmaya başlamıştı.

”Abim be hayırlı olsun valla düğününüzde tam altın takılalım”dediğinde kaşlarım öyle mi dercesine havalanmışken ortam bir anda şenlik yerine dönmüş ve konuşmalar eğlenceli bir hal almıştı.Bir süre sonra konuşma arasında binbaşıyı arayan gözlerim onu görememiş ve odadan çıktığını o zaman anlamıştım...

Ay nişanımız var,maşaalah bu ara çok mutlular zatende hadi hayırlısı bakalım...