12.Bölüm

Marsel yüzünü yüzüme daha fazla yaklaştırdı. Nefesi tenime değiyordu. Sıcacıktı. Nefesinin kokusu mentollüydü. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum. Tam o sırada kapı açıldı. Alya Hanım "Evet, çocuklar ne yapıyorsunuz? Fransızca hocanız gelmemiş." dedi. Beliz umursamaz bir tavırla "Ahmet adlı bir varoşu arabasıyla ezip öldürdüğü için hapse atıldığını falan duymuştum." dedi. Okul müdürünün yutkunuşunu gördüm. "Neşe... tatlım. Seninle konuşmamız lazım. Madem hocanız yok o zaman bana vakit ayırabilirsin, değil mi tatlım?" dedi. Marsel'in yüzü hala yüzüme yakındı. Alya Hanımın beni odasına çağırması sinirini bozmuş gibiydi. Kafasını benden uzaklaştırdı.

Hemen Alya'nın yanına ilerledim. Asansörden inerken Alya "Ne oldu? O gördüğüm videolarda neler?" diye sordu. "Kimliğimizi tespit ettiler." dedikten sonra okul müdiresine her şeyi anlattım. "Peki şimdi ne olacak?" diye sordum. Alya Hanım "Yapacak bir şey yok. Arkadaşlarını satmalısın." dediğinde "Ne? Nasıl böyle bir şey söylersiniz?" derken sesim yükselmişti. Alya Hanım "Sesini alçalt." dediğinde asansörün kapısı açıldı. Okul müdiresinin odasının bulunduğu kata gelmiştik. Odadan içeriye girdiğimizde siyah upuzun saçlı bir kadının, Alya Hanım'ın koltuğunda oturduğunu gördüm. "Elif Hanım. Hoş geldiniz. Bu Neşe bizim ajanımız ve Neşe, o da okulun kurucusu." derken kaşlarım kalktı. Okul kurucusu bu kadın mıydı? Oldukça genç gözüküyordu. Bana tebessüm ederek selam verdi. Ardından "E Neşe okulumu nasıl buldun?" diye sorduğunda "Öğrencileri dışında her şeyi güzel." şeklinde cevap verdim. Zengin öğrencilerle uğraşmak ve derslerle boğuşmaktan okulun tadını çıkaramıyordum.

"Öğrenciler..." dedi ve "Seninle alakalı bir bilgi aldık. Terapi aldığınla alakalı..." dediğinden susmuş ve bana bakmıştı. "Ne yazık ki böyle bir şey var." dedim bu sefer utançla yeri seyretmeye başladım. Elif Hanım'ın yerinden kalktığını ve bana doğru yaklaştığını topuklu ayakkabısının sesinden anlamıştım. Elini çeneme götürüp çenemi yukarıya kaldırdı.

"İyi bir gurme olmak istiyor musun?" diye sorduğunda "Evet." diye cevapladım. Elif Hanım "Seni koruma altıma alabilmem için Alya Hanım'ın sözünden dışarı çıkmaman lazım. Bunu yapabilir misin?" diye sorduğunda aklıma Alya Hanım'ın söyledikleri geldi. "Arkadaşlarıma ihanet edemem." diye cevap verdim. Elif Hanım "Onlar sana ihanet ettiler. Her şeyin bir bedeli olur. Bu bedelde seni kaybetmek olacak. Onu geçtim eğer bu işi halledebilirsen zaten onların hakkını da savunmuş olacaksın. Bizim tek ihtiyacımız olan kanıt. Bize o kanıtı getirebilmen için onların yanındaymış gibi olman lazım. Marsel ile daha da yakınlaş. Seni yanına almaya meraklıymış gibi gözüküyor. Zamanla diğerlerinin de güvenini kazanırsın." dedi.

"Bunu yapmak zorunda mıyım?" diye sordum. Elif Hanım "Buraya birincilikle girmeye başaran her öğrencinin görevi bu. O limitsiz kredi kartını öğrencinin hizmetlerinden dolayı veriyoruz." şeklinde yanıtladı.

"Peki dediğinizi yapacağım." dedim.

Müdire odasından çıktım. Okulun koridorlarına baktım. Buraya gelirken hiç böyle bir şey yaşayacağımızı tahmin etmemiştim. Bir anda arkadaşlığımızın biteceğini düşünmemiştim. Ben asansöre vardığımda asansörün kapısı açıldı ve içeriden Marsel ve diğerleri indi. Onlara kararlı bir sesle "Tamam, istediğinizi yaparım. Fakat tek bir şartla."

Neşe'nin şartı ne olacak? Katili bulabilecek mi? Marsel ve diğerlerinin gizli sırları ne? Neşe aralarına katılmaya başarabilecek mi? Tüm bunları merak ediyorsan kitabı takip et!