Doğduğumuz an hükümete boyun eğme bize borç bildirilmişti. Çocuk devlettik, zor kurulmuş, kayıplar vermiştik. bize anlatılandı bu. Bizim hükümetimizin bizim katilimiz olmaya çalıştığını anlayana kadar her birimiz bunu kabul etmiş ve öyle devam etmiştik. Ölenimize susmuş, toprağımıza bereketsiz demiş, tacire ihraç demiştik. Yediğin kaba tükürme diye büyütülmüştük ama yediğim kabı o gün değiştirmeye karar vermiştim. Yeni kabım için her şeyi ortaya dökmüş, tüm çirkin lafları yutmuştum. Yanımda olanlarla bir yola çıkmıştım ve sonuna doğru koşmaya çabalamıştım. Sonra yenisi için çabalayıp isyancı kimliğini kazandığım hükümet bu defa beni kapı dışarı etmişti. Kapının dışını belki ev yapardım kendime ama yüzüme kapanan kapının ardında evim dediklerim kalmıştı. İş en başa düşmüştü. İsyanla kurulanı yine isyanla yıkmak için bin yolumu bir yola çıkarmıştım. Asi, isyankar, yediği kaba tüküren, devletsiz... Bunlar bendim. Ben kozgalandım.