43.Bölüm

İyi okumalarr,seviliyorsunuzz❤️

“Arda’dan”

Mehmet Ali’yle Ceylan’ın nişanlanmalarını öğrenmem üzerimde adeta şok etkisi yaratmıştı,daha çok erken değil miydi?Ne aceleleri vardı ki,hem ben daha kendimi Ceylan’a açamamıştım ki.

Acilen Ceylan’la konuşmam gerekiyordu yıllardır yanında olmayan abisinin en azından böyle önemli bir günde yanında olduğunu bilmeliydi.

Ceylan’la aramda ne herhangi bir yakınlık ne de aramızı açıcak bir soğukluk vardı o bana karşı tamamen nötrken ona gerçekleri söylemek daha mı kolay olurdu?Yoksa onunla yakın olup daha Sonra mı bunu söylemeliydim?Ya da direk karşısına geçip abisi olduğunu söylesem ne tepki verirdi ki?

Kardeşim hakkında hiçbir fikrimin olmaması gerçeğiyle tekrar yüzleşirler ona nasıl kendimi açıklayacağımı bilmiyordum,ondan gizli bir şekilde DNA testi yaptığım için bana kızar mıydı,benimle arasına soğukluk koyar mıydı?Aklımda binlerce soru olmasına rağmen artık icraate geçip birşeyleri dile getirmemin zamanı olduğunu biliyordum.

Odanın kapısı çalması,benim düşüncelerimden sıyrılıp gir komutu vermemle içeriye Mehmet’in girmesiyle derin bir nefes almıştım.

”Komutanım Ayşe teyze Yani Ömer’in annesi bu akşam tüm timi yemeğe davet etti,müsait olursanız sizinle beraber tüm tim orada olucak.”Anlaşılan o ki bugün bu konuşamanın yapılması gerekiyordu ve bu konuşma o yemekte olucaktı.Ayağıma gelen fırsatı geri tepmesemde hemen atlamamak için soğukkanlılığımı koruyarak cevap verdim.

”Tamam birkaç iş vardı,onları erteleyip gelmeye çalışıcam,siz ne zaman çıkıyorsunuz.”

”6-7 gibi çıkıcaz komutanım”dediğinde başımla onaylamıştım,o odada işi olmadığı için geri çıkarken bende masanın başına geçmiştim...

”Ceylan’dan”

Ayşe teyze Mehmet Ali’yi arayıp tüm timi akşam yemeğine çağırmasını söylemişti.Onun konuşmasının ardından ise telefonuma gelen bildirim ile dikkatimi oraya yöneltmiştim.

Ali’m🖤:Ceylan’ım akşam timdekilerde gelicek haberin var mı?

Ceylan Gözlüm🖤:Evet evet,Ayşe teyze bana da söyledi...Timdekilerin haberi var mı?

Ali’m🖤:Neyden?

Anlamamazlıktan geliyordu ve bu benim sinirimi fazlasıyla bozuyordu.

Ceylan Gözlüm🖤:Alii,neyden olabilir Allah aşkına ya

Ali’m🖤:Neyden haberleri varmış ki;)

Ceylan Gözlüm🖤:Of Ali of,nişanlanıcağımızdan işte rahatladın mı?

Ali’m🖤:Hm hm hemde çok,haberleri var bu arada

Ali’m🖤:Yavrum benim şimdi gitmem lazım.

Ceylan Gözlüm🖤:Tamam dikkat et kendine❤️

Yazıp kalp koyduğumda çoktan çevrimdışı olmuştu,bende Ayşe teyzeye yardım etmek için ayaklanıp işe koyulmuştum...

“4-5 Saat Sonra”

Akşam olmuştu ve gerçekten yorulmuştum Ayşe teyzenin oturmam konusundaki ısrarlarını bir tık göz ardı edip fazla yorulsamda Ali’yi görecek olmak her defasında beni heyecanlandırıyordu.Hızlıca üstüne düzgün birşeyler giymek için odaya geçmiştim.

Dış kapının çalmasıyla hızlıca saçlarımı düzeltip dışarı çıkarken kapıya yönelmiştim.Ayşe teyze ve Rıdvan Amcada kapıya geldiğinde sanki isteme günündeymişiz gibi hissetmiştim.Bu yüzümdeki sırıtışı büyütürken,insanları daha fazla bekletmemek için kapıyı açmıştım.

Uzun bir selamlaşma faslının ardından ise sofraya geçmiştik yemekleri servis ederken ise ilk konuşan tabiki Ömer olmuştu.

”Yenge valla ben hissetmiştim zaten biliyordum böyle birşey olcağını”demesiyle onun ardında ise Cem konuşmaya atlamıştı.

”Valla ablam tebrik ederim,ben nişanda kız tarafı oluyorum haberin olsun tam destek arkandayım”demesiyle bende yüzümdeki gülümsemeyle ona hitaben konuşucağım sırada Murat’ın bir kolunu Cem’in ensesine atıp konuşmasıyla sözlerim başlamadan kesilmişti.

”Tebrik ederim Ceylan çok mutlu olduk bizde,cenin gevşekliği işte sen onu fazla takma”diyip bir iki kere ensesine vurmasıyla ben servisleri bitirip konuşmaya başlayacağım sırada Mustafa’da konuşmaya katılmıştı.

”Tebrik ederim bacım,hep mutlu olursunuz inşaallah”dediğinde ise Mehmet Ali konuşacaktı ki onun da sözünü şu adını hatırlayamadığım ama hastanede durmadan başımızda dikilen adam onun hiç başlayamayan sözünü kesmişti.

”Lan çorbalarınızı içinde azıcık sesiniz kesilsin,hadi aslanlarım yemek yiyin azcık”diye imalı bir tonda konuşmasıyla masada kısa süreliğine sessizlik hakim olmuş Fakat gecenin geri kalanı fazlasıyla eğlenceli ve bol kahkahalı geçmişti.

Yemeklerin bitmesini ardından sofrayı kaldırırken timdekilerde yardım etmiş hızlıca toplamıştık.Ben mutfağa su içmeye geçip dolaptan bardak çıkarmak için kapağını açtığım sırada arkamdan belime dolanan elleri ile yerimde sıçramıştım.Arkamı dönüp onu görmemle gülümserken konuştum.

”Acaba diyorum bu kadar sessiz gelmeyi bıraksan mı bir gün yüreğime inicek gibi”

”Valla sen o kadar dalmışsın ki top patlasa duymıyıcak gibiydin ama sen bilirsin”diyip göz kırptığında kalbimin yerinden çıkıcak kadar hızlı attığını anlayamasa bile yüzümde benim bile hissettiğim sıcaklığı ve muhtemelen utançtan kızaran yüzümü fark etmemesi imkansızı.

Birbirimize fazla yakın durmamızla kalbim daha da hızlanırken dudaklarıma yönelmesi ve benim gözlerimi kapatıp dudaklarının benimkilerde buluşmasını beklerken kapıda beliren öksürük sesiyle hızlıca onunla tezgah arasından çıkarken yüzündeki sinir bariz bir şekilde belliydi.

Kapıda ise Arda Binbaşı vardı,yemek boyunca birkaç kez adının geçmesiyle ismini hatırlamıştım,onunla diğerleri kadar semaimi olmasam da çokta önemli değildi.Derin bir sessizlik sürerken o ise konuşmuştu.

”Yüzbaşı içerdekiler seni soruyor”diye anlayamadığım bir gerginlikle konuşurken ben ise az önceki olayın etkisinden çıkmaya çalışıyordum...