BÖLÜM 2-Boşluk

Gözlerimi açtığımda yorgunluk bedenimdeydi.Yüsra çoktan hazırlanmıştı.Yine nöbet vardı...

Ayağa kalkıp üzerimi değiştim ve saçımı yaptım.

Yüzümü yıkayıp çantamı aldım.

Yüsra bana gülümsedi ve "Günaydın"dedi.

"Günaydın"diye cevap verdim.

Hızlıca ayakkabılarımı giydim.

Spor ayakkabı benlik değildi,postallarımı geri istiyordum.

Oflayarak merdivenleri indim.

Hastaneye doğru yürürken Yüsra bana yetişti.

Aklım hâlâ o askerdeydi...

🇹🇷🐺🌒

Turan Yiğit Bozkurt'un Anlatımıyla

Hastaneden çıkışımı aldığımda soluğu Şemdinli Tabur Komutanlığın'da almıştım.

Derecik ruh daraltıyordu.Yavaş yavaş şehirleşsede korkutucuydu.

Askeriyeye giderken aklıma yine o kadın gelmişti.

Parça parça...

Sarı saçlı,uzun ve yapılı birisiydi.

Sanki o kadını bir yerden tanıyor gibiydim..

Kafamda kurmayı bırakıp minibüsten indim.

🇹🇷🐺🌒

"Yüsra,iki kahve kap gel"dedim
Sitemle bana baktı.

"Yeter be!Sabahtan beri kaçıncı kahve bu!Ben kahvatılık birşeyler alıp geleceğim kahve içme sakın!"diye yükselince sustum

O giderken telefonumu alıp bir şeylere bakıyordum.Tam o anda masama biri geldi.

O...

Vurulan asker.Benim hayata döndürdüğüm.

"Pardon, bakar mısınız?"dedi.

Telefonumu masaya bırakıp kafamı tamamen ona çevirdim.

"Buyrun?"dedim.

"Ben bir doktoru arıyorum.Bir kaç gün önce vurulmuştum ve buraya gelmiştim.Benim ameliyatımda 7 saat durmuş galiba.Beni hayata o döndürmüş."deyince beni aradığı anladım.

İstemsizce heyecandan karnıma ağrı girdi.Adam bana bakıyordu hâlâ.Daha da bekletmeden cevap verdim.

"O aradığınız kişi benim galiba,çünkü sizin ameliyatınıza ben girdim.7 saat ben durmuştum.Ve adınızda yanlış hatırlamıyorsam Turan Yiğit Bozkurt'tu,değil mi?"dedim.

Gülümsedi.

"Ben sadece teşekkür edecektim.Beni hayata geri döndürdüğünüz için."dedi.

"Rica ederim.Benim görevim bu,tabi ameliyatta biraz fazla kan ter içinde kalmış olsamda sorun değil:)"gülümseyerek cevap verdim.

"Ama böyle kuru bir teşekkür ile olmaz bence.Bir akşam yemeğe çıkalım mı?Tabi size rahatsızlık vermezsem."dedi.

"Ne rahatsızlığı?"dedim mütevazı bir şekilde."Gerek yok,görevim sonuçta yani?"

"Olsun içim rahat etmez,ben hayatımı size borçluyum sonuçta." Deyince uzatmadim ve kabul ettim.

"Numaramı vereyim,lazım olur belki.Bu arada ben Mavi,Mavi Yıldız. Hastane Acil Polikliniği Doktoru"dedim ve elimi uzattım."Bende Turan Yiğit Bozkurt.Kıdemli Üsteğmen"dedi.

Askerdi...

Benim gibi o da askerdi.

Tahmin ettiğim doğruydu..

Sesi oldukça çekiciydi.Hayran olmamak elde değildi.Ayrica giyim tarzıda epey güzeldi.Saclari özenle taranmış,yeni traş olmuştu.

"İyimiş."diyebildim sadece.

" O zaman,pazar saat 20.30'da konumu atacağım restorant'da buluşalım,sana uyar mı?"dedi.

"Tabi tabi uyar.Tanıştığıma memnun oldum"dedim.

Gülümsedi.

"Bende tanıştığıma memnun oldum"dedi ve gitti.

Ve bir anda yanımda beliren Yüsra'yı fark etmedim.Gülümseyip tam sandalyeme geri oturacakken bir anda yere yapıştım.

"Ananı sikim!"diye bağırdım.

Yüsra kahkaha atmaya başladı.

"Hayvan!İnsafsız, köpek!"deyip sandalyeyi düzeltin oturdum.

"Komik mi ya!Götüm kırıldı"diye biraz sert çıkıştım.

"Sen boşver şimdi götünü,o kim?"dedi.

Yüzündeki sırıtışından belliydi neyi ima ettiği.

"Saçmalama,şu vurulan asker varya,ameliyatına girdiğim.Hayata geri döndürdüğüm.O işte teşekkür etmek için gelmiş."dedim önüme poğaça,simit,kek ve süt bıraktı.Gözlerimi devirip yemeye başladım.Uzun süren bir nöbetin daha basindaydik.Uyumamak için içtiğim 99999 tane kahve midemi bozmuş olmalı ki mecbur 30 dakikada bir tuvalete gidip geldim...

Askerliği özlemiştim...

Telefonumun çalmasıyla irkildim.

Arayan Gökalp'ti.

Kendi dolabımın önüne geçtim.

"Ablam!Komutan'ım!Canım!"diye bağırdı.

"Kulağım sağır oldu Gök..Ne var?"

"Özledim seni ya!"dedi,arkadan "Bende!"diye bağıran Aliş'i duyunca gülümsedim.

"Az daha dayanın.İş bitmek üzere."dedim ve kapattım.

Bu çocuklar beni bitirecek ti...

Sırada ise yarın gideceğim yemek vardı.

Bölüm sonuuuu kısa oldu biraz(🤏) ama olsun diğer bölümleri uzun yapacağım şimdilik görüsüz oy verip destek olursanız cok sevinirim🫀🫀💖🫀💖🫀💖💖🫀💖🫀💖