60.Bölüm

İyi okumalar, seviliyorsunuzz♥️

“Mehmet Ali’den”

Arda’yı helikoptere bildirirken ne kadar yanında gitmek istesem Ya da timden birini göndermek istesemde bu mümkün değildi,zaten o vurulmuşken biri daha timden ayrılmamalıydı.

Helikopter kalkarken Ceylan’ı düşündüm,abisinin vurulduğunu öğrendiğinde nasıl bir tepki vereceğini,o an onun yanında olamadığım sarılıp,herşeyin iyi olacağına inandıramadığım için kendimden nefret ettim.Helikopter gözden iyice uzaklaştığında time döndüm.

“Anka Timi,görevi başarıyla tamamlayı bir kişiye daha zarar gelmeden bu görevi bitiriyoruz.Gereksiz aksiyona atlayanı,öyle birşeye kalkışanı yakarım.Anlaşıldı mı”

&

“Emredersiniz Komutanım”diye hep bir ağızdan konuştuklarında kafamı onaylar anlamda sallayıp yürümeye başladım.

Ceylan’ı aklımdan çıkartamıyordum,o abisi için endişelenirsen yanında olamıyorsunuz Ve bu berbat bir durumdu.Yanıma yaklaşan adım sesleriyle kimin olduğunu az çok tahmin edebiliyordum.

“Yüzbaşım”diyen Ömerle tahminimde yanılmamıştım.Söyle anlamında kafamı salladığımda konuşmaya başladı.

“Abi iyi misin?Yani böyle bir durumda hiç birimiz iyi olamayız ama senin kafandaki düşünceleri susturman lazım”

“İyiyim merak etme”dediğimde pek inanmış gibi durmuyordu yerine geçmesi anlamında bir baş hareketi yaptığımda yeniden arkaya geçmişti.

🌫🌫🌫

Uzunca bir süre yürüdükten Sonra albayla iletişime geçmek için timden birkaç adım uzaklaştığımda onlarda biraz dinleniyordu.

“Durum bildir,asker”

“Komutanım,çatışmanın olduğu son konumda kimsenin kalmadığına emin olduktan sonra asıl hedefe doğru ilerlemeye başladık,15-20 metre Sonra hedefin yanında oluruz.”diye rapor verdiğimde karşıdan derin bir nefes sesi geldi.Bu sessizlikten faydalanarak tekrar konuşmaya başladım.

“Komutanım binbaşının durumu hakkında bileğiniz var mı?”

“Ameliyatta asker daha çıkmadı,Binbaşı sağlam adam evelallah atlatır bunu...Siz oradan sağ Salim gelmeye bakın bir yaralı daha görmek istemiyorum.”

“Emredersiniz Komutanım”dememle konuşma sonlanmıştı,tekrar timin yanına döndüğümde Binbaşı hakkında bilgi vermek için konuşacağım sırada birşey oldu.

Yakında çok yakınımızda,bir patlama sesi duyuldu.Olduğumuz yer sallanırken timdekilerin yere düştüğünü görmüştüm,sırtım taşlı zeminin üstüne serilirsen kendimi ayık tutmak için epey zorlamıştım,son gördüğüm yüzler ise bize doğru yaklaşan adamlar olmuştu,bilincim kapanmıştı...

🌫🌫🌫

Ameliyathanenin kapısından çıkan doktoru görmemle beraber Hızla ayaklanmıştım.Ayağa kalkmam bir anlığına sendelemiş ve gözlerim kararmıştı,bu durumdan Hızla kurtulmaya çalışarak doktorun yanına ilerlemiştim.

“Ameliyat fazlasıyla zorlu geçti,karın bölgesindeki kurşundan kurtulmak kolay olsada göğüs bölgesindeki kurşunu çıkarmak fazlasıyla zor bir durumdu”

“Şuan iyi mi?”dediğimde umrumda olan tek şey hayatta olmasıydı,yaşamalıydı.

“Şuan için hastayı yoğun bakıma alacağız,durumu hakkında net birşey söyleyemem Fakat göğüs bölgesindeki kurşunu çıkartamadık,bunun için tekrar bir ameliyat daha yapıcaz”Cümleleri bittiğinde benden bir yanıt gelmeyeceğini anlamış olucak ki yanımızdan uzaklaşmıştı.

Yaşıyordu Ve hayattaydı ama göğsünde bir kurşun vardı.Ben hala olaya kendimi adapte etmeye çalışırken Ayşe teyze ile Rıdvan amcanın seslerinin duymuştum.

Arkamı döndüğümde Hızla Yanıma geldiler Ayşe teyze bana sıkıca sarılırken hemen abimin durumunu sormuştu.Az önce doktorun dediklerini söylemiştim.

“Olsun buna da şükür,iyileşir hem o sen merak etme”diyen Ayşe teyzeyle başımı sallamıştım.

“Ayşe teyze ben biraz hava alsam siz burada bekler misiniz?”

“O nasıl söz kızım tabi bekleriz,seninle geliyim mi?”

“Yok hiç gerek Yok biraz hava alıp gelirim zaten”dediğimde kafasını sallamıştı.

