Yalan ve yanlış anlaşılmayla herşey karışmıştı. Nasıl toparlarım bilemedim işler dahada çıkılmaz hale geldi ama o benim bütün yanlışlarımın tek doğrusuydu. "Ne kadar zamansız da olsa, yanlış anlaşılma sonucuda meydana gelse " yine olsa yine onu tanımak için herşeyi başa sarardım. Onun kara gözlerindeki sızı`ydı beni ona çeken ulaşılmaz oluşuydu belkide beni cezbeden...

İki yaralı birbirini bulup, yaralarını sardı... Yeni dertlere karşı derman oldular birbirlerine, sonra ne mi oldu? mutlu olmalarına izin vermediler, rahat bırakmadılar onları... Aileleri baskı yaptı. Erkeğin sevdiği bir ilişki yürürdü. Sarp`ın yaptığı tam olarak buydu... ilişkilerine sahip çıkmak... Ahu ailesini geride bırakıcaktı...bırakması gerekirdi... Destek olmadılar, sonunda kader aile kavramını yerle bir etti... Bütün sırlar ortaya çıktığında, ortada el ele olayları izleyen çift ise Sarp ve Ahu`ydu... Ahu`nun sorunu aileyken Sarp`ın sorunu yalnızlıktı... sorunlar biterdi elbet, peki ya aşk?...

Ben aslında sade yaşardım. Görülmez, bilinmez, sevilmez,yok olurdum... O gelmeden önce de hayatım boşluk ve hiçlikti.Sevmeyi bilmezdim ama onunla öğrenmek için herşeyimi verirdim. O da benim gibiydi. Sessiz, karanlık ve sevilmek nasıldı bilmezdi. Esmer teni ve mavi gözleriyle beni içine hapsetmişti... İyikide hapsetmişti... Pişman mıydım asla değildim... İki kardeşin tek rehinesiydim ben...