3. Bölüm| Okul |

Gözlerimi açtığımda karanlık bir odadaydım uyuyor muydum yoksa elektrik mi gittiğini anlamazken kafamdaki soru işaretlerine cevap bulmak için zihnimi zorladığımda en son hatırladığım şey anne ve babam ile yeni okulumu ziyaret etmeye geldiğimizdi. En son odanın içinde bizlerden gelmeyen o sesler. Peki anne ve babam neredeydi hâlâ mumlar sönük müydü diye düşünürken bulunduğum yere ay ışığı süzmesi gelmeye başlamıştı.

Ay ışığı bulunduğum yeri aydınlatmaya başladığında bir odada olduğumu fark ettim karşımda bir ayna, bir yatak odanın içerisinde olan bir klozet ve yatağın yanında olan çantam... Hemen çantamı alıp içine baktım telefonumu ve kulaklığımı içine koymuştum çantamı karıştırırken kitaplarım ve kıyafetlerim dışında hiçbir şey görmedim. Ne yapacağımı düşünürken tekrardan aynı sesler gelmeye başlamıştı.

- Hahahahah ! ne oldu kaldın mı tek başına

-İnandın mı şimdi burasının gerçek bir okul olduğuna

-Annen ve baban seni bırakıp gittiler HAHAHAHA

- LİNA TEK KALDI LİNA TEK KALDI LİNA TEK KALDI. HHAHAHAHAHA!

Bu sesleri duydukça delirecekmiş gibi hissediyordum. Annem ve babam gerçekten beni burada bırakıp gitmişlerdi. Şuan korkudan aklımı kaçıracak gibiydim. Sesler hâlâ devam ettiğinde yatağın üstünde bacaklarımı kendime çekip, ellerimle kulaklarımı kapattım ve sesleri duymamaya çalıştım. Fakat sesler halen gelmeye, söylenmeye devam ediyordu.

~

-AHAHAHHAHAHA sen bizi duyamayacağını düşünüyorsun yazıııkkkkk.

- Kıyamam korktu bu korktu

-Kızım sen gelirken nasıl bir okula geldiğini bilmeden mi geldin HAHAHAHA ŞU HALİNE BAK HAHAHAHAHA

sen bizi duymamaya çalıştıkça kafanın içinde varız sen kulağını kapatınca gideceğimizi mi sandın çok safsın. HAHHAHAHA!!!!

~

Yatağın üzerinde ileri geri gitmeye başlamıştım. Bir süre bu seslerin bitmesini dileyerek gözlerimi kapattığım esnada odanın kapısı tıklatıldı. Ve bir kız sesi kapının ardından duyuldu.

- "Lina iyi misin?"

Bu ses İsabellanın sesiydi. Hemen kapının olduğu yere gittim ve sesin tekrar gelmesini bekledim. "Lina. Sakın korkma ve kapıyı açıp yanıma gel saat 2.35 akşam yemeğini kaçırdın bu saate kadar da uyudun hadi gel yemek yiyelim."

- İsabella ben bu saate kadar gerçekten uyudum mu? Saat gerçekten de 2.35 mi ?

"Evet canım hadi yemekhaneye gidelim çok güzel yemekler yapılmıştı bugün".

İsabella'nın bu söyledikleri aslında iyi bir fikirdi, çünkü gerçekten acıkmıştım. En son evden çıkarken yemek yemiştik, ailemle. Daha sonrasında ise yemek yediğimi hatırlamıyordum. Tam kapıyı açacağım esnada odanın içinde tekrar sesler gelmeye başladı.

~

- Sakın gitme Lina. O kız sandığın gibi değil.

SAKIN GİTMEE

Aptal olma Lina. gecenin bir yarısı yemekhane hiç açık olur mu? Bu kıza sakın güvenme .

Bizi dinle lina. SAKIN KAPIYI AÇAYIM DEME..!