Kendimi bahçeye attığımda soğuk rüzgarın tenimde dolaştığını hissedebiliyordum,hastanenin önündeki banklardan birine oturmuştum.Kendimi biraz bu ortamdan uzaklaştırmak için farklı şeyler düşünmeye çalışmıştım.

Aklıma Ali’nin gelmesiyle yüzümde küçük bir tebessüm olmuştu sonra böyle bir durumdayken gülmemin abime yaptığım bir kötülük olduğunu düşünmüştüm.Yüzümdeki tebessümü silsemde Ali hala aklımdaydı.

Timde her ne kadar başka yaralı olmadığını söyleselerde içimde kötü bir his vardı,sanki birşeyler ters gidiyordu ve herşey bir anda yerle bir olucaktı.O sırada Yanıma yaklaşan köpek dikkatimi çekmişti.

Ayaklarımın dinine kadar geldiğinde başını okşamıştım,olduğu yerde birkaç tur dönüp havladığında beni gülümsetmişti.Hastenenin arka tarafına doğru yürümeye başladığında hala benim oturur bir şekilde ona bakmam ile havlamıştı.

Bir derdi olduğunu düşünüp ayaklanmıştım,peşinden gittiğimi görünce birkaç kez daha havlamış Ve hızlanmıştı.Arka tarafa geldiğimizde küçük bir karton kutunun içinde bir sürü yavru köpek vardı.Köpekler yeni doğmuş değildi ama daha birkaç aylık gibi duruyorlardı.

Yavaşça yere çöktüğümde birkaç tanesi üstüme gelmişti,şuan çok değişik bir durumun içindeydik.Ben onları sevmeye o kadar dalmışken Yanıma yaklaşan adım seslerini duymamıştım.

“Abin içeride yatarken bu kadar mutlu olunur mu ne kadar ayıp”diyen bir erkek sesi duymamla irkilmiştim,bu sesin bana çok tanıdık geldiğini fark edip arkamı döndüğümde İlhan’ı görmüştüm,tabi onun kuyruğu gibi asla peşinden ayrılmayan Nermin de hemen yanındaydı.

“Ne işiniz var burada”

“Hadi ama Ceylan bu kadar salak olamazsın”diyen Nermin’i duymamla beraber daha fazla bu ortamda bulunmamak için arkamı döndüğümde İlhan konuşmaya başlamıştı.

“En son bize hayır dediğinde ne oldu gördün mü Ceylan?Bak abin içerde yatıyor,yarın Ali’nin de o yatakta yatmayacağını nereden bilebilirsin ki?”diye imalı bir tonda konuşmasıyla nasıl arkamı döndüğümü Ve hangi güçle suratına yumruk attığımı anlamamıştım.

“Bu işin altında sen varsın değil mi!?”derken cümlem bir soru değildi.

“Tebrikler 100 puan”diyip alkışladığında siniri iliklerime kadar hissediyordum.

“Bunun yanınıza kalıcağımız sanıyorsanız çok yanılıyorsunuz.”dediğimde Nermin konuşmuştu.

“Ben olsam o kadar emin olmazdım,bence abinin başına gelenlerden sonra oğlumdan ayrılırsın artık.Yoksa abinden bile çok mu seviyorsun onu?”dediğinde Derince yutkunmuştum.

“Belki içerde sahte bir doktor vardır Ceylan,nereden bilebilirsin.Belki de o doktorun canı bir anda abisinin odasına girip onu öldürmek ister”Cümlesi bittiğinde Hızla abimin yanına gitmek için arkamı döndüğüm sırada tekrar konuşmuştu.

“Eğer onun yanına gitmeye kalkarsan çoktan ölmüş olur bence bizi dinle”dediğinde kendimi şurada öldürmek istiyordum,kendimle beraber bu ikisinide öldürüp kurtulmak.Olduğum yerde durduğumda tekrar onlara dönmüştüm.

“Abimin kokuna bile zarar vermeyeceksiniz!”dediğimde beni pek ciddiye aldıkları söylenemezdi.

“Ali’den ayrılıcaksın,görevleri bitip buraya geldikleri an ondan ayrılıcaksın!”dediğinde kahkaha atmıştım.

“Ali beni tehdit ettiğinizi öğrenmeyecek mi sanıyorsunuz.”

“Ne o yoksa ona söyleyecek misin?Bu kadar aptal değilsin.Timin şuan nerede kimin insafında olduğundan haberin Yok değil mi?Eğer ki ona tek kelime edersen sadece abinle kalmam önce şu yeni anne olan bir arkadaşın vardı değil mi?Kocası bir anda ölür belki,sonra diğerleri en son Ali,sen dediklerimi kabul edene kadar çevrende Ali’den başka yaşayan kimse kalmaz”dediğinde gözümden bir damla yaş düşmüştü,Hızla onu sildiğimde başımın felaket derecede döndüğünü hissediyordum.Gözümün önü kararmaya başladığında düşüceğimi hissettim ama ayakta kalmak için hiçbir çaba sarf etmedim,kendimi boşluğa bıraktım...O an sadece herşeyi unutmak istedim.Son duyduğum köpek havlamalarından sonra etrafımdaki sesler tamamen kesilmişti,bilincim kapanmıştı...

Şu İlhan ile Nermin kadar gıcık karakter olamaz ya,ne güzel yaşayıp gidiyorlardı mutlu olsalar şaşardım zaten4