52.Bölüm

İyi okumalar,yeni bölümü en kısa sürede atmaya çalışıcam, seviliyorsunuzz❤️

“Ceylan’dan”

Bu akşam nişan vardı ve ben hala bir elbise bulamamıştım,bugün Ayşe teyzemle tekrar mağazaya gitmiş ve elimiz boş dönmüştük,Ali ve Ömer her ne kadar daha çok bakmamızı söylesede aynı mağazaları yüz kere dolaşmış ve hiçbir şey bulamamıştık.

Bunların sonucunda moralim biraz bozulsada Ayşe teyze bir şekilde hallediceğini söylemiş,benimde ona güvenmekten başka çarem kalmamıştı.

Ali bizi bıraktıktan Sonra lojmana geçmiş ve timle beraber oradan geleceklerini söylemişti,bizde Eve girdiğimizde ise fazla geçmeden Halime abla ve Selin gelmişti.

Makyaj için odaya geçmemle Selin de arkamdan gelmişti;

”Ay makyajını ben yapıyım mı?”dediğinde ona güvenmeyi tercih ederek onaylamış ve fazla abartmamasını söylemiştim.

”Eee heyacan var mı?”

”Evet hem de fazlasıyla...Sanki akşam birşeyler kötü gidicek gibi bilmiyorum içinde garip bir his var,belki de çok heyecanlıyım”

”Ben sana dedim ama sen benden bile daha çok heyecanlanırsın diye”derken aynı zamanda yanağımdaki allığı dağıtıyordu,aradaki sessizliğin uzamasına izin vermeden konuşmasına devam etti.

”Emin ol seni en iyi ben anlıyorum,Murat’la evleneceğim gün ne kadar heyecanlı olduğumu unutmuş olamazsın,bunlar çok normal şeyler ama kafandaki kötü düşünceleri at bugün sizin gününüz ve mutlu olup,anın tadını çıkarmalısınız.”

Cümlesi bittiğinde ona fazlasıyla hak veriyordum Fakat içimdeki garip his bir türlü geçmiyordu,bunun şuan için heyecandan olduğunu düşünüp dediği gibi ana odaklanıp günün tadını çıkarmaya karar verdim.

Ben bunları düşünürken odaya ayşe teyze gelmişti;

”Yavrum işiniz bittiyse iki dakika gelir misin?”diye bana hitaben konuştuğunda makyajımın da bitmiş olmasının rahatlığıyla kalkıp yanına gitmiştim.Başka bir odaya girdiğimizde dolabın önüne geçmiş ve içinden bir elbise çıkarmıştı.

”Gel Kızım otur,konuşalım biraz”dediğinde yanına gidip bende yatağa oturmuştum.

”Biz Rıdvan amcanla,sizden biraz daha büyükken tanışmıştık,arada sırada buluşsakta ve bunu her ne kadar saklamaya çalışsakta küçücük mahallede herkes herşeyi biliyormuş,tabi biz o zaman gizli saklı iş yaptığımızı sanardık...İşler daha Sonra kızışınca kaçarak evlenmek zorunda kaldık,hemen de bir nikah dairesine gidip evlendik bunu o gün giymiştim benim için manevi değeri çok büyük,eğer hoşuna giderse bunu giy istersen ama olur da beğenmezsen Selin’de sana bir elbise getirmiş ona da bakarsın olur mu?”

”Mehmet Ali’den”

Ceylan’a bir elbise bulamamıştık ve bu beni ister istemez geriyordu,birşeyler istediği gibi gitmez beğenmez Ya da aceleye gelmiş gibi hissetme düşüncesi beni fazlasıyla versede Ayşe teyze bir şekilde sorunu çözüceğiniz söylüyordu ve bende şuan için ona güvenmeye karar vermiştim,zaten pekte şansım Yok gibiydi.

Onları Eve bırakıp lojmana geçtiğimizde timde bizi bekliyordu,19.00 civarında ömerlere gidecektik ve daha tamı tamına 2 saat vardı yine de gör kalma olasılığımızı düşünerek erken hazırlanmada fayda vardı.

Biz lojmana girip kata çıktığımızda herkes salonda oturuyordu,bizim içeri girmemizle ilk konuşan tabi ki Cem olmuştu.

”Ooo geldi damat adayımız,abi heyecan var mı ya?”diye alay eder bir tonda konuşmasıyla fazla geçmeden yanındaki Mustafa ensesine iki kere vurarak konuşmuştu.

”Oğlum aranıyor musun lan sen bereden geliyor bu rahatlık sana?”

”Ne abi ya,hal hatır soruyorum şurada”dediğinde bu sefer konuşmaya Murat atlamıştı,o şurada Öner’le bizde koltuklara geçmiştik.

”Konuş aslanım ben senin arkandayım,benim heyecandan bir taraflarım tutulurken birileri abartıyorsun demişti”diye açık açık bana laf söylediğinde ben de artık konuya girmiştim.

”Ne demişim lan ben sana?”dediğimde gerçekten ne dediğimi düşünüyordum.

”Ben miydim abi,abartma bu kadar da heyecan yapılmaz diyen”dediğinde söylediklerim tek tek gözümün önüne gelmişti,kabul ediyorum biraz büyük konuşmuş olabilirdim.

”Eee ne demişler büyük lokma yeme büyük konuşma”diye lafa karışmaya çalışan Ömer’le herkes bir an için duraklamıştı.

”Abi o söz öyle değildi sanki ”diyen Cemin ardından Mustafa da konuşmuştu

”Vala kırk yılın başında doğru konuştun o söz öyle değildi lan”

”Boşverin şimdi sözü falan siz ana fikri aldınız mı önemli olan o”

”Ne ana fikri edebiyat dersinde miyiz oğlum kendine gel”diye söze atlayan Murat fazla geçmeden Ömer’den cevabını almıştı.

”Gerçekten benim kıymetimi bilmiyordunuz ya hayır o kadar özlü özlü konuşuyorum şu kadar Allah’ın kulundan biri de beni anlamıyor,harcanıyorum yeminle”Dediğinde bu sefer konuşan ben olmuştum.

”Tamam hadi gidin üstünüzü başınızı değiştirin geç kalırsak bir eğitim veririm 1 hafta ayağa kalkamazsınız gidin hazırlanın”derken Binbaşıyla göz göze gelmemizle onun burada olduğunu bir an için unutmuştum.

Herhangi birşey dememesinin üzerine herkes ayaklanıp kıyafet değiştirmek için bir odaya gitmişti...