BÖLÜM 12-BÖYLE GİTME,AĞLARIM

Operasyon'dayken Albay'ın arayıp söylediği şey ile şok olmuştum.

"Ne?!"dedim bağırarak.

Konuşmak için köydeki kuytu bir yeri seçmiştim.Kimse beni duyamazdı.

"Emir mi sorguluyorsun Beyza?Şimdi arkana gelen araca bin ve götürecekleri yere git!Anlaşıldı mı?"

"Emredersiniz Komutan'ım!"

Arama sonlandırıldı.

"Hassikim ya!"

Arkamda birisi belirdiğini hissedince hemen arkamı döndüm ve silahı ona tuttum.

"Sakin ol,beni Albay çağırdı araç şurada"dedi.

Yinede temkinli bir şekilde araca yürümeye başladım.

Araca bindim,adamda karşıma geçti.

"Neler oluyor?!"diye adeta kükredim.

"Fevri bir hareket yapma!Gizli görev bu emir!"

"Daha yeni geldim zaten 2 senelik özel görevden!Şimdi ise yalandan şehit olduğumu söyleyeceksiniz.Şaka mı?!"

"Bak,konu çok ciddi.Biliyorsunk-"

"Biliyorsunuz ki demen daha doğru!"dedim.

Derin nefes aldı.

"Biliyorsunuz ki Çukurca'daki ünlü tim Ateş Tim'i Silopi'ye bu görev için gitti.Bu sebeple bu görevde sende Komutan olarak gitmen gerek.Emir bu.Nedenini bilmesekte mecburuz buna.Haberlerde şehitlik haberin verilecek,askerlerin hiçbiri yaşadığını bilmeyecek.Turan bile!"

Elimdeki tüfeği sertçe yere attım.

"Hay amına koyim ya!"

"Küfürü kes de beni dinle."

"Kimsin sen de bana emir veriyorsun?Askerden,asker olup ta benden yüksek rütbeysen ne âlâ"

"MİT Ajanı Agah Sungurtekin."

"Bana emir veremezsin!"

"Rütbene bağlı."

"Binbaşı Mavi Beyza Yıldız"deyip elimi uzattım.

"Komutan'ım"deyip elimi sıktı.

"Gizli görev detaylarını anlat"

"Ahhamkürdi adlı bir terör örgütü var,bunun için sen ve Ateş Tim'i görevlendirildi.Özel olmasının ve gizli olmasının sebebi yıllardır aranan bir terör örgütü olması değildi sadece.İçerlerinde bir asker esir,yıllardır."dedi.

"Kim?"

"Bilmiyoruz,"

"Offf,peki eşyalarım?"

"Eşyalarının bir çoğu hâlâ askeriyedeydi,onları topladık.Evden özel birşey alaca-"

"Gerek yok."

Cebimden telefonumu çıkardım.

Haber sayfasına girdiğimde ekranda benim şehit olduğumun haberi yazıyordu.

Fotoğrafım,alttaki"Özel Kuvvetler Personeli Binbaşı Mavi Beyza Yıldız Thara Operasyonunda Şehit Düştü"yazısı ile ekrana boş boş baktım.

"Peki nasıl olacak?Tören falan yani,mezara ne gömecekler?"

"Senin yanarak öldüğünün haberini verdik.Köydeki bir evi aleve verdik,merak etme eski yıkılmaya yüz tutmuş bir evdi.Ölü olduğuna emin olmaları için kan izleri var.Ayrıca manken bir gerçekçi bir el kullanacağız.Tabuta onu koyacağız"dediğinde kan beynime sıçradı.

"Ne?!Turan kahrolur!Bari ona haber verin!"desende nafileydi.

Öfke ve çaresizlikle arkama yaslandım.

"Telefonunu ver!"

"Neden?"

"Şuan ölüsün Beyza Komutan"

"Al!"deyip eline sertçe verdim.

🐺🇹🇷🌘

TURAN YİĞİT BOZKURT'UN ANLATIMIYLA

Aldığım haberle yere yığıldım.

"Beyzam!!!"yeri göğü inlettim bu feryadımla.

Eski tim'indeki herkes şoktaydı.Annesi,ablası gibi gördükleri kadını kaybetmişlerdi.

Kartal kafasını yavaşça duvara vuruyor ve hıçkırarak ağlıyordu.

