58.Bölüm

İyi okumalar,yazmadığım zaman ki arayı kapatalım bari,seviliyorsunuzz♥️

“2 Ay Sonra”

Ali gideli 2 ay olmuştu,o gittiğinden beri içimdeki huzursuzluk kendini fazlasıyla koruyordu.Ben Efe’yle birlikte Ayşe teyzede kalmaya devam ederken aynı zamanda okuldaki işleri halletmeye çalışıyordum.

Hala bir müdür atayamamışlardı ve küçücük okuldaki tek öğretmendim bu da üstüme fazladan sorumluluk yüklüyordu bu sayede kendimi düşüncelerden alıkoyabilsemde 2 aydır timden hiçbir haber gelmemesi ile beraber Ayşe teyzeyle yüreğimiz ağzımızda bir umut telefonun çalmasını bekliyorduk.

Çocuklara ödevlerini söyledikten Sonra hepsi defterlerini toplamış ve sınıftan çıkmaya başlamışlardı.Onların dışarı çıkmasıyla bende çantamı topluyordum.O sırada dışarıdan duyduğum araba sesi ile içimde bir anda beliren umut taneleri ile Ali’nin gelmiş olabileceğini düşünmüştüm,sonunda 2 aylık hasret sona mı eriyordu?

Hızla çantayı koluma alıp çıktığımda arabanın ona ait olmaması yüzümdeki tebessümün gitmesine ve heyecanımın kursağımda kalmasına sebep olmuştu.Arabadaki şoföre anlamsızca baktığımda arka kapıdan hiç beklemediğim o yüzler inmişti.Ali’nin anne Ve babası buraya hangi yüzle gelmişlerdi.

İlhan”Sen Ceylan olmalısın değil mi o gece görmüştüm seni”Onun bunu demesiyle ister istemez yüzüm buruşmuştu.

“Hangi hakla buradasınız?”dememle kadının yüzünde bir sırıtmış meydana gelmişti,duymayacağım düşünerek kendi kendine mırıldanmıştı.

“Kendisi ne ki sevdiği kadın ne olsun.”dediğinde hala daha sakinliğimi korumaya çalışıyordu.

“Nişanlım hakkında düzgün konuşun,ne demek için geldiyseniz diyip gidin”Nişanlım lafının ağzımdan çıkmasına ben bile şaşırırken karşılarında istifimi bozmamaya çalışıyordum.Adam yanındaki kadının kolunu dürtüp yapmacık bir gülümseme ile bana döndüğünde ne demek için gelmiş olabileceklerini düşünüyordum.

İlhan”Bir kafeye gidip orada konuşalım yada Arabada da konuşabiliriz.”

“Ne diyecekseniz burada diyin Eve gitmem lazım”dediğimde kadın göz devirmişti.

İlhan”Pekala önce tanışalım o zaman ben İlhan bu da karım Nermin,biz aslında seninle önemli birşey konuşmaya gelmiştik.”

“Artık ne söylemeye geldiyseniz söyler misiniz?Çünkü burada daha fazla zaman harcamayacağım.”

Nermin”Oğlumla evlenmene müsaade etmiyoruz,ondan ayrılacaksınız”dediğimde sinirle gülmüştüm.Bu kadının akli dengesi mi bozuktu o kadar şeyden Sonra yüzsüz gibi bunları demeye mi gelmiştiler.

“Çok afedersiniz ama hangi sıfatla buna engel oluyorsunuz küçücük bir çocuğa kardeş katili olduğunu söyleyip tüm çocukluğunu rezil edip,birde üstüne onun hayatına mı karışıyorsunuz?Lütfen daha fazla saçmalamayın.”diyip yanlarından ayrılmak üzere yürümeye başlamışken hangi ara arabadan indiğini anlamadığım şoför gelip kolumu tutmuştu.

İlhan”Her türlü sözüme geleceksin zaten istersen bunu zorlaştırma”dediğinde ona göz devirip kolumu Hızla çekmiştim ama yanımdaki ayı nasıl bir güçle tutuyorsa kurtaramamıştır.Bu durum iyice sinirimi bozmaya başlarken konuşmuştum.

