` En güzel,en büyük,en doğru şiir, korkutucu bir gerçeğin baskısı altında hiçbir şey söyleyememektir` der Abdülhak Hamit Tarhan. İnsanlar şiirler, romanlar, hikayeler yazdı.Ama kimse asıl şiirin susmak olduğunu, bazen görmezlikten gelinen bir duygunun dengesizlik eseri haline geldiğini söylemedi.Bu suskunluk en nihayetinde `şiir` hakikatini doğurdu. Şair duygunun seline kapılan, pembe incili kaftanına hani çamur değse bile, yazdığı şiirden dolayı dünyanın en mutlu adamına dönüşüyorsa şairdir. Ey okuyucu! O şair benim ve o şiirleri hep yazmak adına hakikatin pençesinde doğru bir gerçeği,yanlış bir yalanı bulmak adına yola çıktım. Ve anladım ki en güzel şiir ne yazılandır ne de okunması gerekendir.En güzel şiir , `şairin` ta kendisidir...