31. Bölüm

Marsel yanağımı öptü aniden. Ona utangaç bir gülümsemeyle baktım. Arkadaşlarımın önünde beni öpmesini beklemiyordum. Üstelik yani bu utanç vericiydi. Bundan hoşlanmamıştım. Ama tiksinmemiştim. Sadece ne hissettiğimden emin değildim. Sanırım daha çok utanmıştım.

"Ne yapıyorsun?" diyemeden işaret parmağı dudağımı kapattı. "Sus, cevabı bilmek istemiyorum. Kendim bulmayı tercih ederim. Bir S- sınıfı öğrencisi olarak kopya çekmeyi kendime hakaret olarak bilirim." diye cevap verdiğinde cevabı veriş şekli bana okuduğum peri masallarındaki beyaz atlı prenslerin davranış şekliydi. Hah, hala bana uyuyan güzel numarası yapıyordu. Puff!

Ece "Benim kulağıma fısıldayabilirsin ama." dedi. Hemen ardından Deniz "Ya da benim." diye cevap verdi.

Arkadaşlarımın ikisine baktım. Tam ağzımı açmış söyleyecektim ki Marsel "İşin sonunda para ödülü var." dediğinde ona baktım. "E yani? Ne olmuş? İlk üç kişiye veriliyor. İlk üç kişi olacağız. Senin paran var zaten." diye cevap verdim gülümseyerek.

Marsel bana gözlerini kısarak baktı. "Vah, bir de biz zenginlerin bencil olduğunu söylersiniz. Söyler misin Neşe? Şu an senin yaptığın tam olarak ne?" diye sorguladığında beni, ona cevap veremedim. Ama sözlerine karşılık fena halde bozulmuştum. Ona baktım. "Bunu sen mi bana söylüyorsun? Üzüm üzüme baka baka kararırmış o halde." diye cevap verdim suçu onun üzerine atarak.

Marsel "Uyandığından beri kendin değilsin. Kafana darbe mi aldın? Benim sevdiğim Neşe nerede?" diye sordu.

Onun gözlerinden gözlerimi ayırmadan "Ölmüştür belki." diye cevap verdim. "Sevdiğin kız mı? Buna inanacağımı mı düşündün? Merak ettiğim şeyler var. Neden..." cümlemin devamını getiremedim. Ailem odama girmişti. Onları endişelendirmemek için susmayı tercih ettim.

Marsel, ailemle tanışıp kısa bir muhabbet sonrasında oradan ayrıldı.

Kafamda soru işaretleri vardı. Marsel, neden Ceren'e çok yakın davranmıştı? Aralarında ne vardı? Asansörün manipüle edildiğini nereden biliyordu? Ceren'in yanında ise beni neden uyardı? Benim yanımdaysa neden ona sevgilim olarak hitap etti? Bu soruların cevabını almak istiyordum.

Hastaneden taburcu olmam bir haftamı almıştı. Hayatımda ilk defa okul gününü arzuyla beklemiştim. O gece heyecandan uyuyamadım bile. Sabah namazını kıldıktan sonra üniformalarımı giymiş, iyi bir kahvaltı yapmış ve sonunda annemin beni bırakmasını istemeden direkt bir dolmuşa atlamıştım. Okulun kapısından içeri girdim. Ne yazık ki bundan sonra ki yolu kendim yürümek zorunda kalacaktım.

Yolda yürürken kar taneleri gözümün önünde yağmaya başlamıştı. Zaman ne kadar da hızlı geçmişti. Kış gelmişti. Beyaz kar tanelerinin elimin üzerinde duran şekillerini inceledim. Kar tanelerini incelemeyi oldum olası seviyordum. En sevdiğim aktiviteydi. Arkamdan koca bir korna sesi çaldı. Arkamı döndüğümde arka koltuğun camı açıldı. Marsel idi.

"Yolun ortasında ne işin var? Atla." dediğinde ona baktım ve gülümseyerek hemen onun yanındaki koltuğa oturdum. Arabası sıcacıktı. Marsel bana baktı ve "Burnun kızarmış." dedi ve bana uzun bir süre baktı. "Uykusuz gözüküyorsun...Sebebini tahmin edebiliyorum. Her zaman yanındaydım. Ama katil Ceren değil." diye cevap verdi. Ona karşı çıktım. "Ama bana bıçakla saldırdı. Buna ne diyeceksin?"

"Ceren o kadar zeki biri değil. O cinayetler için mantığınla hareket etmen lazım. Duygularınla değil. Ceren fazlasıyla fevriydi."

Ona baktım. Sözleri bana inandırıcı gelmemişti. İkna olmamıştım. "Bu çok saçma. Rüya da bıçaklanarak öldürüldü. Ceren beni aynı şekilde bıçaklamaya çalışıyordu." diye cevap verdim. Marsel "Okulda bulunan katili taklit ediyordu yalnızca." diye yanıtladı.

"Ha tabi bende buna inanırım da. Saçmalık. Peki ya asansörün manipüle edildiğini nereden biliyorsun?" diye sorguladığımda Marsel "Çünkü onu gördüm. Bu yüzden Ceren olmadığına eminim. Katil bir kız değil erkek." dediğinde onun gözlerine bakakaldım. Ona inanmak ve inanmamak arasında kararsızdım. Kanıta ihtiyacım vardı. O da yoktu. Ne Ceren'i suçlamak için ne de katili bulmak için elimde yeterli bir delil yoktu. Bu işi daha detaylı araştırmalıydım. İşler ciddileşmeye başlamıştı.