“İsterseniz şoförünüz akşama kadar kolumu tutsunda bekleyelim burada”dediğimde karşımdaki adam konuşmaya başlayacağı sırada şoföre dönüp özel bölgesine dizimi geçirmiştim.Kolumu bırakmasana tutuşu gevşersen aynı anda bende Hızla kolumu çekmiş ve arabama ilerlemiştim.

“Manyaklar”Arabaya bindiğimde ise İlhan denilen adam kaşlarını çatarak şoföre birşeyler söylüyordu daha fazla onlara odaklanmayarak arabayı Eve sürmüştüm,Ayşe teyzelere bu olanlar hakkında bahsedip bahsetmemeli düşünsemde çokta gerek görmemiş ve bu olayı yaşanmamış olarak kabul etmiştim...

🌫🌫🌫

Ertesi sabah dün ki mevzuyu es geçerek hazırlanmış Ve evden çıkmıştım.Timden ise hala bir haber olmaması canımı fazlasıyla sıkıyordu bu kadar süredir en azından bir kere bile haber almış olsam içim daha rahat edicekti ama maalesef ses soluk çıkmıyordu.Okulun önüne geldiğimde dün ki arabanın yine aynı yerde durduğunu görmemle derin bir nefes aldım.

Benim okula doğru yürümemle beraber arabadaki ikilide dışarı çıkmıştı.

Nermin”Yeter be iki gündür senle uğraşıyoruz,iki dakika dinle ve kararını o zaman ver”

“Emin olun gergin sizi görmeyi istemiyorum o yüzden mümkünse defolup gidin,az Sonra çocuklar geldiğinde burada heykel gibi dikilmeyin”Sözlerimi bitirip çantamdan anahtarı almış Ve okulun kapısına doğru yürümeye başlamıştım ki İlhan denilen adam önüme geçti.

“Timdekilerin şuan ne yaptığını nerelerde yürüdüklerini biliyor musun?Ben olsam çok büyük konuşmazdım”dediğinde onun suratına bakmıştım ne saçmalıyordu bu adam.

“Ne saçmalıyorsanız buna bir son verin tehditlerinize ve saçma sapan konuşmalarınıza kulak asıcağımı düşünmüyorsunuzdur umarım”

Nermin”Yani oğlumdan ayrılmıyorsun öyle mi?”

“O sizin oğlunuz değil biyolojik olarak anne baba olmanız gözümde hiçbir şey ifade etmiyor Ve evet ben Mehmet Ali’ye aşığım Ve ondan vazgeçmiyorum.”

İlhan”Bu dik bağlılığın sana çok acı çektiricek bu dediğimi unutma olur mu?Ben en kısa zamanda buraya tekrar geldiğimde bu konuyu yine konuşucaz ve o zaman bu teklifi kabul edeceksin.”Sözlerini bitirdiğinde Arabaya binmiştim.Ciddi olduklarını düşünmüyor Ve onların sözlerine inanmıyordum...

🌫🌫🌫

Akşam eve geldiğimde bu konuyu Ayşe teyzeye ve Rıdvan amcaya bu konuyu üstü kapalı bir şekilde anlatmaya karar vermiştim.Herkes salonda otururken yanlarına gitmiştim.

Tam konuşmaya başlayacağım esnada telefonumun çalmasıyla derin bir nefes vermiştim anlaşılan bu iş sonraya kalıcaktı.Kayıtlı olmayan bir numarayı görmem ile birlikte telefonu açıp karşı tarafın konuşmasını bekledim.

“İyi günler Ceylan Kır ile mi görüşüyorum”

“Evet benim kimle görüşüyorum”

“Ben sizi devlet hastanesinden arıyorum,araba kullanıyorsanız bir yerde durabilir misiniz?”

“Ne oldu kim,kime noldu!”derken sesim sona doğru biraz yüksek çıkmıştı,aynı anda oturduğum koltuktan kalkmıştım.

“Arda Akpınar hastaneye kaldırıldı,iletişim numarası olarak size haber vermem istendi.Şuan ameliyata alındı.”dediğinde gözümden bir damla yaşın aktığını hissedebiliyordum.Hızla telefonu kapattım...