~

Sesler bu sefer benimle alay etmiyordu. Bana öğüt veriyorlardı, peki neden dışarı çıkmamam konusunda ısrar ediyorlardı anlamıyordum. Aslında haklılardı. Gecenin bir saatinde yemekhanenin açık olacağı hiçte mantıklı gelmiyordu. Ben kendimle çelişirken kapı tekrar tıklatılmaya başlandı.

- " Lina. Hadisene kapanacak birazdan yemekhane hem yemek yedikten sonra dışarıya da çıkarız . Geceleri dışarısı çok güzel oluyor, çok güzel ateş yakılıyor, dışarıda kamp filan yaparız". dedi.

İç ses; Sana denilen şeyleri hatırla lina. Sakın çıkma dışarıya. Anne ve babanın söylediklerini hatırla...

"gece seni dışarıya çıkarmak isteyenler olabilir onlara aldanıp da sakın dışarıya çıkayım deme."

İç sesim benimle konuşup bana bunları hatırlattığında bende aynı cümleleri tekrar ederek dışarıya çıkamayacağımı söyledim isabella'ya . İsabella, sinirli bir sesle kapıya vurarak bağırıp gitti. Ben neden öyle yaptığını anlamazken, sabah gördüğüm o tatlı kız ve şimdiki arasındaki fark gözümün önüne geldiğinde gerçekten dışarıya çıkmamamın doğru bir karar olduğunu anladım.

Yatağımın üstüne oturup sessizce önümdeki duvara bakmaya başladım.

Yarım saat sonra ;

Odanın içindeki kapı tekrar çaldığında daha doğrusu bu sefer yumruklandığında yatakta, olduğum yere sanki çivilenmiştim adeta. Yine isabella'nın geldiğini varsayarak yataktan kalkmak istemedim ancak bu sefer ses tanımadığım bir kız sesiydi.

"Selam, kapıyı açar mısın? ben diğerleri gibi değilim. Saklanmam gerek. Yatakhaneye giremiyorum." Kızın bu söylediklerini dinledikten sonra acaba gerçekten doğrumu söylüyor diye düşünürken;

İç ses; "Güven önemli bir duygudur eğer gerçek kişiye güvenmezsen başına gelecekler sadece senin eserindir." Dedi.

İç sesin söyledikleri kafamım içinde dönüp tekrar kulaklarıma çarparken ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. Şu odanın içindeki sesler nerede? lanet olasılar! bari onlar bana yol gösterseydi. İsyan ederken onlardan yardım isteyeceğim bir duruma düşeceğim aklımın ucuna gelmezdi. Fakat kapıdaki kız "lütfen açar mısın dışarısı güvenli değil. Gidecek başka yerim yok benim" dedi.

Kızın bu söylediklerine üzüldüğüm için hemen kapıyı açtım ve karşımda beyaz uzun elbise gibi duran bir pijama vardı. Saçları aynı benimki gibi iki yana örülmüş, siyah saçlı kahverenginin en açık tonlarına sahip bir çift göz oldukça güzel duruyordu. Kız çok korkmuş olmalıydı ki titriyordu. Belli ki gerçekten yardıma ihtiyacı vardı. Ben kızı incelemeyi bıraktığımda kızı içeriye davet ettim. Kız çekingen bir tavırla içeriye girip oturduğunda beraber sohbet etmeye başladık.

-"Selam ben Victoria:) Gecenin bu saatinde burada ne yaptığımı düşünüyorsun sanırım."

Başımı evet anlamında salladığımda bana gece yatmadan çok su içtiği için tuvalete gitmesi gerektiğini ancak gece yatakhaneden çıkınca tekrar girilmediğini, gece su ve tuvalete bile çıkılmaması konusunda çok disiplinli bir yer olan bu okulu anlattığında biraz şaşırmıştım. Açıkçası burası gece bile ihtiyacımızı karşılayamayacağımız bir yer miymiş? böyle düşünürken sanki Victoria aklımdan geçenleri okuyormuş gibi düşündüğüm şeylerin hepsinin cevabını verdiğinde ona şaşkınlıkla bakıyordum.

