BÖLÜM 24-KAL GİTME DİYEMEM

Yorum yapıp oy verirseniz çok mutlu olurum.Destekleriniz için teşekkür ederim💗😻🖤

Derin nefes aldım..

Zile bastım usulca.

Kapı açlıdığında Esra telaşlı bir şekilde bana sarıldı.

"Kuzum!"dedi.

"Neredesin sen hiç arayıp sormuyorsun.Özlettin kendini"derken daha da sıkı sarıldı.

Sarılmamız bitince valizimi içeri koydu.

Ayakkabılarımı çıkarıp içeri geçtim.

Salona doğru ilerledim.Koltuğa adeta kendimi fırlattım.

Ardından saatlerdir direnen gözlerim barajın kapaklarını açmışcasına aktı gözyaşlarım.

Yanıma geldi.

"Anlatakmısın artık?"dedi.

"Ben mahvoldum Esra.Bittim ya bittim!Artık güçlü olmak istemiyorum Şef!"dedim.

Ben ona bazenleri Şef derdim.

PÖH olduğu için hemde Şef olduğu içindi.

O da bana binbaşı diye seslenirdi.

"Şu yaşıma kadar çekmediğim acı.Yaşamadığım dert kalmadı.35 yaşında güçlü bir kadın askerim ben.Ama şuan öyle değilim.Ben güçsüz ve psikolojik sorunları olan bir aptalım!Binbaşı değil bokbaşıyım!"dedim.

"Hayır hayır.Sen güçlüsün.Evet güçlü olmak zorunda değilsin ama sen bir askersin.Özel Kuvvet askerisin.Vatan için bu mesleği seçtin.Sen İlk Kadın Özel Kuvvet Personelisin.Bu çok çok özel bir şey.Sen ne acılara göğüs gerdin."dedi.

"Ben Yüksel'i vurdum.Öylr böyle değil.Anlının ortasından..."dediğim sıradan ağızımdan bir hıçkırık kaçtı.

Derin bir nefes aldı.

"Kendimi kaybettim.Kontrol edemedim kendimi ve bu yüzden açığa alındım.Tedavi olmak için!Ben daha kaç kere o psikoloğa gideceğim?Daha önce ayrı sebeplerden dolayı en az 6 kere gitmişimdir.Ve yine!Yine kendimi kaybettim.Yine psikolojik sorunlarım ortaya çıktı.Etrafımdakileri üzüyorum.Lanet olsun ki korkuyorum!Korkuyorum çünkü bu olayları operasyonda yaşarım diye.Ben Tim'imden bir kişi bile zarar görsün istemiyorum.Ben 25 şehit verdikten sonra hemen toparladım,destek verdim.Ama olmuyor.Daha içimdeki yangını sönmedi o 25 şehidimin.Abimin acısı bitmedi.Rüyalarımda yine o adam.Hep aynı seneryo.."ağlamaya devam ettim.

"Hep,hep,hep!Hep aynı seneryo.Abimi bıçaklıyor ardından üzerime geliyor.Her gece aynı kabus.Sonra ki gece verdiğim şehitler geliyor rüyama.Bağırıyorlar sen öldürdün bizi diye.Rüya diyorum geçti diyorum.Ama ben doğru dürüst uyuyamıyorum bile.Geceleri 2,3 veya maximum 4 saat uyuyorum.Operasyonlarda aldığım yaralar...Umrumda değil diyorum.Askerim diyorum,diyorum da diyorum.Yaralar her uzandığımda sızlıyor.Yanıyor.İlaçlar fayda etmiyor.S!ktiğimin 500,600 TL'lik kremlerini sürsende bir bok olmuyor!Yaralar geçmiyor.Dikiş izleri,morluklar,kesikler,çürükler...İsyan etmiyorum ama yoruldum.Cidden artık yoruldum.Ben ne ara Turan'a aşık oldum.Bu kadar çabuk evlendim ve bağlandım ona.Daha bir sene olmadı tanışalı.Ne ara evlenecek kadar bağlandım ona.Aklım almıyor."duraksadım ve devam ettim.

"Daha dün gibi aklımda goygoy yaptıkları anlar geliyor aklıma şehitlerimin.Hüseyin'le İsmail'i donundan astığım gün Aliş'in kahkahalarla gülmesi....Gökalp'le Aliş'in kardeşliği.Hepimiz bir aradayken mutlu oluşumuz.Hepsi dün gibi aklımda.Operasyondayken hepsinin laubali hareketler yaparak,gülüşerek zafere ulaştıkları,o şekilde odaklandıkları..."

Burnumu çektim.

"Kartal'ın bombayı imha ederken türkü söylememiz.Kartal bombaya odaklanması için türkü dinlemesi gerektiğini.Gökalp'in,Hüseyin'in bizi operasyonda iki arada bir derede acil müdahale etmesi...Gülüşmeleri...Birlikte lokantada yemek yememiz...Rakı masaları...Eslem'in muazzam yemekleri...İsmail'e Hüseyin'in bir boklar yemesi..."istemsizce gülümsedim hatırlayınca.

"Tamam.Sakin oluyoruz ve tedaviye gidiyoruz.Günlük spora tam hız devam ediyoruz çünkü sen bir dövüşçüsün.Askerliğine en iyi şekilde dönmen için burada kalıyorsun.İtiraz yok!"dedi.

"Başüstüne Şef!"deyince ciddi ifadesinden çıkıp kahkaha attı.

"Hadi sen odana yerleş bende yiyecek birşeyler hazırlayayım"dedi.

Odana derken burada bana ait bir oda vardı.Başım sıkıştığında Esra'da soluğu alırdım.

Odama girdim.

Eşyaları yerleştirirken gizli telefonum çalınca 2 sene sonra ilk defa arayan kişiye bakınca şok oldum.

Elimdeki kıyafetler yere düştü...