Ceyda ve Miray yanyan oturmuş olayın şokundan çıkmaya çalışıyordu.

Önümüzdeki evde...

Benim nişanlım yanmıştı.

Herkes bağırarak ağlıyordu,onun eski Tim'den.

Onlar için derindi acı.

Yıllardır birlikte aile oldukları Tim'deki birçok kişiyi kaybetmiş şimdi ise onların ilk Komutan'ları olan Mavi Komutan'ı kaybetmişlerdi.

Araçlar geldi,biz hâlâ buradaydık.

Boş boş evin kalan kısmının yanmasını izliyordum.

"Beyzam!Böyle gitme!Gitme böyle ağlarım!"desende yinede gözlerim boş durmuyor yaşlar tek tek akıyordu.

"Mavi'm!Kurban olduğum!Bırakma beni!Çık şu alevlerin içinden.Gel sarıl bana!'Ölmedim de!'hadi nolursun!"

Vücudum daha fazla beni kaldıramadı ve bir anda yere yığıldım...

🐺🇹🇷🌘

MAVİ BEYZA YILDIZ'IN ANLATIMIYLA

Kendi cenazemde,cenaze törenindeydim.

Şehitlik Töreni bitmişti.Oraya gitmemiştim.

Şimdi ise kılık değiştirmiş kimse beni tanımayacağı şekilde gizlenmiş defnedilme törenindeydim.

Hemde kendi cenazemin.

O al bayrağa sarılı düz tabutu gördüm.

İçinden sadece benim elim çıktı ve onu gömdüler.

Manken gibi gerçekçi el olsada benim elime çok benziyordu.

Nasırları,yaraları,kan izleri...

Turan ağlıyordu,Tim'dekiler dolu gözlerleydi.

Eski Tim'imdekiler ise harap olmuşlardı.

Kan çanağı gözleri ile vücutlarındaki son şu damlasını bile gözlerinden akıtacakmışcasına ağlıyorlardı.

Beyninde şu şarkıda yankılanıyordu..

ÇARESİZİM-FUNDA*

Acıyı iliklerime kadar hissetmiştim.

Turan'ın haykırışları beni mahvediyordu.

"Mavi'm!Daha iki gün önce nişanlandık,birlikte şarkı söyledik,halay çektik,3 gün önce seni istedik,yüzükleri taktık evlenecek tik.

Hayalimizde vardı bir kız bir oğlan çocuğu.

Tomris Umay ve Atilla Han olacaktı isimleri.

İki katlı evimiz olacaktı,salonun tavanında Türk bayrağı olacaktı.Çocukları Türk aşkıyla büyütecektik!Hayallerimiz bunlardı!Şimdi ne olacak o hayallere Beyza!Ne yaparım ben sensiz,nerelere giderim.Nasıl yaşarım.

Geriye kalan bir tek elin varken ben yaşamalımıyım?"

Dayanamadım yere çöktüm,uzaktan onu izleyerek ağladım.

İnsan kendi cenazesinde ağlıyabilirmiydi?

Evet.

Ama kendine değil.

Arkasında bırakmak zorunda olduklarına.

Miray bayılmıştı,ardındanda Kartal ile İsmail.

Çok bile dayanmışlardı.

Beni hepsi ayrı ayrı çok severlerdi.

Güldüğüm,ağladığım.. Çocuklarımdı onlar benim.

İlk kez..

İlk Özel Kuvverler'de bir Tim'e gittiğimde 3 senelik sıradan bir Teğmen'dim.

2 ay sonrasında Üsteğmen olmuştum.

Hepsine ayrı bir sevgim vardı.

Benim ilk ve onların ilk Tim'i bizim Tim'imiz...

KARANLIK TİM'İ...

Şimdi ise onların o Tim'de şehitleri vardı.

Geçmişteki 25 Şehit verdiğimiz operasyonda da vermişlerdi şehit Karanlık Tim'inden.Şimdi ise beni kaybetmişlerdi.

Ölmüş gibi konuşuyordum.

Onlara göre ölmüştüm çünkü...

Aracın geldiğini yeni verilen telefonumla fark etmiştim.

Gümüşhane Alsancak Şehitliği'nden ayrıldım.

Ve araca bindim.

Arkamda onlarca acı bırakarak..

🐺🇹🇷🌘