7. Bölüm

Çalan kapıyı açtığımda karşımda ellerinde çiçek olan bir beyfendi görmem ile çok şaşırmıştım.
"Asel kaya"

" Buyrun benim." Ellerindeki lilyum buketini uzatarak

" Efendim çiçek size." Şaşkın yüz ifademle olayları anlamaya çalışıyordum. Çiçekleri almam ile görevli arkasına bakmadan gitmişti. Çiçeklere bakarak kanepeme dönmüştüm. Çok güzel bir buketti. Üzerindeki çiçeklerden uzak siyah zarfı alıp içindeki yazıyı okumaya başladım.
- Urfa'ya hoşgeldin. Aren kara

Hiç beklemediğim birinden aldığım çiçekler ile oldukça şaşırmıştım elimdeki çiçekler ile istemsizce balkona doğru adımladım. Balkona girdiğimde gözlerim karşı balkonu izlemeye başladı. Birkaç saniye sonra balkona giren Aren ile yüzümde bir tebessüm oluştu. Elimdeki çiçeklere baktıktan sonra bakışları bana döndü ve küçük bir tebessüm oluştu yüzünde. Numarasını almadığım için teşekkür mesajı bile atamadığım için kendime saydırmaya başladım. Bir anda içinden gelen bir istekle yemeğe davet etmek istemiştim. Benim kararsız bakışlarımdan bir sorun olduğunu anlayan Aren uzaktan 1 dakika işareti verip içeri doğru girdi. Balkonda durmuş onu izlerken apartman kapısı açıldı ve dışarı çıkan Aren ile daha çok şaşırmıştım. Apartmanıma girmesi ile buraya geldiğini anlayıp koşarak çiçekleri masanın üzerine bırakıp aynanın önüne geçtim. Saçlarımı düzelttikten sonra kapıyı açmış gelmesini bekliyordum. Cidden ne yapıyorum ben böyle.
Aren karşıma geçip yüzüme baktığında kendimi toplatıp ona gülümsemiştim.
"Artık numaranı almalı mıyım? " yönelttiği soru ile ağzımdan istemsizce "efendim" diye bir fısıltı çıktı.
" Ya da her mesaj atmak istediğinde balkona çıkıp gülümsemen yeterli gelirim." Dediğinde utançtan yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Uzattığı telefonu elime alıp numaramı tuşladıktan sonra ona uzatmıştım.
" İçeri gelmek ister misin?
yemek hazırlayacaktım birlikte yiyebiliriz. Teşekkür etmiş olurum." Yüzüme gülümseyerek bakıp içeri girmişti. Arene oturmasını söyleyip çiçekleri vazoya koymaya başlamıştım. " İçecek bir şey alır mısın?"
"Malzemelerin yerini söylersen kendim yapabilirim." Demesi ile şoka girmiştim. Dışardan bakıldığında bu kadar düşünceli biri gibi görünmüyordu. Yine ön yargılarım konuşmaya başlamıştı.
üzerindeki ceketi çıkartıp gömleğinin kollarını katlarken onu izliyordum....

Kahvelerimizi içmiş yemek faslına geçmiştik. Ben salatayı yaparken o tavuk soteyi tavaya atmıştı. Gerçekten bu kadar marifetli biri olacağı aklımın ucundan geçmezdi. Onu izlerken elimdeki bıçak ile parmağımı kesmiştim.
Sakince elimi musluğun altına tuttuktan sonra peçete almam ile Arenin bakışları bana dönmüştü.
" Elini mi kestin?" Diye sakince sorduğu soruya kafamı usulca sallayarak cevap verdim.
Elindeki işi bırakıp elimden peçeteyi çekip parmağımı inceledi.
" İlk yardım çantası nerede"

" ilk yardım çantam yok" Bakışlarını parmağımdan çekip yüzümü inceledi. Beni çekiştirerek kanepeye oturttu. "Bekle beni geliyorum hemen." Hızlı adımlarla dışarı çıkmıştı. Alt üstü minik bir kesikti, fazla mı abartmıştı. Yara bandı ile kapancak bir kesik için verdiği tepki çok fazlaydı. 5 dk sonra çalan kapıyı açmam ile Elimden tutup beni koltuğa sürükleyen Aren elime pansuman yapmaya başlamıştı. Elimi tutması ile kalbimin ritmi değişmişti. Şu an bir çekim hissediyordum. Yoğun bakışlarını bana döndüren Aren kızgın bir ses tonu ile " Kendine dikkat et aklın nerde senin" seni düşünüyordum diyemedim. Masum masum yüzüne baktım. " O kanepeden kalkmıyorsun. Yemeği ben hallederim."
"Aren abartıyorsun. Minik bir kesik."
O kadar sert bakmıştı ki sakince önüme dönüp sözünü dinlediğimi göstermiştim. Televizyon kumandasını elime alıp bir su altı belgeseli açıp izlemeye başladım. Aren gibi biri mutfaktayken nasıl konsantre olabilirsem. Gözüm sürekli onun üzerindeydi. Dikkatli bir şekilde işini yapan Arene fark ettirmeden yavaşça oturduğum yerden kalktım ve masayı kurmaya başladım. Aren minik bir bakış atıp önüne dönmüştü. Biz hangi ara bu kadar yanık olmuştuk...

Çok güzel bir masa kurmuştuk. Lilyum buketini masanın köşesine bırakıp ikimizde oturmuştuk. O kadar etkileyici ve düşünceli biriydi ki. İlk gördüğümde hakkında düşündüğüm çoğu düşüncede yanılmıştım. O sert ve keskin düşüncenin arkasında çok daha iyi şeyler saklıydı. Böyle bir adamla oturmuş zarif bir yemek yemek beni oldukça mutlu etmişti. Aren sürekli birkaç soru sorarak beni tanımak istediğini vurguluyordu...