55.Bölüm

İyi okumalar seviliyorsunuzz❤️

“Ceylan’dan”

Ali’nin ailesi yanından uzaklaştığında hızlıca salondakilerin yanına gidip biraz hava alıcağımızı ve bu gece için çok teşekkür ettiğimi söylemiş daha sonra ise dışarı çıkmıştım.

Ali’nin yanına gittiğimde Arda tam birşey diyecekken beni görmesiyle susmuştu Fakat şuan buna fazla takılmadım ve konuşmaya başladım.

”Bizim biraz hava almaya ihtiyacımız var,bu gecelik soru sorma olur mu abi?”Benim cümlemle beraber yüzünde şaşkın bir ifade yer almıştı.

Her ne kadar bu anı biraz daha özel bir zamana saklamak istesemde artık vaktinin geldiğini ve işi daha fazla uzatmanın anlamsız olduğunu düşünüyordum.

O hala demin dediklerime takılı kalmış olsada ben çoktan Mehmet Ali’yle beraber arabanın yanına yaklaşmıştım,Ali ise tüm bu süreç boyunca sessizliğini korumuştu.

Arabaya binip evden biraz uzaklaştığımızda ve arabayı sakin bir sokağa çektiğimizde ise aramızda kısa bir sessizlik olmuştu fakat bu fazla uzun sürmemiş konuşmaya başlayan taraf ilk o olmuştu.

”Ceylan ben...Nereden başlıyacağımı bilmiyorum gerçekten,onların geliceğinden haberim yoktu.Sakin kalmalı böyle bir günü mahvetmemeliydim biliyorum ama onları görmeyi beklemiyordum,bir anda kendime hakim olamadım gerçekten çok çok özür dilerim.”

“Ali böyle birşey senin suçun değildi ki,onların geliceğini bilemezdin ben sadece olayları anlamakta çalışıyorum...”dediğimde ailesiyle arasında geçen şeyleri ne kadar merak etsemde kendisi anlatmadan onu zorlamak ve baskı altında bırakmak isteniyordum.

”Ceylan ben ben...”dediğinde nefes alamıyormuş gibiydi,boynundaki kıravatı biraz gevşetsede pek işe yaramamış gibiydi,daha da bunalmış olucak ki arabadan inmişti,onunla peşi sıra bende inerken tekrar konuşmaya başlamıştı.

”Ben gerçekten özür dilerim böyle birşey yapmak istememiştim,sen o kadar birşeyler için uğraştın,bugünün güzel ve özel olmasını istedin ama ben yine birşeyleri batırdım gerçekten bunu yapmak istemedim.Çok çok özür dilerim.”

”Ali bunlar senin suçun değildi böyle birşey için kendini suçlayamazsın anlık gerçekleşen bir durumdu bunun sende farkındasın.Ayrıca ben hiç birşey için seni suçlamıyorum...Sadece bilmek istiyorum.Sen benim hakkındaki herşeyi biliyorsun,evet bunları sana isteyerek anlattım çünkü güveniyorum sana ama senin bana hiç birşey anlatmaman kendimi yetersiz veya güvenemediğin biriymişim gibi hissettiriyor.”

”C-Ceylan ben böyle hissettirdiğimi bilmiyordum sana herşeyden çok güveniyorum...Ama ben çok rahat içimi dökemem,geçmişte olmuş olayları gün yüzüne çıkaramam,olmuş ve bitmiş olayları başkalarına anlatmamın bana hiçbir faydası olmaz.”

Başkaları mı gerçekten bu muydum?

”Evet,biliyorum geçmişle yüzleşmek tatsız şeyleri tekrar hatırlamak zordur ama insanlara,güvendiğin ve seni gerçekten anlayabileceğini düşündüğün insanlara bunları anlatabilirsin.Onlar senin arkanda olurlar,seni rahatlatırlar,kafandaki düşüncelerin belki kısa zamanlıda olsa susmasını sağlarlar.Bunu başkalarına değil gerçekten güvendiğin insanlara anlatırsan seni dinlerler.”

”Dinlemek mi?Neden bahsediyorsun insanlar birbirlerinin acılarını umursamazlar dinler gibi yaparlar,birşeylerin güzel olucağına inandırırlar ama birbirlerinin acılarına saygı duymazlar”

”Sen ciddi misin?Ben sana yaşadıklarımı anlatırken sen beni dinlemedin mi?Dinledin.Ben mutsuzken,zor durumdayken benimle ilgilenmedin mi?İlgilendin.Bunlar sahte miydi?”

”Ben öyle birşey demedim,olay bizim dışımızda diğer insanlar benim acılarımı ne kadar umursarlar sence?”

”Ali bende o diğer insanların içinde miyim?Bak,seni birşeyler anlat diye zorlamak istemiyorum ama böyle olmaz içindekileri sürekli tutamazsın bu sana zarar verir.”

”Ben insanların bana acıyarak bakmasını,duygularımı,acılarımı öğrendiklerinde yüzlerindeki o saçma ifadeyi görmek istemiyorum.Dışarıdayken insanların yanındayken normal davranıyorum ve insanlar bana onun hiçbir sorunu yok gözüyle bakıyorlar,eğer şimdi onlara acılarımı anlatırsam beni ne kadar umursayacaklar anlattıklarım bitene kadar mı?Ya da benim anlattıklarımın üstüne kendilerininkini anlatırlar başlarlar söylenmeye,o da dert mi ben neler yaşadım diye...”

”Ali çevrendeki insanlar böyle değil ki,Ömer seni abisi olarak görüyor sen ona derdini anlattığında sana çok işim var vesaire diyebilir mi yada sen ona duygularını yaşadıklarını anlattığında sana acıyarak bakar mı?Sen içini dökersin, o an o konu konuşulur ve seni rahatlatır daha Sonra seninle olan muhabbetinde bir değişiklik olmaz ki...Peki ben,sen bana duygularını anlattığında seni başımdan savabileceğimi ya da sana acıyarak bakıcağımı nasıl düşünürsün?”

”İnsanlar nasıl bunu bilemezsin Ceylan tamam mı?İnsanlar senin hakkında neler düşünüyor,akıllarında ne gibi senaryolar var bunların hiçbirini bilemezsin.Enes’e güvenmiştin de noldu adam terörist çıktı bunun farkında mısın?İnsanlar üst güvenlikli yerlere girerken bile oyunlar yapabiliyor,kafalarında birşeyler tasarlıyorlar ve önlerindekileri önemsemiyorlar.Enes’e güvenmek doğru bir karar mıydı Ceylan,ona o kadar anılarını anlattında ne oldu?Bir gün geldi seni anlattıklarından,hislerinden vurdu, bu kadar şey yaşanmışken,sende güveneceğin insanları doğru seçemezken gelip burada bana insanlara güven onlara derdini anlat diyemezsin.”

”Ali tamam ağır konuşuyorsun ve sağlam bir kafayla düşündüğünde dediklerinin ne kadar can yakıcı olduğunun farkına varıcaksın.”

Cümlemi bitirdiğimde gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.Ben gerçekten güveniceğim insanları doğru seçemiyor muydum?Evet,Enes’e güvenmekle büyük bir hata yapmıştım ama sırf bu yüzden tüm insanlara sırt mı çevirmeliydim?

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alabilir miyim?

Ve size bir soru,çok güvendiğiniz bir insan tarafından ihanete uğradığınızda işler yolunda gitmediğinde ve yollarınız ayrıldığında tekrar başkasına güvenebilir misiniz?

Bu arada sizleri seviyorum, seviliyorsunuzz❤️