İçimden bir his ona güvenmemi söylüyordu. Başıma gelenleri adının Victoria olduğunu öğrendiğim bu kıza anlatmaya başladığım. Gözlerim doluydu, ve başıma gelen bu şeyler anlatırken bile beni çok üzmüştü. Bütün bunları hak edecek ne yaptım diye düşünürken, beynimin içinde sanki düşüncelerim duvarlara çarpıp tekrar bana geliyormuş gibiydi. Zaten dolu olan gözlerim bunları tekrar düşününce artık dayanamadı ve gözlerimden yaşlar bir bir dökülmeye başladı. Victoria bu halimi görünce bana teselli vermek için sarıldığında hiçbir tepki vermeden sadece ağlıyordum.

25 dakika sonra;

"Lina, lütfen ağlama. Bak sana söylemem gereken şeyler var saat 4.55 birazdan şafak vakti olacak beni dinlemen lazım." Gözyaşlarımı parmaklarım ile silerek, söylediklerini dinlemeye başladım. Anlatacağı şeyleri merak ediyordum açıkçası tam anlatacak iken dışarıdan uğuldama sesleri gelmeye başlamıştı.

Sesler gelmeye başladığında sanki etrafımız sarılıyormuşçasına çok fazla uğuldama ve sanki bu sesler bir kurt sesleri gibiydi. Victoria; "Lina, bu okul sandığın gibi bir yer değil. Seni burada tutuyorlar çünkü gerçeği hemen öğrenmeni istemiyorlar. Bu okul aslında..." Victoria tam bana anlatacakken birden odanın kapısı gürültüyle açıldı ve içeriye Bayan Olivia girdi.

Kapı öyle bir gürültüyle açılınca Victoria ile hemen ayağa kalktık. Korkudan kalbim göğüs kafesimden çıkacakmış gibi atıyordu. Victoria eğilerek, "O kalbine sahip çık ve biraz sessiz olması gerektiğini söyle. Sen böyle güçsüz durursan seni burada yerler." derken çok soğuk kanlıydı. Bayan Olivia bize ölümcül bakışlar atarken yanında birden iki muhafız belirdi. Bayan Olivia korkutucu bir görünüme bürünmüştü.

"Muhafızlar Victoria'yı hücreye götürün ve ne yemek ne de su verin".

Victoria bu durum karşısında itiraz etse de Olivia kararlıydı. Victoria'ya hücre cezası verilmesi konusunda. İtiraz kabul etmemekteydi, muhafızlara sıkı bir tembih ile Victoria'ya hücre cezası için odadan göndertmek üzereyken, Victoria'nın beni yardım istemek suretiyle dürtmesi ile kendime gelip ona baktığımda Bayan Olivia'ya durumu izah etmek için döndüm.

"Bayan Olivia, sadece gece yanıma gelmişti. Başka bir şey yapmadık." dememle Bayan Olivia bakışlarını bana çevirdi. "Lina sen hiçbir şeye karışmıyorsun" Tam ağızımı açıp cümle kuracakken elinin avuç içini göstererek beni susturdu. "Ve odana kimseyi almaman gerekirdi. Bundan sonra yanına gelen kim olursa olsun hiç kimse bu odaya girmeyecek Lina!"

Victoria'ya dönerek; "Senin de yatakhaneden çıkmaman gerekirdi. Bahane duymak istemiyorum, ve sen buradan beni zor kullanmak mecburiyetinde bırakmadan bu odayı muhafızlar ile terk ediyorsun. MUHAFIZLAR VİCTORİA'yı HÜCRESİNE KADAR EŞLİK EDİN. Lütfen!"

Diyerek Victoria'yı odadan dışarı çıkartırken, Victoria bana yalvaran bakışlar atıyordu ve ben ona bakarken Bayan Olivia "seninle daha sonra görüşeceğiz lina diyerek odadan ayrıldı."

♾

🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️

🧚🏻‍♀️ Bölümümüz nasıldı? yorumlarda bulusalimm😋yorum, gt ve kvote yapmayı unutmayın askimlar bir sonraki bölümde görüsürüüzzz😋💗✨

instagram: geceninfirtinasimaviay